Όσο κι αν ψάξεις τον ευγενικό ιερέα, την τέλεια κοινότητα, δεν θα τον βρεις…όπως δεν θα βρεις τον τέλειο γάμο ή το ιδανικό παιδί. Δεν μπαίνεις στην Εκκλησία σαν ένα κόμμα όπου αρχίζεις να κρίνεις και να αποδίδεις δικαιοσύνη. Στην Εκκλησία είσαι σε ένα πλοίο με άρρωστους που έχουν σωθεί από τη θάλασσα.
Δεν είμαστε άγιοι! Ούτε ο παπάς ούτε οι λαϊκοί, όλοι έχουμε πάθη και αδυναμίες, αλλά θέλουμε να μείνουμε εδώ μέχρι το τέλος….
(…)
Τη μεγάλη ημέρα της Εσχάτης Κρίσης
«Από τη μικρή μου πείρα έχω πείσει τον εαυτό μου ότι η απλή, αδελφική αγάπη, που δείχνεται στον άνθρωπο, σίγουρα θα φέρει τον καρπό της ζωής, ακόμα κι αν όχι τώρα, αυτή τη στιγμή, αλλά την ημέρα της μεγάλης δημόσιας ανάστασης θα αποκαλυφθεί. σε όλο του τον πλούτο. Η προσευχή από μια αληθινή ομόνοια-πάθος, φερμένη στον αληθινό Θεό – με το πνεύμα και την αλήθεια της αγάπης του Χριστού – παραμένει αιώνια διατηρημένη από τον Θεό. Ψυχολογικά, μπορούμε να την ξεχάσουμε, αλλά οντολογικά παραμένει στο θεϊκό βασίλειο και θα είναι μαζί μας τη μεγάλη ημέρα της έσχατης κρίσης – ασύγκριτα πιο υπέροχη, μεταμορφωμένη στη δύναμη της άφθαρτης ζωής».
Ο Άγιος Σωφρόνιος ο Αθωνίτης