Βαριά άρρωστος ο Γέροντας σηκωνόταν από αγάπη, πιέζοντας τον εαυτό του, και καθόταν έξω στο κελί.
– Ακόμη δεν με παίρνει ο Κύριος, έλεγε.
Παρατηρούσε πολύ προσεκτικά τους ανθρώπους. Μερικούς τους ευλογούσε. Σε άλλους αποκάλυπτε. Σε όλους όμως δίδασκε την αγάπη. Όλα τα άλλα ήταν γι’ αυτόν ασήμαντα. Στους νέους έδινε ιδιαίτερη προσοχή. Μετρούσε την υπομονή και την ταπείνωσή τους. Παρακαλούσε τον Κύριο γι’ αυτούς, τους αγκάλιαζε και τους ευλογούσε, ενώ ταυτόχρονα υπέφερε από απίστευτους πόνους.
Μια μέρα του έκαναν δώρο μια μεγάλη εικόνα της Παναγίας, την οποία είχαν φέρει από το Αγιον Όρος. Χάρηκε πολύ:
– Η Παναγία δεν πηγαίνει έτσι, χωρίς λόγο, σε κανέναν. Και πρόσθεσε στο τέλος:
– Εγώ φεύγω!
– Πώς, π. Γαβριήλ, δεν θα σας δούμε να λειτουργείτε; τον ρώτησαν ανήσυχοι.
– Όχι. Φεύγω για να βάλω στο τραπέζι του Θεού την αγάπη σας. Φεύγω παίρνοντας μαζί μου την αγάπη σας.
Ύστερα, μας κοίταξε με μάτια ορθάνοιχτα και άρχισε πάλι τις σαλότητες.
– Δεν πρέπει να μείνω. Πιστέψτε με, αν δεν φύγω, ο Αντίχριστος δεν μπορεί να έρθει. Εγώ πρέπει να φύγω για να έρθει εκείνος. (Βλ. Β Θεσ. 2:6-8). Καταλάβετέ με. Πρέπει να πληρωθεί η Αγία Γραφή. Το Ευαγγέλιο το γράφει. Αυτός (που εμποδίζει τον Αντίχριστο) είμαι εγώ! (183-4)
– Έζησα περίεργα γεγονότα. Δεν ξέρω πώς, με το σώμα ή με το πνεύμα, ήμουν ανεβασμένος στον ένατο ουρανό. Ο θρόνος του Κυρίου βρίσκεται στον ένατο ουρανό. Ήμουν και στην Κόλαση! Δεν με πιστεύετε; Και μας έδειξε κάτω στη γη.
– Εκεί κάτω οι άνθρωποι βασανίζονται. Κι εγώ πώς μπορώ να χαίρομαι;
– Πού να είναι τώρα ο Νοστράδαμος, που προφήτευε το μέλλον του κόσμου; τον ρώτησα μια μέρα.
– Ο Νοστράδαμος μαζί με τον Ιούδα κάθονται σε «κελί φυλακής».
https://www.imdleo.gr/diaf/2015/08/gGabriel.html