Το 1977 σε ηλικία 35 ετών στο Μοναστήρι γνώρισα έναν γιατρό. Ενώ εγώ δεν είχα κανένα πρόβλημα υγείας, παρά μόνο ότι ένοιωθα κάποιους πόνους σ’ όλο μου το στήθος, ο γιατρός αυτός μου λέει έλα να σε εξετάσω.
Πήγα, με εξέτασε και μου είπε πως κάποιο αγγείο στο πίσω μέρος της καρδιάς δεν αιματώνεται καλά.
Τότε πάω στον Γέροντα [Ιερομόναχο, π. Σίμωνα Αρβανίτη] και του τα λέω. Ο Γέροντας μου είπε:
– Δεν έχεις τίποτα παιδί μου, να μην πηγαίνεις στους γιατρούς.
Εγώ δεν άκουσα τον Γέροντα και από κει και πέρα μου μπήκε η ιδέα ότι κάτι έχω.
Άρχισα και πήγαινα σ’ άλλους γιατρούς και ο καθένας μου έλεγε και κάτι διαφορετικό. Εγώ ούτε όρεξη να δουλέψω είχα, γιατί στο μυαλό μου πίστευα ότι κάτι έχω.
Ο Γέροντας επέμενε και μου έλεγε:
– Παιδί μου δεν έχεις τίποτα.
Εγώ δεν άκουγα.
Έτυχε να δουλέψω στο σπίτι ενός πολύ καλού γιατρού ο οποίος, όταν άκουσε το πρόβλημά μου, με εξέτασε και μου λέει:
– Εσύ δεν έχεις τίποτα, αλλά για να σου φύγει η ιδέα κάνε μία στεφανιαιογραφία.
Πράγματι έκανα και αυτή την εξέταση και δεν έδειξε τίποτα, όλα ήτανε νευροφυτικά. Αν είχα ακούσει τον Γέροντα από την αρχή δεν θα πέρναγα όλη αυτή την ταλαιπωρία.
Μια χρονιά πήγα επίσκεψη στο σπίτι της αδελφής μου για να της ευχηθώ για την ονομαστική της εορτή. Εκεί ήταν κι άλλοι φίλοι και συγγενείς και συζητούσαν διάφορα θέματα.
Κάποια στιγμή άρχισαν να συζητούν για την εκκλησία, για τους παππάδες και για τους μοναχούς.
Ένας ξάδελφος που ήταν στην παρέα είπε:
– Εγώ ένα παππά γνώρισα που δεν θα τον ξεχάσω ποτέ. Είναι ένας Γέροντας, πατέρα Σίμωνα τον λένε και βρίσκεται πάνω στην Πεντέλη, στον Άγιο Παντελεήμονα. Είχαμε πάει πέντε άτομα να σκάψουμε για κάτι δουλειές, πού ήθελε στο Μοναστήρι και κάποια στιγμή μας έφερε ένα πιάτο ψάρια τηγανιτά και ψωμί για να κολατσήσουμε.
Σας λέω φάγαμε και οι πέντε και χορτάσαμε και τα ψάρια δεν είχαν τελειώσει.
Όλοι άκουγαν με θαυμασμό!
Απόσπασμα από το βιβλίο «Ζωσιμάς Μοναχός (1937-2010), Υποτακτικός του Ιερομονάχου Σίμωνος Αρβανίτη». Μαρτυρία Αν.Κ. Μελίσσια Άττικής. Το πλήρες όνομα αναφέρεται στο βιβλίο.