Ένας επίσκοπος
φθάνοντας στο γήρας
αποσύρθηκε στο Άγιο όρος
(πράγμα που έχει
δυστυχώς εκλείψει πλέον)….
Ανεβαίνοντας το ανηφορικό μονοπάτι
προς την Αγία Άννα
μη μαθημένος στην άσκηση
ζήτησε να πάρει ένα από τα γαϊδουράκια
που είχαν οι πατέρες
για την μεταφορά βαρέων αντικειμένων….
Ένα μοναχός σε μια στροφή
είδε (πνευματικώ τω τρόπω)
να υπάρχει ένα Άγγελος
και μένα μαντήλι
να σφουγγίζει τον ιδρώτα
απ’ τα μέτωπα των μοναχών,
όταν πλησίασε ο δεσπότης
ο Άγγελος σφούγγισε το γαϊδουράκι…
Πήγε το είπε διακριτικά στο Δεσπότη
και εκείνος κατέβηκε
και έκανε κείνο που’ ναι ευλογημένο…
Εάν ξέραμε τι ευλογία
φέρνει ο (οποιοσδήποτε)κόπος
απ’ αγάπη για τον Θεό και τις εικόνες Του
δεν θα λιγοψυχούσαμε με το παραμικρό….
Τίποτα δεν πάει χαμένο…. Τίποτα!
Θυμάμαι έναν μαθητή
που επειδή δεν είχε δικό του δωμάτιο
έκανε λίγες μετάνοιες που λες;
Στην τουαλέτα (!!!)….
Για να μην τον βλέπει κανείς….
Και είχε μια χαρά…..μα μια χαρά!
Αυτός ο κόπος
μας κάνει σαν τα θυμιατήρια….
Η θυσία μας…..το κάρβουνο
κι αγαπητική διάθεση το λιβάνι….
Και δόξα τω θεώ
υπάρχουν δίπλα μας
πολλά τέτοια ένσαρκα θυμιατήρια
που σκορπούν άνωθεν ευωδιές
και σπάει λίγο η μπόχα του κόσμου τούτου….