Με αφορμή την είδηση για την απόφαση της Disney υπέρ της συμπεριληπτικότητας, θα προσπαθήσουμε να ξεδιπλώσουμε γεγονότα που αποκαλύπτουν πώς χρησιμοποιεί ο κινηματογραφικός κολοσσός, με τις κινηματογραφικές υπερπαραγωγές και τα μυθικά πάρκα ανά τον κόσμο, που ενσαρκώνουν τα πιο τρελά όνειρα των μικρών παιδιών, τη δημιουργία των χαρακτήρων που πρωταγωνιστούν στα παραμύθια της.
Στην προσπάθειά της να επουλώσει τις “πληγές” από την εμπλοκή της στην υπόθεση “Don’t say gay Bill”, της πολιτείας της Φλόριντα, επιβεβαίωσε με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο τις σκοπιμότητες που κρύβονται πίσω από την επιλογή “αθώων” χαρακτήρων που πρωταγωνιστούν στις πανάκριβες παραγωγές της.
Τι αλλάζει στην πολιτικής της Disney;
Η εταιρεία υιοθετεί την ουδετερότητα σε σχέση με τα φύλα. Οι υπάλληλοι, γνωστοί μέχρι σήμερα ως “Οι «Νεραϊδονονές», που ντύνουν τα παιδιά πριγκίπισσες και ιππότες στα θεματικά πάρκα, αλλάζουν όνομα, δε για να στείλουν μήνυμα υπέρ της συμπεριληπτικότητας. Ο νέος όρος που χρησιμοποιείται, πλέον, είναι «μαθητευόμενοι». “ Οι εργαζόμενοι ονομάζονταν έως τώρα «Νεραϊδονονές σε εκπαίδευση» (Fairy Godmothers in Training), αλλά τώρα ονομάζονται «Μαθητευόμενες Νεραϊδονονές» (Fairy Godmother’s Apprentices). Ο αγγλικός όρος (apprentices) είναι ουδέτερος προς το φύλο, κάτι που κρίνεται σημαντικό για την έκφραση της ταυτότητας των υπαλλήλων, όπως είπε η εταιρεία”.
Τι είναι το κίνημα Don’t say gay
Οι Ρεπουμπλικανοί, που υποστηρίζουν το συγκεκριμένο πολιτειακό νόμο “Parental Rights in Education”, θεωρούν ότι οι γονείς και όχι οι δάσκαλοι θα πρέπει να μιλούν στα παιδιά τους για θέματα σχετικά με το φύλο τους ή τη σεξουαλικότητά τους κατά τα πρώτα χρόνια της μόρφωσής τους. Απαγορεύονται, λοιπόν, στη Φλόριντα τα μαθήματα σχετικά με τον σεξουαλικό προσανατολισμό, σε παιδιά ηλικίας από 5 έως 9 ετών. Επίσης, θεωρούν πως δεν είναι σωστό τα παιδιά να λαμβάνουν σχετικά μηνύματα, μέσω ψυχαγωγικού περιεχομένου.
Αυτό που ακολούθησε όμως ήταν μια γενικευμένη αντίδραση από την LGBT κοινότητα με μπροστάρηδες του εργαζόμενους στην εταιρεία, που θεώρησαν πως ο νόμος αυτός, που χαρακτηρίστηκε ως “Don’t say gay” πολιτειακός νόμος, προσβάλλει τους υπαλλήλους οι οποίοι ανήκουν στην LGBT κοινότητα.
Όσοι εναντιώθηκαν στο συγκεκριμένο νόμο επικαλούνται την πολιτική διάσταση του ζητήματος, όπως αυτό εκφράζεται στην ατζέντα των Ρεπουμπλικανών. Θεωρούν πως συνιστά πολιτική διαχωρισμού, καταπάτηση της ελευθερίας των παιδιών 5-9 ετών στην έκφραση της σεξουαλικής τους ταυτότητας, και φυσικά φοβούνται μελλοντική επέκταση των απαγορεύσεων, ενώ επισημαίνουν πως: “Είναι ένα σύνθετο ζήτημα, γιατί πραγματικά αφορά το πόσα μπορεί να κάνει ένα κρατικό νομοθετικό σώμα, για να περιορίσει την ομιλία και να περιορίσει την έκφραση στην τάξη”.
Πώς εμπλέκεται η Disney στην υπόθεση;
Αν και ο CEO της Disney, Bob Chapek, απολογήθηκε δημόσια που δεν κατάφερε να αντιταχθεί στο εν λόγω νομοσχέδιο, προτού περάσει από τη Γερουσία της Φλόριντα και ψηφιστεί στη Βουλή των Αντιπροσώπων, και δήλωσε πως θα στηρίξει με κάθε μέσον τους υπαλλήλους του, που ανήκουν στην LGBT κοινότητα, εκείνοι δεν κρύβουν την απογοήτευσή τους: “Περισσότεροι από 2.000 εργαζόμενοι καλούνται είτε να φύγουν από τη Φλόριντα είτε να χάσουν τη δουλειά τους, καθώς δεν τους δίνονται ευκαιρίες για εξ’ αποστάσεως εργασία σε πολιτείες με ένα πιο φιλικό κλίμα προς τα ομοφυλόφιλα άτομα”.
Τι αποκάλυψε η ίδια η εταιρεία
Πέρσι, ο πρόεδρος του τμήματος θεματικών πάρκων της Disney, Josh D’Amaro, δήλωσε πως τα πάρκα είναι μέρη «όπου είναι όλοι ευπρόσδεκτοι» και δεσμεύτηκε «να εκσυγχρονίσει τις αξίες τους και να αλλάξει τις κατευθυντήριες γραμμές για τον τρόπο εμφάνισης και ένδυσης των εργαζομένων». Οι κανόνες αναβαθμίζονται έτσι ώστε οι εργαζόμενοι «να εκφράσουν καλύτερα την κουλτούρα και την ατομικότητά τους», τόνισε ο ίδιος.
Η απόφαση για την αλλαγή του ονόματος από «Νεραϊδονονές σε εκπαίδευση» (Fairy Godmothers in Training) σε «Μαθητευόμενες Νεραϊδονονές» (Fairy Godmother’s Apprentices) αντανακλά μια ευρύτερη προσπάθεια της Disney να αναβαθμίσει τα πάρκα της, ώστε να είναι πιο περιεκτικά.
Οι καταγγελίες των LGBT εργαζομένων της εταιρείας δήλωσαν πως:
“Όποια προσπάθεια να συμπεριληφθούν LGBT xαρακτήρες σε ταινίες live-action απέτυχε παταγωδώς. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν ο LeFou στη live-action ταινία «Beauty and the Beast». Οι θαυμαστές LGBTQIA της Disney έχουν από καιρό ταυτιστεί με μη δυαδικούς χαρακτήρες, όπως ο Φέρντιναντ ο Ταύρος και ο Πήτερ Παν, και εκτίμησαν το κέφι των κακοποιών, όπως ο Captain Hook και ο Maleficent”.
Στη δεκαετία του 1980, η Disney προσπαθούσε να αυξήσει τα έσοδα επεκτείνοντας το κοινό της, για να συμπεριλάβει την κοινότητα LGBT. Έτσι άρχισε να συνεργάζεται με αρκετούς ανοιχτά LGBT καλλιτέχνες και τα queer υποκείμενα έγιναν πιο σκόπιμα. Η Ursula στο “The Little Mermaid”, για παράδειγμα, διαμορφώθηκε απευθείας στο πρότυπο της εμβληματικής γυναίκας που υποδύεται τον Divine.
Η στρατηγική της εταιρείας, ωστόσο, ήταν να περιοριστεί σε κάτι που οι queer θεατές μπορούσαν να αναγνωρίσουν και να εκτιμήσουν, αλλά δεν θα προκαλούσε την αντίδραση των συντηρητικών ετεροφυλόφιλων οικογενειών.
Η Disney έγινε το μεγαθήριο ψυχαγωγίας που είναι τώρα δουλεύοντας για να προσελκύσει πελάτες, χωρίς να προσβάλει κανέναν στο βωμό του κέρδους. Μόνο που τελικά κατάφερε να προσβάλει όλους τους πελάτες της παγκοσμίως.