Κανείς στην Επανάσταση του 1821, δεν θυσίασε όσα αυτός ο άνθρωπος.
Κανείς όμως.
Τις επιχειρήσεις του. Όλη! την τεράστια περιουσία του σε όλη την Ευρώπη. Τα τρία του αγόρια. Τα κορίτσια του και την γυναίκα του σε σκλαβοπάζαρα. Την ίδια του την ζωή στο τέλος.
Πότε δεν είδαμε την εικόνα του σε κάδρο στις σχολικές αίθουσες των Ελληνικών Σχολείων στην Μακεδονία.
Ούτε αυτού,
ούτε του Γιάννη Φαρμάκη,
ούτε του Γιωργάκη Ολύμπιου,
ούτε του Καπετάν Χάψα,
ούτε του Καπετάνιου Βιζβίκη,
ούτε των Υψηλάντηδων,
ούτε των 300 πλουσιόπαιδων πιτσιρικάδων του Ιερού Λόχου,
ούτε έστω ενός από τους χιλιάδες Μακεδόνες που έπεσαν το ‘21 έξω από την γη της Μακεδονίας για το Κοινό καλό…
Όλοι σκοτώθηκαν για την Επανάσταση, θυσίασαν παιδιά και συζύγους, κατέστρεψαν περιουσίες, ενώ ήταν «βολεμένοι» σε Βλαχίες, Τεργέστες, Βιέννες και ΑυστροΟυγγαρίες και μπορούσαν να έχουν μια χαρά άνετη ζωή.
Ένα τσούρμο γηγενείς Μακεδόνες Ήρωες… που δεν τους διδάσκονται τα μικρά Μακεδονόπουλα στα σχολεία της ίδιας! της Μακεδονίας.
Ούτε κάδρα τους επιτρέπονται.
Συγκεκριμένα είναι τα πρόσωπα που πρέπει να καδράρονται στις Σχολικές αίθουσες και στην μνήμη των μαθητών.
Βορειοελλαδίτες «απαγορεύονται».
Ούτε ήταν «κλέφτες και αρματωλοί».
Ούτε πολέμησαν με αντάλλαγμα «γρόσσια» σαν μισθοφόροι όπως συνηθίζονταν τότε από πολλές φαμίλιες, οπλαρχηγούς και ναυάρχους….
Ούτε για μια θέση στο Δημόσιο στο καινούργιο Ελληνικό Κράτος που ερχόταν.
Τα έδωσαν όλα με ανιδιοτέλεια χωρίς να ζητήσουν τίποτε σε αντάλλαγμα.
Κανείς τους.
Τους εξαφάνισαν… και το δεχτήκαμε.
Τα Μακεδονόπουλα σήμερα δεν ξέρουν ούτε ένα όνομα από τα παραπάνω… και το δεχτήκαμε.
