Να φοβάστε το πνεύμα αυτού του κόσμου, τη διαφθορική του επιρροή. Να τη φοβάσαι σαν τη φωτιά… προστάτευσε τον εαυτό σου με Ψαλμούς, προσευχές, το Ευαγγέλιο


▪︎Μη φοβάσαι τίποτα, τίποτα και κανέναν! Ζήσε στη μετάνοια! Ζήσε στην προσευχή!

▪︎Όσο το δυνατόν λιγότερες εξωτερικές σχέσεις με τον κόσμο και επικοινωνία. Όλα αυτά είναι κλοπή. Οδηγούν σε απελπισία, οδηγούν σε χαλάρωση. Πρέπει να είστε στο Πνεύμα του Θεού. Μόνο στη σιωπή κατοικεί ο Κύριος – ειρήνη και σιωπή λογισμών.

▪︎Ό,τι είναι υψηλό για τους ανθρώπους είναι βδέλυγμα ενώπιον του Κυρίου. Μείνε μακριά από
ανθρώπους. Τώρα δεν μπορεί να υπάρχουν πιο χρήσιμα πράγματα στην κοσμική επικοινωνία. Αυτό δεν είναι τραγωδία. Αυτή είναι η σωτηρία. Η σωτηρία σας – τόσο κοντά όσο και μακριά.

▪︎ Να φοβάστε το πνεύμα αυτού του κόσμου, τη διαφθορική του επιρροή. Να τη φοβάσαι σαν τη φωτιά. Φύγε από αυτό, προστάτευσε τον εαυτό σου με Ψαλμούς, προσευχές, το Ευαγγέλιο – καθετί πνευματικό.

Αποκάλυψη του Ηγούμενου Αλεξέι της Πένζας

Είδε τ0ν άγγελο!

Ὁ π. Δαμασκηνός τῶν Μεγάρων «στίς 18
Φεβρουαρίου 2001 συλλειτούργησε μέ κάποιο Διάκονο
στό ναό τῶν Ἁγίων Θεοφανείων. Ὁ Διάκονος ἔγινε
αὐτόπτης καί αὐτήκοος μάρτυρας τῆς σκηνῆς κατά
τήν ὁποία ὁ π. Δαμασκηνός, ἀκουμπισμένος εὐλαβικά στήν Ἁγία Τράπεζα, τήν ὥρα τοῦ Χερουβικοῦ
ὕμνου, συνομιλοῦσε ἐκστασιασμένος μέ κάποιο ἀθεατο πρόσωπο καί ἔλεγε: “Μάλιστα… Όπως θέλετε·
ὅ,τι πεῖτε… Μόνο, σᾶς παρακαλῶ, ἀφῆστε με νά τελειώσω τή Λειτουργία… Εὐχαριστῶ”. (Μετά τό ὁσιακό τέλος του ἐμφανίσθηκε στόν ὕπνο μιᾶς ἀδελφῆς
καί τῆς ἀπεκάλυψε ὅτι στό Ἅγιο Βῆμα συνομιλοῦσε
μέ τόν ἀρχάγγελο Μιχαήλ, πού τοῦ ἔφερε τό μήνυμα τῆς ἐκδημίας του!)»

Καθημερινοί εσωτερικοί διάλογοι…

Καθημερινοί εσωτερικοί διάλογοι…..
 
Εκεί που έχεις πει στον εαυτό σου
“να τώρα που θα κάνω
τούτη την εργασία είναι ευκαιρία
να λέω και την ευχούλα….”
και με το που ξεκινάς
τσουπ να σου κι ο “δεξιός” λογισμός
(από τον πονηρό) να σου αντιπροτείνει
κάτι άλλο “για το καλό σου βρε αδερφέ”:
“Αφού δεν θα προσέχεις τι λες, 
άσε την προσευχή για αργότερα
τώρα μπορείς να βάλεις
ή εκείνη την ωραία ομιλία του τάδε γέροντα
ή εκείνη την κατανυκτική ψαλμωδία…
Βέβαια και δόξα τω θεώ
που χάρη στον κόπο 
κάποιων ανθρώπων έχουμε 
κι αυτές τις δυνατότητες(ομιλίες και ψαλμωδίες)
αλλά κάποιες φορές νομίζω
ότι αποφεύγουμε να σηκώσουμε το “ακουστικό”
σε μια γραμμή μονίμως ανοιχτή,
σε ένα Πρόσωπο πάντα διαθέσιμο…..
 
Πατήρ Ιωάννης Παπαδημητρίου