Μου έλεγε ο γερο-Σάββας ο ασκητής
ότι όταν πήγε στο κελλάκι εκείνο του Αγίου Αθανασίου στην Καψάλα, συμμάζευε το κελί και το καθάριζε. Ήταν κελί που κατοικείτο από Ρώσους προηγουμένως και είχε εγκαταλειφθεί για πολλά χρόνια.
Εκεί που το συμμάζευε άναψε μία μεγάλη φωτιά και έκαιγε τα παλιόχαρτα, τα παλιοπράγματα που ήταν μέσα στο κελί
μαζεμένα και αφημένα από το πέρασμα
των χρόνων των πολλών.
Εκεί που έκαιγε διάφορα πράγματα και διάφορες παλιές και φθαρμένες εικόνες, χάρτινες βέβαια, είχε μία χάρτινη εικόνα που ήταν ο Αρχάγγελος Γαβριήλ με το θυμιατό και με ένα σπαθί, μια ρομφαία πύρινη, ας πούμε. Μία ρωσική εικόνα, όμορφη αλλά χάρτινη και λίγο φθαρμένη. Την πήρε λοιπόν ο παπούλης αυτός και λέει: “να τη βάλω κι αυτή στη φωτιά, τι να την κάνω; χάρτινη εικόνα είναι.. παλιά, φθαρμένη.”
Πήγε να τη ρίξει στη φωτιά. Την ώρα που πήγε να τη ρίξει στη φωτιά, μετάνιωσε. Λέει: “Δεν πειράζει, να μην την κάψω.
Κρίμα είναι… ε, κάτι μπορεί να κάνει.”
Λέει μετά: “μα τι θα την κάνω ;”
Ξαναπάει να τη ρίξει στη φωτιά, πάλι ξανά πίσω. Δυο-τρεις φορές πήγε-ερχόταν το χέρι του στη φωτιά, δεν την έριξε. Πιάνει μια πινέζα και την έβαλε απ’ έξω από την πόρτα του, από την έξω πλευρά της πόρτας.
Λέει: “Άστην εδώ. Δεν πειράζει, να μην την κάψω. Ας μην την κάψω.”
Το βράδυ, μου λέει, που πήγα να κάνω προσευχή στο κελί μου εκεί στην έρημο έλεγα την ευχή με σβηστό το φως και τα λοιπά, ακούω θυμιατό! Κάποιος θυμιάτιζε!
Λέω: Κύριε ελέησον! Ποιος θυμιατίζει μέσα στο κελί μου; αφού είμαι μόνος μου!
Μέσα στην έρημο, μέσα στην ερημιά τη μεγάλη! Και θυμιάτιζε κάποιος, θυμιάτιζε όλο το κελί και μύρισε και το κελί του όλο θυμίαμα. Κύριε ελέησον! Φοβήθηκε πάρα πολύ διότι στο τέλος πήγε αυτός που θυμιάτιζε έξω από την πόρτα του
και θυμιάτισε την πόρτα! Φοβήθηκε ο γερο-Σάββας, λέει: “Ποιος είναι έξω από την πόρτα μου και θυμιατίζει;”
Ανοίγει η πόρτα και μπαίνει ο Αρχάγγελος Γαβριήλ μέσα και τον θυμιατίζει τρεις φορές και χάθηκε! Εις ανταπόδοση του γεγονότος που του διέσωσε την εικόνα του αυτή στο κελί του και δεν τον έκαψε κι αυτόν μαζί με τα υπόλοιπα αντικείμενα.
π.Αθανάσιος Μητρ. Λεμεσού
