Ο Αύγουστος των …παιδικών μας χρόνων!
Και ναι αδέρφια ο Ιούλιος μας αποχαιρετά και ο Αύγουστος μας κουνάει το χέρι και μας προσκαλεί στην παρέα του, καθώς μέσα στο μυαλό μας έχει καταγραφεί ως ο μήνας των καλοκαιρινών διακοπών μας από τα παιδικά μας χρόνια.
Αυτή η εικόνα σίγουρα δεν σβήνει ποτέ και κάθε φορά που πλησιάζει η ώρα έρχεται σαν μια ταινία μικρού μήκους, να μας γυρίσει πίσω στην ανέμελη ζωή των χρόνων που άλλοι φρόντιζαν για εμάς.
Κι όταν πλέον κλείνουμε τα μάτια μας αναπολούμε κι αναστενάζουμε με νοσταλγία, μυρίζουμε τα αρώματα των λουλουδιών στην αυλή της γιαγιάς και ακούμε το τσιτσίρισμα από το λάδι στο τηγάνι, με τις αγαπημένες όλων των παιδιών τηγανητές πατάτες.
Την σαλάτα με την ντομάτα, το αγγουράκι και την γλιστρίδα που μύριζαν γιατί ήταν από το κηπούλι μας, χωρίς φάρμακα.
Το Γιασεμί κρατούσε όλο τον τοίχο και κάθε ξημέρωμα μοσχοβολούσε η γειτονιά κι εμείς παίζαμε, τρέχαμε, ματώναμε τα γόνατά μας και βάζαμε χώμα να σταματήσουμε το αίμα απ’ την πληγή, χωρίς να σκεφτόμαστε όπως σήμερα,( μην πάθει κάτι το παιδί), γιατί ήμασταν ατρόμητοι.
Τι κι αν δεν ήμασταν κοντά σε θάλασσα, η παιδική μας φαντασία μετέτρεπε την στέρνα του κήπου σε πισίνα πολυτελείας κι χαρά ήταν απερίγραπτη ακόμα κι όταν μας κατάβρεχαν οι φίλοι μας με το λάστιχο.
Οι βόλτες με τα ποδήλατα στους χωματόδρομους, τα αυτοσχέδια παιχνίδια που κατασκευάζαμε με κονσερβοκούτια γινόταν άλλοτε «χειροβομβίδες» για να εξοντώσουμε τον εχθρό κι άλλοτε «τηλέφωνα» για να επικοινωνούμε …στο ένα μέτρο μ’ ένα τέλι.
Εικόνα μοναδική με τον παππού σαν άλλος Δον Κιχώτης να καβαλάει τον γαιδαράκο του και να μας βάζει στα καπούλια για μια βόλτα και να φέρουμε το βράδυ τις κατσίκες που έβοσκαν έξω απ’ το χωριό, ανέμελες και χωρίς να φοβάται όπως σήμερα μην περάσει κάποιος και τις κλέψει.
Μοναδική εικόνα κι οι βραδινές βεγγέρες με όλη τη γειτονιά να κάθεται στα πεζούλια και να ανταλλάσσει τις εμπειρίες της ημέρας λες κι είχαν γυρίσει τον κόσμο κι ας μην είχαν ξεφύγει παρά λίγα μέτρα από τον μικρόκοσμό τους.
Περιμέναμε να πλησιάσει ο Δεκαπενταύγουστος για να μας πάνε στο πανηγύρι της Παναγιάς να πάρουμε από τους πραματευτές ζαχαρωτές μαντινάδες κάποιες φορές κι ένα παιχνίδι αν περίσσευαν χρήματα.
Μυρίστε φίλοι μου με την αίσθηση της σκέψης, που ταξιδεύει ελεύθερη παντού και σε όλες τις διαστάσεις, τα αρώματα των ευλογημένων χεριών των γονιών σας που πάλεψαν τίμια στις δουλειές τους για να σας αναστήσουν και νιώστε το άγγιγμα τους στο μάγουλο σας.
Επιστρέψτε πίσω στις πατρογονικές σας εστίες και περάστε θετικές εικόνες στα παιδιά σας, αυτές που σήμερα σας βοηθούν να ισορροπείτε στην απαιτητική εποχή μας.
Μπορεί να μην γεννηθήκαμε όλοι με περίσσια χρήματα, όμως έχουμε πλούσια αισθήματα και καλή διάθεση κι είναι αρκετή να μας κάνει να αισθανόμαστε καλά, ακόμα κι αν οι διακοπές μας γίνονται στην αυλή μας.
Ξεκινήστε τι περιμένετε;