Η δικαιοκρισία του Θεού είναι η μακροθυμία, η οποία έχει μέσα και την ταπείνωση και την αγάπη.
Ο Θεός είναι πολύ δίκαιος, αλλά και πολύ φιλεύσπλαχνος, και η ευσπλαχνία Του νικάει την δικαιοσύνη Του.
Θα σου πω ένα παράδειγμα,για να καταλάβης.
Αν κάποιος άνθρωπος δεν είχε την ευκαιρία να ακούση ποτέ για τον Θεό, αυτός δεν θα κριθή σύμφωνα με την κατάσταση στην οποία βρίσκεται, αλλά σύμφωνα με την κατάσταση στην οποία θα βρισκόταν, αν είχε γνωρίσει τον Θεό.
Γιατί αλλιώς δεν θα ήταν δίκαιος ο Θεός.
Η θεία δικαιοσύνη έχει δικούς της μαθηματικούς όρους· το ένα κι ένα άλλοτε κάνουν δύο και άλλοτε δύο εκατομμύρια.
Γέροντα, πώς εφαρμόζεται η θεία δικαιοσύνη σε κάποιον που σφάλλει;
Η ανθρώπινη δικαιοσύνη λέει: Έσφαλες; Πρέπει να τιμωρηθείς.
Η θεία δικαιοσύνη λέει: Αναγνωρίζεις το λάθος σου και μετανοείς; Συγχωρείσαι.
Βλέπεις, ακόμη και από τον ανθρώπινο νόμο δικάζεται με επιείκεια κάποιος που κάνει ένα έγκλημα, όταν μετανοή ειλικρινά και πάη μόνος του και το ομολογή, ενώ δεν υπάρχει καμμία υποψία για το πρόσωπό του.
Και αν από τους ανθρώπους δικάζεται με επιείκεια, πόσο μάλλον από τον δικαιοκρίτη και φιλεύσπλαχνο Θεό!
Είμαστε στα χέρια του Θεού.
Ο Θεός μας παρακολουθεί με ακρίβεια και γνωρίζει την καρδιά του καθενός.
Δεν θα μας αδικήση.
Αφού υπάρχει θεία δικαιοσύνη και θεία ανταπόδοση, και ο Θεός μας αγαπάει -το κυριώτερο από όλα- ό,τι καλό κάνει κανείς δεν χάνεται.
Για αυτό είναι χαμένος, τελείως λειψός, όποιος ζητάει να δικαιωθή από τους ανθρώπους.
Από το βιβλίο, Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου (οσίου Παϊσίου), «Πνευματικός αγώνας, Λόγοι, γ’», έκδοση Ιερού Ησυχαστηρίου «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος», Σουρωτή, Θεσσαλονίκης.