Να ξέρετε, είναι ΔΟΓΜΑ: Ό,τι κατακρίνεις, θα το πάθεις!
Εάν είμαστε άνθρωποι που είμαστε σκληροί, έτοιμοι να καταδικάσουμε τον αδελφό, έτοιμοι να τον κατακρίνουμε, είμαστε άσπλαχνοι, σκληροί τότε μην απατώμαστε… Δεν έχουμε το πνεύμα του Θεού μέσα μας!
Το πνεύμα του Θεού είναι διαφορετικό, είναι γεμάτο συμπόνια, γεμάτο αγάπη και συγχώρεση. Όπως μας έδειξε ο ίδιος ο Κύριος επί του Σταυρού. Ενώ παραδιδόταν εις θάνατο και ήταν έτοιμος να παραδώσει την ψυχή Του στον Πατέρα Του, εντούτοις προσευχόταν υπέρ των σταυρωτών Του και υπέρ όλου του κόσμου:
«Πάτερ ἄφες αὐτοῖς· οὐ γάρ οἴδασι τί ποιοῦσι»
Κι όλοι οι Άγιοι προσεύχονταν υπέρ όλου του κόσμου και πάνω απ’ όλα υπέρ αυτών που τους σταύρωσαν, που τους εδίωξαν, που τους κατέκριναν.
Γι’ αυτό να μην κατακρίνουμε, αδερφοί μου, ποτέ μας, κανέναν άνθρωπο.
Να ξέρετε, είναι ΔΟΓΜΑ:Ό,τι κατακρίνεις, θα το πάθεις!
Αυτά που κατακρίνουμε θα τα πάθουμε κι εμείς μια μέρα. Ό,τι κατακρίνουμε θα το πάθουμε!
Γι’ αυτό έλεγαν και οι Κύπριοι πατέρες μας:
«Ακατάχνωτα και αγέλαστα» δηλαδή ακατάγνωστα. Να μην κατακρίνουμε πράγματα γιατί αυτά που κατακρίνουμε, αυτά που καταγινώσκουμε δηλαδή -το αρχαίο ρήμα “καταγινώσκω” κι εμείς το λέμε στα Κυπριακά με τη δική μας διάλεκτο- ό,τι καταγινώσκω του άλλου, τα παθαίνω.
Και ό,τι περιγελώ τον αδερφό μου, θα τα πάθω τα ίδια.
Γι’ αυτό να μην κατακρίνουμε, αδερφοί μου, ποτέ μας, κανέναν άνθρωπο.
Να ξέρετε, είναι ΔΟΓΜΑ:Ό,τι κατακρίνεις, θα το πάθεις!
Αυτά που κατακρίνουμε θα τα πάθουμε κι εμείς μια μέρα. Ό,τι κατακρίνουμε θα το πάθουμε!
Γι’ αυτό έλεγαν και οι Κύπριοι πατέρες μας:
«Ακατάχνωτα και αγέλαστα» δηλαδή ακατάγνωστα. Να μην κατακρίνουμε πράγματα γιατί αυτά που κατακρίνουμε, αυτά που καταγινώσκουμε δηλαδή -το αρχαίο ρήμα “καταγινώσκω” κι εμείς το λέμε στα Κυπριακά με τη δική μας διάλεκτο- ό,τι καταγινώσκω του άλλου, τα παθαίνω.
Και ό,τι περιγελώ τον αδερφό μου, θα τα πάθω τα ίδια.
Γι’ αυτό να μη λέμε λόγια παραπάνω και λόγια βαριά… Και να παρακαλούμε το Θεό να μας συγχωρέσει κι εμάς.
π. Αθανάσιος Μητρ. Λεμεσού