Ο εκ γενετής τυφλός. Όταν τα μάτια του συνάντησαν τα μάτια του Χριστού, συνάντησαν την θεϊκή τρυφερότητα, τη συμπόνια, το βαθύ ενδιαφέρον και την κατανόηση
Πατέρας Αντώνιος Bloom Μητροπολίτης Σουρόζ
Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.
Ακούσαμε σήμερα την ιστορία του εκ γενετούς τυφλού. Δεν έχουμε εμπειρία τι είναι η εκ γενετής τύφλωση, αλλά μπορούμε να φανταστούμε πως ήταν αυτός ο άνδρας που ήταν κλεισμένος στον εαυτό του, πως ο κόσμος γύρω του ήταν γι’αυτόν όπως ένας ήχος μακρυνός, κάτι που δεν μπορούσε να φανταστεί, να έχει εικόνα. Ήταν φυλακισμένος μέσα στο ίδιο του το σώμα. Μπορούσε να ζήσει με φανταστικές εικόνες, να επινοήσει έναν κόσμο, μπορούσε με την αφή και την ακοή να προσεγγίσει ο,τι υπήρχε πραγματικά γύρω του· αλλά η συνολική πραγματικότητα του ήταν απρόσιτη .
Δεν είμαστε τυφλοί από τη γέννηση μας, αλλά πόσοι από εμάς είμαστε κλεισμένοι στον εαυτό μας! Ποιος από εμάς μπορεί να πεί ότι είναι τόσο ανοιχτός ώστε να μπορεί να δει όλο τον κόσμο στην ευρύτητα του; Συναντούμε ανθρώπους, και τους βλέπουμε με τα μάτια μας, αλλά σπάνια συμβαίνει να βλέπουμε πέρα από τα εξωτερικά σχήματα, τα χαρακτηριστικά, τα ρούχα– πόσο συχνά μας συμβαίνει να κοιτάζουμε στα μάτια ένα πρόσωπο και να το καταλαβαίνουμε; Γύρω μας υπάρχουν άνθρωποι και κάθε πρόσωπο είναι μοναδικό για τον Θεό, αλλά για εμάς είναι; Δεν είναι οι άνθρωποι γύρω μας απλά άνθρωποι με ονόματα, επίθετα, που αναγνωρίζουμε από την εμφάνιση, αλλά που στην ουσία δεν τους γνωρίζουμε;
Αυτή είναι η κατάσταση μας: είμαστε τυφλοί, κουφοί, αναίσθητοι στον εξωτερικό κόσμο, κι όμως, έχουμε κληθεί να ερμηνεύουμε. Όταν συναντάμε ένα πρόσωπο, θα πρέπει να το προσεγγίζουμε όπως ένα μυστήριο, όπως συμβαίνει με κάτι που μπορούμε ν’ανακαλύψουμε μόνο μέσα από μια βαθιά σχέση, ίσως με το λόγο, ίσως με τη σιωπή· μια σχέση τόσο ουσιαστική, ώστε να γνωρίσουμε ο ένας τον άλλον, όχι όπως μας γνωρίζει ο Θεός, αλλά μέσα στο φως του Θεού που καταυγάζει τα πάντα και τον καθένα μας χωριστά.
Και ακόμα, μπορούμε, ο καθένας με τη δύναμη, και τα χαρίσματα του, να κάνουμε ο,τι και ο Χριστός που άνοιξε τα μάτια αυτού του ανθρώπου. Τι είδε αυτός ο άνθρωπος; Το πρώτο πράγμα που είδε ήταν το πρόσωπο του Σαρκωμένου Υιού του Θεού, είδε δηλαδή Αυτόν που είναι η αγάπη. Όταν τα μάτια του συνάντησαν τα μάτια του Χριστού, συνάντησαν την θεϊκή τρυφερότητα, τη συμπόνια, το βαθύ ενδιαφέρον και την κατανόηση. Με τον ίδιο τρόπο θα μπορούσαν τόσοι πολλοί άνθρωποι να βλέπουν, αν καθώς μας συναντούσαν, έβλεπαν στα μάτια, στο πρόσωπο μας την λάμψη της ειλικρινούς, νηφάλιας αγάπης, μιάς αγάπης όχι συναισθηματικής, αλλά ορατής, που θα μπορούσαν να δούν και να νοιώσουν. Και πόσο πολύ θα είμασταν για τους ανθρώπους γύρω μας αποκάλυψη κάθε μηνύματος που αυτός ο κόσμος εκφράζει μέσα από την τέχνη, την ομορφιά, την επιστήμη, μέσα από όλα τα μέσα με τα οποία η ομορφιά προσλαμβάνεται και διακηρύσσεται ανάμεσα στους ανθρώπους.
Αλλά το κάνουμε; Μεριμνάμε για να είμαστε φορείς του βάθους της ομορφιάς και του νοήματος των πραγμάτων για κάθε πρόσωπο που συναντάμε; Δεν μας απασχολεί περισσότερο να παίρνουμε από το να δίνουμε; Κι όμως, ο Άγιος Παύλος, που γνώριζε τι σημαίνει παίρνω και δίνω, είπε: «Είναι πιο ευλογημένο να δίνεις παρά να παίρνεις». Κι όμως πόσες πολλές δωρεές είχε δεχτεί; Είχε εμπειρία της γνώσης του Θεού, είχε δεχτεί το χάρισμα της διδασκαλίας και της γνώσης, και της εμπειρίας της Π.Διαθήκης και τότε ο Χριστός του αποκαλύφθηκε: και τι δεν δέχτηκε! Κι όμως, ευφραινόταν περισσότερο να δίνει από το να παίρνει, επειδή δεν ήθελε να κατέχει όλο τον πλούτο που ήρθε στο δρόμο της ζωής του· ήθελε να τον μοιραστεί, να τον προσφέρει, να φωτίσει και να πυρπολήσει άλλες ζωές πέρα από τη δική του.
Ας σκεφτούμε πόσο πλούσιοι, πόσο πλούσια είμαστε προικισμένοι, πόσα πολλά μας δόθηκαν να βλέπουμε και ν’ ακούμε και ας συνειδητοποιήσουμε ταυτόχρονα πόσο τραγικά είμαστε κλεισμένοι στον εαυτό μας, εκτός αν σπάσουμε αυτόν τον τοίχο για να προσφέρουμε, το ίδιο γενναιόδωρα, το ίδιο πλούσια, το ίδιο άφθονα τις δωρεές καθώς μας έχουν προσφερθεί. Και τότε πραγματικά, η χαρά μας θα έχει ολοκληρωθεί σύμφωνα με την υπόσχεση του Χριστού. Και κανένας και τίποτα δεν θα μπορέσει ποτέ να μας την αφαιρέσει. Αμήν.
Απόδοση στην νεοελληνική:
agiazoni.gr