Όταν έφτασε η νεκροφόρα με το σώμα του Αγίου Νεκταρίου στον Πειραιά από το Αρεταίειο Νοσοκομείο στο οποίο τέλειωσε την επίγειο ζωή του,κυριολεκτικά «ξεφόρτωσε» το φέρετρο στα σκαλιά του Ναού της Αγίας Τριάδας!!
Βιαζόταν ο οδηγός …είχε άλλες σημαντικότερες μεγαλοπρεπείς τελετές να διεκπεραιώσει.Δεν είχε καιρό να ασχοληθεί περαιτέρω με τον φτωχό και κυνηγημένο ηγούμενο της Αίγινας.
Μα ούτε οι ιερείς του ναού είχαν χρόνο να έλθουν να διαβάσουν ένα στοιχειώδες Ιερό Τρισάγιο…ούτε και αυτός ο νεωκόρος δεν άδειασε να ανοίξει έστω την εκκλησία, να φιλοξενηθεί για λίγο μέσα, ώσπου να έρθει το καραβάκι, να παραλάβει την σορό !!!
Ήταν μεσημέρι και άφησαν το φέρετρο έξω παρατημένο στην άκρη της εξώπορτας και όπως όμορφα διηγείται ο Σώτος Χονδρόπουλος:
«Καθώς το έφεραν σιμά στα σκαλοπάτια του Ναού για να πάρουν τουλάχιστον μια φωτογραφία στην πόλη και στο χώρο που τόσο είχε κηρύξει κι αγαπήσει, κι άνοιξαν το καπάκι, μούδιασαν, τάχασαν… Παρατήρησαν κάτι το ασυνήθιστο, το καταπληκτικό.
Από την ήρεμη και γαλήνια μορφή έσταζε κάτι σαν ιδρώτας που μοσκομύριζε… Θεέ και Κύριε !
Ο Κώστας ο Σακκόπουλος σαστισμένος έτρεξε κι αγόρασε από το περίπτερο ένα πακέτο μπαμπάκι και σκούπισε σιγά – σιγά και απαλά από το πρόσωπο τον μοσκομύριστο ιδρώτα.
Μερικοί τότε έπεσαν επάνω του, του άρπαξαν τις τούφες το μπαμπάκι, το έφερναν ευλαβικά στο μέτωπό τους, άλλοι το έκρυβαν στις τσέπες τους, άλλοι το παράχωναν στο στήθος.»