[Ο Μοναχός π. Βησσαρίων Διονυσιάτης] Όταν ήταν 4-5 ετών μοναχός (δηλ. Το 1958 περίπου) του συνέβη το εξής γεγονός:
Ενώ στεκόταν ο π. Βησσαρίων έξω από το καθολικό (κάτω από το αρχονταρίκι) με το τάλαντο και περίμενε από τον εφημέριο ειδοποίηση για να χτυπήση το τρίτο, κάποιος εργάτης από την Ιερισσό ονόματι Ελευθέριος, που στεκόταν στον εξώστη του αρχονταρικίου, λιποθύμησε.
Στον εσπερινό ο Ελευθέριος ήρθε και ρώτησε τον π. Βησσαρίωνα:
– Εσύ πώς άντεξες και δεν λιποθύμησες;
Όταν αργότερα ο π. Βησσαρίων τον ρώτησε:
– Γιατί το λες αυτό;
Ο Ελευθέριος του είπε ότι είδε τον Τίμιο Πρόδρομο να βγαίνη από το προσκυνητάρι κάτω από το αρχονταρίκι, όπως εικονίζεται, αλλά στα άσπρα, όλος φως, να πλησιάζη τον π. Βησσαρίωνα πολύ κοντά και κάτι του έκανε (σαν χρίση κατά τα λεγόμενα του εργάτη).
Κρατούσε Σταυρό στο ένα χέρι και στο άλλο κάποιο άλλο αντικείμενο.
Έπειτα έφυγε προς τα επάνω με μία δυνατή λάμψη που αυτός (ο Ελευθέριος) βλέποντας την σκηνή λιποθύμησε).
Απόσπασμα από το βιβλίο, «Από την ασκητική και αγιορείτικη παράδοση», Άγιον Όρος, 2011.