«Όποιος αξιώθηκε ν’ αγαπήσει το Θεό, δηλαδή ν’ αγαπηθεί από τον Θεό, χωρίζει από τον κόσμο, επειδή δεν παραδέχεται τη σοφία του κι ο κόσμος τον μισεί και τον κοροϊδεύει. Τον βγάζει τρελό για να μη χάσει την πίστη του στη δική του λογική και νιώσει τη δική του αθλιότητα. Έτσι θα γίνεται στον αιώνα, γιατί δε θα ξημερώσει ποτέ η μέρα που θα καταλάβει ο κόσμος πως αυτοί οι τρελοί δεν είναι τρελοί γιατί τότε θα έρθει στη γη η βασιλεία των ουρανών, επειδή δε θα υπάρχει κανένας πονηρός για νάναι και τα μάτια του πονηρά αλλά όλοι θάναι αθώοι σαν παιδιά. Μα τούτο δεν θα γίνει ποτέ σ’ αυτό τον κόσμο, όπως είπε το αλάθευτο στόμα του Κυρίου. Ο Χριστός μιλά στους ανθρώπους απλά και καθαρά, κι εμείς οι πονηροί κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε. Μας εξαγόρασε με τον θάνατό του, μας ανάγγειλε την αιώνια ζωή και μας δίδαξε να ετοιμάσουμε τον εαυτό μας γι’ αυτή, κι εμείς γυρίσαμε τη διδαχή του στα δικά μας θελήματα και δεν πάψαμε να πιστεύουμε μονάχα σε τούτη τη ζωή»
