Όπου κι αν σταθώ στην Πόλη, εσένα θα ψάξω να ‘δω
Η μέρα ήταν ηλιόλουστη, η διάθεση μου για βόλτες και περιήγηση όπως πάντα στο ζενίθ. Κατηφόρησα λοιπόν κατά τον Γαλατά και αφού χάζεψα λιγάκι στις βιτρίνες τις κιθάρες και ήπια έναν υγιέστατο, φρεσκοστημένο χυμό ροδιού, βρέθηκα στον πύργο του Γαλατά! Ευτυχώς είχα ξεκινήσει νωρίς και δεν είχε πολύ κόσμο, γιατί από κάποια στιγμή και μετά η αναμονή για να ανέβει κανείς πάνω, είναι λίγο εκνευριστική.
Πλήρωσα το εισητήριο μου και αφού περίμενα λίγο ακόμα, τελίκα έφτασε και η σειρά μου να μπω στο ασανσέρ.
Φτάνοντας επάνω, άρχισα ναγυρνάω τον πύργο γύρω-γύρω και να θαυμάζω την θέα! Αφού έφερα καμπόσους γύρους, ξαναμπήκα μέσα και ήπια στα γρήγορα ένα καφεδάκι. Κάθησα και στο παράθυρο που βλέπει προς την Αγία Σοφία, καθώς σε όποιο σημείο κι αν στάθω στην Πόλη, πάντοτε το βλέμμα μου θα ψάξει να την δει.
Έπειτα από λίγο ξαναβγήκα φυσικά πάλι έξω και άρχισα πάλι να φέρνω γύρους και να φωτογραφίζω σε όλα τα πλάτη και τα μήκη της Πόλης.
Αφού έβγαλα φωτογραφίες και το ευχαριστήθηκε η ψυχή μου, κατέβηκα πάλι με το ασανσέρ και συνέχισα να κατηφορίζω για το Karaköy, αφήνωντας τον πύργο πίσω μου με τις καλύτερες εντυπώσεις.
Από εκεί ψηλά ήταν όλα τόσο όμορφα!
Όπου κι αν σταθώ στην Πόλη, εσένα θα ψάξω να ‘δω
Τι χαμπέρια από την Πόλη