Με ένα νέο ψήφισμα στις 22.6.2021, η Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης θέτει ευθέως τα ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων που προκαλούνται από την χρήση των πιστοποιητικών εμβολιασμού για τον Covid-19 και διασαφηνίζει ακόμη μια φορά ότι ο υποχρεωτικός εμβολιασμός για τον συγκεκριμένο ιό παραβιάζει μια σειρά από θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα.
Στο νέο ψήφισμα αναφέρονται τα εξής:
Εάν οι συνέπειες της άρνησης εμβολιασμού – συμπεριλαμβανομένων των συνεχιζόμενων περιορισμών στην απόλαυση των ελευθεριών και του στιγματισμού – είναι τόσο σοβαρές ώστε να αφαιρεθεί το στοιχείο επιλογής για απόφαση, ο εμβολιασμός ουσιαστικά καθίσταται υποχρεωτικός. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε παραβίαση προστατευόμενων δικαιωμάτων ή / και να εισάγει διακρίσεις.
Η Συνέλευση υπενθυμίζει το ψήφισμά της 2361 (2020) «Εμβόλια Covid-19: ηθικά, νομικά και πρακτικά ζητήματα», στα οποία κάλεσε τα κράτη μέλη να «διασφαλίσουν ότι οι πολίτες ενημερώνονται ότι ο εμβολιασμός δεν είναι υποχρεωτικός και ότι κανείς δεν υπόκειται σε πολιτική, κοινωνική ή άλλη πίεση για εμβολιασμό αν δεν το επιθυμεί ». Οποιαδήποτε έμμεση αδικαιολόγητη πίεση σε άτομα που δεν μπορούν ή δεν επιθυμούν να εμβολιαστούν μπορεί να μετριαστεί εάν τα πιστοποιητικά για τον Covid19 είναι διαθέσιμα και για άλλους λόγους εκτός από τον εμβολιασμό. (αρ.10)
Σε άλλο σημείο αναφέρεται: Ακόμη και αν τα επιστημονικά στοιχεία είναι επαρκή για να δικαιολογήσουν την ευνοϊκή μεταχείριση των κατόχων πιστοποιητικών Covid19, ενδέχεται να υπάρχουν βάσιμοι λόγοι δημοσίου συμφέροντος για τη μη χρήση τους. Η χρήση τους μπορεί να υπονομεύσει τη θεμελιώδη σχέση μεταξύ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της ευθύνης και της αλληλεγγύης, η οποία είναι απαραίτητη για τη διαχείριση των κινδύνων για την υγεία. Οι δαπάνες για ένα σύστημα Covid pass ενδέχεται να στερήσουν τους λιγοστούς πόρους από άλλα μέτρα που θα μπορούσαν να ανοίξουν ξανά την κοινωνία πιο γρήγορα για όλους. (αρ.9)Η Συνέλευση καλεί τα κράτη –μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης να διασφαλίζουν ότι μέτρα όπως το Covid pass που απαλλάσσουν τους κατόχους τους από ορισμένους περιορισμούς στα προστατευόμενα δικαιώματα και ελευθερίες εφαρμόζονται με τέτοιο τρόπο ώστε να διατηρείται αποτελεσματική προστασία έναντι της εξάπλωσης του ιού SARS-CoV-2 και να αποφεύγονται οι διακρίσεις, ιδίως διασφαλίζοντας μεταξύ άλλων ότι λαμβάνεται δεόντως υπόψη η κατάσταση εκείνων που για ιατρικούς λόγους δεν μπορούν, ή, για λόγους προσωπικής άποψης ή πεποιθήσεων, αρνούνται να εμβολιαστούν. Όσον αφορά στην τελευταία ομάδα, (τα κράτη μέλη) πρέπει να διασφαλίζουν ότι οποιοδήποτε σύστημα Covidpass δεν ισοδυναμεί με εξαναγκασμό που καθιστά υποχρεωτικό τον εμβολιασμό.
Πολύ σημαντικά είναι τα ευρήματα της έκθεσης της 7.6.2021 της Επιτροπής Νομικών Θεμάτων και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων επί του θέματος.
Σύμφωνα με την έκθεση, όσον αφορά στα ανθρώπινα δικαιώματα, το επιχείρημα κατά του υποχρεωτικού εμβολιασμού είναι ότι παρεμβαίνει στο δικαίωμα στην ιδιωτική ζωή (σύμφωνα με το άρθρο 8 της Σύμβασης) και στην ελευθερία σκέψης, συνείδησης και θρησκείας (σύμφωνα με το άρθρο 9 της ΕΣΔΑ). Κανένα από αυτά τα δικαιώματα δεν είναι απόλυτο, και μπορούν να περιορισθούν προς το συμφέρον της προστασίας της δημόσιας υγείας. Πράγματι, στην περίπτωση της υπόθεσης Vavřička κατά της Τσεχικής Δημοκρατίας, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων διαπίστωσε ότι η απαίτηση να εμβολιαστούν τα παιδιά κατά μιας σειράς ασθενειών για να φοιτήσουν στο νηπιαγωγείο δεν παραβίασε τη Σύμβαση, καθώς δεν ήταν δυσανάλογη παρέμβαση στα δικαιώματα (κρίθηκε ότι τα παιδιά δεν θα μπορούσαν μόνο να παρακολουθήσουν το νηπιαγωγείο κατά την προσχολική ηλικία και οι κυρώσεις που επιβλήθηκαν στους γονείς δεν ήταν υπερβολικές.)
Όπως σημειώνει η Επιτροπή, η ανάλυση του Δικαστηρίου στη Vavřička σχετίζεται επίσης με τη δυνατότητα «έμμεσου καταναγκασμού». Οι συνέπειες της άρνησης εμβολιασμού, συμπεριλαμβανομένων των συνεχιζόμενων περιορισμών στην απόλαυση των ελευθεριών και του στιγματισμού, μπορεί να είναι τόσο σοβαρές ώστε να αφαιρεθεί το στοιχείο της ελεύθερης επιλογής από την απόφαση. Ο εμβολιασμός μπορεί τότε να ισοδυναμεί με υποχρεωτικό ή να γίνεται αντιληπτός ως τέτοιος (πράγμα που είναι το ίδιο πράγμα όταν πρόκειται για καταναγκασμό). Αυτό μπορεί να δημιουργήσει παρεμβάσεις στο προστατευμένο δικαίωμα. Εάν αυτή η παρέμβαση είναι δυσανάλογη, θα μπορούσε να θεωρηθεί είτε ως παραβίαση του εν λόγω δικαιώματος, είτε ως διάκριση σε σχέση με την απόλαυση αυτού του δικαιώματος, ή και τα δύο. Επίσης, όπως είπε το Ινστιτούτο Ada Lovelace, το Covid Pass που βασίζεται στον εμβολιασμό «θα μπορούσε να μειώσει την εμπιστοσύνη και να αυξήσει την διστακτικότητα για το εμβόλιο εάν με αυτό τον τρόπο θεωρείται ότι εισάγει υποχρεωτικό εμβολιασμό «από την πίσω πόρτα».
Δείτε το Ψήφισμα της Κοινοβ. Συνέλευσης του Συμβ. της Ευρώπης (22.6.2021) εδώ
Δείτε την Έκθεση της Επιτροπής Νομικών Θεμάτων και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (7.6.2021) εδώ