”Χριστούλη Μου, με ρώτησες γιατί κλαίω! (τον ρώτησε ο Χριστός προφανώς στον ύπνο του). Λειώσανε τα ρούχα μου Χριστούλη Μου, λιώσανε τα παπούτσια μου, βγήκαν τα δάχτυλα μου έξω και υποφέρω. Κρυώνω τώρα το χειμώνα. Πήγα χθες βράδυ στον παραφέντη και με έδιωξε. Με είπε να γράψω στην πατρίδα, να με στείλουν από εκεί. Τόσο καιρό εργάζομαι και δεν έχω στείλει γρόσι στην μητέρα. Τί να κάνω τώρα; Πώς θα τα καταφέρω δίχως ρούχα; Μπαλώνω-μπαλώνω, μα αυτά σκίζονται. Συγχώρεσε με, που Σε ενοχλώ! Σε προσκυνώ και Σε λατρεύω! Ο δούλος σου, Αναστάσιος”…
