.Πρέπει να αγαπήσουμε την καθημερινή μας πραγματικότητα, δηλαδή τα ακούσια σκοτάδια της ψυχής μας (όχι εκείνα των αμαρτιών μας και των μεταπτώσεών μας – αυτά είναι της δικής μας βουλήσεως)… Ο ακούσιος γνόφος μας είναι γεμάτος από την δόξα του Θεού, είναι το σύννεφο που σκεπάζει το φως του Χριστού.
[sc name=”agioreitiko-thymiama” ][/sc]
Άς αναφέρουμε ένα παράδειγμα: Έχεις ένα συρτάρι γεμάτο χρυσό, που σου το άφησε κληρονομιά ο πατέρας σου, αλλά έχεις χάσει το κλειδί. Δεν πετάς το συρτάρι, διότι κάποτε θα βρεθεί το κλειδί για να το ανοίξεις, και εσύ ο φτωχός θα γίνεις πάμπλουτος. Έτσι και η Εκκλησία μας, η μητέρα μας, μας άφησε κληρονομιά την βασιλεία και το φως που κρύβεται μέσα στο γνόφο μας. Όταν αγαπήσουμε το σκοτάδι μας, τον πόνο μας… αυτό είναι μία πρόοδος στην πνευματική μας ζωή.
