Στη φωτογραφία στην Πανεπιστημίου την δεκαετία του ΄50 δίπλα-δίπλα τα σινεμά ΤΙΤΑΝΙΑ και ΡΕΞ και στο υπόγειο του τελευταίου το θρυλικό ΣΙΝΕΑΚ για τα παιδιά και παραπάνω το ΙΝΤΕΑΛ.
Το ΤΙΤΑΝΙΑ σήμερα είναι ξενοδοχείο με το ίδιο όνομα….
Οι κινηματογράφοι αυτοί ήταν Α΄προβολής και με ανεβασμένο εισιτήριο…
Εκτός από τις μεγάλες αφίσες με τις ταινίες που έπαιζαν υπήρχαν και
οι προθήκες με σκηνές του έργου σε φωτογραφίες πιασμένες με πινέζες όπως και τις ενδείξεις ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΟΝ ή ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΝ δι΄ανηλίκους…
Το εννοούσαν τότε γιατί ήταν αυστηρός ο νόμος ειδικά όταν η ένδειξη ήταν
ΑΥΣΤΗΡΩΣ ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΟΝ.
Μια τέτοια ταινία σήμερα με αυτή την ένδειξη θα προκαλούσε γέλιο…
Το σινεμά ήταν η διασκέδαση των πολλών…
Το απόγευμα το εισιτήριο ήταν οικονομικότερο …2-4 και 4-6 μετά ανέβαινε λίγο…
Μια τέτοια βόλτα αργά και που σε αυτά τα σινεμά συνδυαζότανε και με μια μερίδα λουκουμάδες στο ΑΙΓΑΙΟΝ που ήταν και είναι παραπάνω.
Τα τραπεζάκια με το μάρμαρο…η μυρουδιά της κανέλας…των λουκουμάδων που τσιτσιριζόντουσαν στο λάδι….ο μάστορας που έσφιγγε με τέχνη και ταχύτητα το ζυμάρι και τους έφιαχνε ομοιόμορφους.
Το ΣΙΝΕΑΚ…εκεί έβλεπαν οι μικροί και οι μεγάλοι βέβαια ταινίες γέλιου και φυσικά ανάλογη ήταν και η ατμόσφαιρα.
Γέλια…παλαμάκια για τον Χοντρό και τον Λιγνό…το ΤΡΙΟ ΣΤΟΥΤΖΕΣ…
τον ΣΑΡΛΩ τον ΜΙΚΥ και τον ΝΤΟΝΑΛΝΤ ΝΤΑΚ αν και αυτούς θα τους έβλεπες και πρίν αρχίσει η ταινία και στα άλλα σινεμά όπως και τα επίκαιρα κάτι σαν ειδήσεις.
Τα φώτα αυτών των κινηματογράφων έδιναν μια γιορτινή εικόνα.
Οι ουρές στα ταμεία συνηθισμένες ειδικά σε ταινίες για όλη την οικογένεια
με ιστορικό περιεχόμενο….κωμωδίες Ελληνικές.
Ήταν συνηθισμένο στην πρώτη προβολή Ελληνικής ταινίας να πηγαίνουν
και οι πρωταγωνιστές οπότε γινότανε το αδιαχώρητο και πρίν αρχίσει
η προβολή τα μεγάφωνα ενημέρωναν τους θεατές για την παρουσία
των ηθοποιών.
Ο Αυλωνίτης….ο Σταυρίδης…ο Φωτόπουλος κ.λ.π. ήταν οι δικοί τους
άνθρωποι.
Το ΤΙΤΑΝΙΑ σήμερα είναι ξενοδοχείο με το ίδιο όνομα….
Οι κινηματογράφοι αυτοί ήταν Α΄προβολής και με ανεβασμένο εισιτήριο…
Εκτός από τις μεγάλες αφίσες με τις ταινίες που έπαιζαν υπήρχαν και
οι προθήκες με σκηνές του έργου σε φωτογραφίες πιασμένες με πινέζες όπως και τις ενδείξεις ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΟΝ ή ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΝ δι΄ανηλίκους…
Το εννοούσαν τότε γιατί ήταν αυστηρός ο νόμος ειδικά όταν η ένδειξη ήταν
ΑΥΣΤΗΡΩΣ ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΟΝ.
Μια τέτοια ταινία σήμερα με αυτή την ένδειξη θα προκαλούσε γέλιο…
Το σινεμά ήταν η διασκέδαση των πολλών…
Το απόγευμα το εισιτήριο ήταν οικονομικότερο …2-4 και 4-6 μετά ανέβαινε λίγο…
Μια τέτοια βόλτα αργά και που σε αυτά τα σινεμά συνδυαζότανε και με μια μερίδα λουκουμάδες στο ΑΙΓΑΙΟΝ που ήταν και είναι παραπάνω.
Τα τραπεζάκια με το μάρμαρο…η μυρουδιά της κανέλας…των λουκουμάδων που τσιτσιριζόντουσαν στο λάδι….ο μάστορας που έσφιγγε με τέχνη και ταχύτητα το ζυμάρι και τους έφιαχνε ομοιόμορφους.
Το ΣΙΝΕΑΚ…εκεί έβλεπαν οι μικροί και οι μεγάλοι βέβαια ταινίες γέλιου και φυσικά ανάλογη ήταν και η ατμόσφαιρα.
Γέλια…παλαμάκια για τον Χοντρό και τον Λιγνό…το ΤΡΙΟ ΣΤΟΥΤΖΕΣ…
τον ΣΑΡΛΩ τον ΜΙΚΥ και τον ΝΤΟΝΑΛΝΤ ΝΤΑΚ αν και αυτούς θα τους έβλεπες και πρίν αρχίσει η ταινία και στα άλλα σινεμά όπως και τα επίκαιρα κάτι σαν ειδήσεις.
Τα φώτα αυτών των κινηματογράφων έδιναν μια γιορτινή εικόνα.
Οι ουρές στα ταμεία συνηθισμένες ειδικά σε ταινίες για όλη την οικογένεια
με ιστορικό περιεχόμενο….κωμωδίες Ελληνικές.
Ήταν συνηθισμένο στην πρώτη προβολή Ελληνικής ταινίας να πηγαίνουν
και οι πρωταγωνιστές οπότε γινότανε το αδιαχώρητο και πρίν αρχίσει
η προβολή τα μεγάφωνα ενημέρωναν τους θεατές για την παρουσία
των ηθοποιών.
Ο Αυλωνίτης….ο Σταυρίδης…ο Φωτόπουλος κ.λ.π. ήταν οι δικοί τους
άνθρωποι.