Μπορεί το εμβόλιο να δίνει ελπίδα για έλεγχο της πανδημίας, αλλά δημιουργεί και παρενέργειες.
Γιατί μεταθέτει την «αγωνία του κορωνοϊού» από την υγεία στην ελευθερία.
Από τα Κύθηρα ο ομότιμος καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου Γιώργος Κασιμάτης περιγράφει την «μετά COVID» Δημοκρατία.
Το «καλό» το είπε προς το τέλος της συνέντευξης.
Όχι ως καθηγητής, αλλά ως «πηγή» (δημοσιογραφική).
Γιατί ο Κασιμάτης είναι ιδρυτικό μέλος και επίτιμος πρόεδρος της Παγκόσμιας Ένωσης Συνταγματικού Δικαίου.
Από αυτήν την παγκόσμια ένωση του έρχονται στο e-mail προσκλήσεις για διαδικτυακά συνέδρια.
«Και τι λένε αυτές οι προσκλήσεις;»
«Ότι επειδή… γέρασαν (!) οι παλιές αρχές νομιμότητας, πρέπει, λέει, να φτιαχτούν νέες».
Και συνεχίζει: «Είναι ένα ολόκληρο σχέδιο στο οποίο θα πρέπει να αντιδράσουν οι κοινωνίες. Δεν μιλάω αντιπολιτευτικά, αλλά πολιτικά. Με την αριστοτελική έννοια του ευ ζην. Για την ποιότητα της ανθρώπινης ζωής και για την πατρίδα. Με όρους αστικής δημοκρατίας. Σήμερα διαπράττεται έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος σκότωνε ανθρώπους. Αλλά έμενε η κοινωνία. Σήμερα σκοτώνεται η θέληση του ανθρώπου. Γιατί θέλουν να τον κάνουν αγέλη. Γι’ αυτό πρέπει να κινηθούν οι δυνάμεις της κοινωνίας. Εναντίον ενός συστήματος στο οποίο δεν υπάρχει κανένας έλεγχος».
Ο Κασιμάτης δεν είναι αιθεροβάμων. Ούτε σκέτος θεωρητικός. Μιλάει και ως δικηγόρος. Για αγωγές και προσφυγές στα δικαστήρια. Και δίνει (δωρεάν) γνωμοδοτήσεις!
Ξεκινάει προειδοποιώντας ότι αν πάει στα δικαστήρια «ένας μεμονωμένος άνθρωπος» κανείς δεν θα τον ακούσει.
Άρα οι προσφυγές και οι αγωγές πρέπει να γίνουν από ομάδες ανθρώπων.
Παράδειγμα οι εμπορικοί σύλλογοι αφού προκύπτουν θέματα «τεράστιων αποζημιώσεων λόγω αντισυνταγματικότητας των περιοριστικών μέτρων».
Γιατί, όμως, είναι αντισυνταγματικά τα περιοριστικά μέτρα;
Κατά τον Κασιμάτη η υπερβολική αυστηρότητα των περιοριστικών μέτρων δεν ανταποκρίνεται σε ανάλογη απειλή ζωής.
Άρα δεν έχει τηρηθεί η συνταγματική αρχή της «αναλογικότητας».
Για την ακρίβεια λέει ότι η «αναλογικότητα των περιοριστικών μέτρων» ούτε ως σκέψη δεν υπήρξε σε αυτούς που τα επέβαλαν.
Χαρακτηρίζει τα περιοριστικά μέτρα ως «εντελώς ανεξάρτητα» (από το Σύνταγμα) και αντίθετα όχι μόνον με το Σύνταγμα, αλλά και με κανόνες διεθνούς δικαίου και με τον καταστατικό χάρτη του ΟΗΕ.
Αλλά επειδή αυτά μπορεί να ακούγονται πολύ «νομικά» ο Κασιμάτης θεμελιώνει την, κατά την άποψή του, αντισυνταγματικότητα των περιοριστικών μέτρων περνώντας από τα πανεπιστημιακά αναγνωστήρια στα τηλεοπτικά πλατώ.
«Όταν επιβάλλονται τέτοια περιοριστικά μέτρα πρέπει να υπάρχει σφαιρική ενημέρωση σε όλους τους τομείς. Αυτή η ενημέρωση λείπει παγκοσμίως. Γιατί τα ΜΜΕ δημιουργούν τρομοκρατία. Έτσι οι κοινωνίες έχουν φτάσει σε επίπεδο αγελοποίησης. Με την πλύση εγκεφάλου που κάνουν τα ΜΜΕ δεν μπορεί να σκεφτεί καθαρά ο άνθρωπος».
«Στοιχειοθετείται παραβίαση από τα ΜΜΕ κανόνων δεοντολογίας ή και συνταγματικών διατάξεων;»
«Θα έπρεπε ήδη να έχει παρέμβει το Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο. Το λέω γιατί έχω χρηματίσει πρόεδρός του και ξέρω την νομοθεσία και τους ελέγχους που μπορεί να κάνει. Τα ΜΜΕ έχουν ευθύνες σε βαθμό ποινικό και αστικό».
Στην έλλειψη «αναλογικότητας» τόσο ως προς την αυστηρότητα των περιοριστικών μέτρων όσο και ως προς την ενημέρωση από τα ΜΜΕ θεμελιώνει ο Κασιμάτης την αντισυνταγματικότητα.
Και μετά έρχονται οι αγωγές.
Σπουδασμένος στην Γερμανία και στην (γερμανόφωνη) Ελβετία ο Κασιμάτης παραπέμπει για σιγουριά στα κείμενα των αγωγών που έχουν κατατεθεί από διακεκριμένους νομικούς στα δικαστήρια του Βερολίνου.
Επιμένει ότι πρέπει να γίνουν μαζικές αγωγές και προσφυγές από ομάδες ανθρώπων (έμποροι, επιχειρηματίες, άνεργοι, ελεύθεροι επαγγελματίες που πλήττονται από την κρίση) ώστε, όπως λέει «να γονατίσει το σύστημα».
Στο κρίσιμο ερώτημα ποιοι θα είναι οι εναγόμενοι απαντάει: «Σε παγκόσμιο επίπεδο έχει αρχίσει νομική αντίδραση που θεμελιώνει ευθύνες πολιτικών ηγεσιών, οργάνων του κράτους, αλλά και γιατρών ή ιατρικών οργανισμών σε παγκόσμιο και εθνικό επίπεδο».
Για το θέμα της δωσιδικίας ο Κασιμάτης παραπέμπει σε εθνικά, αλλά και διεθνή δικαστήρια.
«Οι αγωγές και οι προσφυγές δεν είναι βέβαιο ότι θα κερδηθούν. Οι δικαστές σήμερα δεν είναι απολύτως ελεύθεροι. Αλλά πρέπει να πιεστούν. Με ομαδικές αγωγές και προσφυγές».
Ο επίλογος είναι πολιτικός: «Στόχος είναι ο μεσαίος χώρος. Ο κορμός της εθνικής οικονομίας και του εθνικού κράτους. Δηλαδή η κατάργηση της ανεξαρτησίας των εθνικών οικονομιών. Για να ελεγχθεί ολοκληρωτικά η αγορά, το εμπόριο και η παραγωγή αγαθών. Από το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Αυτό που έχει τεράστια δύναμη. Γιατί υπερβαίνει σε ισχύ τις πολιτικές ηγεσίες ακόμη και των μεγαλύτερων χωρών».
Υ.Γ-1 Με τον ομότιμο καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου Γιώργο Κασιμάτη μπήκαμε μαζί στην Νομική Αθηνών. Ο ίδιος ως καθηγητής, εγώ ως φοιτητής. Στην Μεταπολίτευση. Που να φανταζόμασταν ότι σχεδόν μισό αιώνα μετά θα συζητούσαμε πάλι για την Δημοκρατία.
Υ.Γ-2 Αν και αξίζει να δείτε όλη την συνέντευξη (17’07’’) που είναι στο τρίτο βίντεο, δείτε στο πρώτο βίντεο (4’48’’) τα περί «αγελοποίησης» και τρομοκρατίας από τα ΜΜΕ και στο δεύτερο βίντεο πώς μπορούνε να ασκηθούνε οι προσφυγές (4’23’’).
Του Αργύρη Ντινόπουλου, δημοσιογράφου, πρώην υπουργού Εσωτερικών