Ο σημερινός κόσμος έχει φτάσει σε μια φάση που, σε προηγούμενους αιώνες, θα είχε περιγραφεί με την κραυγή: “Αυτή είναι η Αποκάλυψη!”
π. Σάββας Αχιλλέως: «Σε αυτά που έρχονται εμείς θα προχωρούμε με τον Χριστό μας άφοβα»
Αλέξανδρος Σολζενίτσιν, ένας προφήτης των ημερών μας
«Μείνετε σταθεροί στον αγώνα κατά του κακού. Ποτέ μην δεχτείτε να κάνετε συμβιβασμό. Προτιμήστε να χάσετε τα πάντα, τη ζωή, το μισθό, τις συνθήκες, αντί να θυσιάσετε τη συνείδησή σας».
Εξουσιάζετε τους ανθρώπους μέχρι τη στιγμή που θα τους πάρετε τα πάντα.
Όταν όμως τους αφήσετε χωρίς τίποτα, τους χάσατε!
Είναι ελεύθεροι…
Οι αδυναμίες της ανθρώπινης συνείδησης, που έχει στερηθεί της θείας της διάστασης, ήταν ένας καθοριστικός παράγοντας σε όλα τα μεγάλα εγκλήματα αυτού του αιώνα…. Το ίδιο ελάττωμα, το ελάττωμα μιας συνείδησης που δεν έχει τη θεϊκή διάσταση, εκδηλώθηκε μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν η Δύση ενέδωσε στον σατανικό πειρασμό της «πυρηνικής ομπρέλας». Ο σημερινός κόσμος έχει φτάσει σε μια φάση που, σε προηγούμενους αιώνες, θα είχε περιγραφεί με την κραυγή: “Αυτή είναι η Αποκάλυψη!”
Ο Ντοστογιέφσκι προειδοποίησε ότι «μεγάλα γεγονότα θα μπορούσαν να έρθουν επάνω μας και να μας βρουν πνευματικά απροετοίμαστους». Αυτό ακριβώς συνέβη. Και προέβλεψε ότι “ο κόσμος θα σωθεί μόνο αφού έχει καταληφθεί από τον δαίμονα του κακού”…
Τώρα, βέβαια, οι αθεϊστές δάσκαλοι στη Δύση φέρνουν στη νεότερη γενιά ένα πνεύμα μίσους. Και εδώ πάλι βλέπουμε το αποτέλεσμα μιας παγκόσμιας διαδικασίας να δίνει τα ίδια αποτελέσματα, και για άλλη μια φορά για τον ίδιο λόγο: Οι άνθρωποι έχουν ξεχάσει τον Θεό.
Στις αδικαιολόγητες ελπίδες των δύο τελευταίων αιώνων, οι οποίες μας έφεραν στο χείλος του πυρηνικού και μη πυρηνικού θανάτου, μπορούμε να προτείνουμε μόνο μια στερεά αναζήτηση για το στοργικό χέρι του Θεού, το οποίο απαρνηθήκαμε…
***
Γιὰ ἐμένα ἡ πίστη εἶναι τὸ θεμέλιο καὶ τὸ στήριγμα τῆς ζωῆς.
Ἀλεξάντερ Σολζενίτσιν
– Τί σημαίνει ἡ πίστη γιὰ ἐσᾶς;
–Γιὰ ἐμένα ἡ πίστη εἶναι τὸ θεμέλιο καὶ τὸ στήριγμα τῆς ζωῆς.
-Φοβᾶστε τὸν θάνατο;
–Ὄχι, δὲν φοβᾶμαι τὸν θάνατο πλέον. …Τὸ θεωρῶ ὡς ἕνα φυσικό, ἀλλὰ ὄχι τὸ τελευταῖο, ὁρόσημο τῆς ὑπάρξεως κάποιου.
-Ὅπως καὶ νὰ ἔχει, σᾶς εὐχόμαστε πολλὰ ἔτη δημιουργικῆς ζωῆς.
-Ὄχι, ὄχι. Μὴν τὸ κάνετε, ἀρκετά.
Συνέντευξη τοῦ Ἀλεξάντερ Σολζενίτσιν στὸ Spiegel