Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης
[sc name=”agioreitiko-thymiama” ][/sc]
Σημασία στην προσευχή έχει όχι η χρονική διάρκεια αλλά η ένταση. Να προσεύχεσθε έστω και πέντε λεπτά, αλλά δοσμένα στον Θεό με αγάπη και λαχτάρα. Μπορεί ένας μια νύκτα ολόκληρη να προσεύχεται κι ο άλλος μονάχα πέντε λεπτά, κι αυτή η προσευχή των πέντε λεπτών να είναι ανώτερη. Μυστήριο είναι αυτό βέβαια, αλλά έτσι είναι.
Ακούστε με, παιδιά μου, να σας πω ένα παράδειγμα.
Ένας μοναχός εβάδιζε στην έρημο κι εκεί απάντησε έναν άλλο μοναχό. Χαιρετίσθηκαν.
-Από που έρχεσαι; του λέει.
-Από το χωριό τάδε.
-Πως περνάτε εκεί πέρα;
-Έχομε φοβερή ανομβρία. Έχομε στενοχώρια.
-Ε, και τι κάνετε; Προσευχηθήκατε;
-Ναι.
-Έβρεξε;
-Δεν έβρεξε –Φαίνεται, λέει, δεν προσευχηθήκατε εκτενώς. Ας κάνομε και μια προσευχούλα εδώ στον Θεό να βοηθήσει.
Κι όπως ήταν εκεί, άρχισαν να προσεύχονται.
Αμέσως ήλθε ένα μικρό σύννεφο που μεγάλωσε, μαύρισε, κατέβηκε κάτω, και να! Έριξε πολλή βροχή. Τι έγινε εδώ; Έγινε εκτενής προσευχή. Λίγη προσευχή εκάνανε κι έβρεξε. Αλλά σημασία είχε η ένταση.
«Εμπόνως και εντόνως», που λέει ο άγιος Μακάριος.
Ο άγιος Μακάριος προσευχόταν εκτενώς εξ όλης ψυχής και εξ όλης καρδίας και εξ όλης διανοίας. Είχε δοθεί ψυχή τε και σώματι στη λατρεία. Στην προσευχή του μπορεί έτσι να σήκωνε το χέρι του και να έμενε ξερό από την υπερένταση.
«Βίος και Λόγοι», Αγίου Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, Ιερά Μονή Χρυσοπηγής Χανιά, 2015, σελ. 299-301.
