Όταν ζητάτε τη βοήθεια ενός Αγίου και λέτε «Άγιε μου, βοήθα με», ο Άγιος την ίδια στιγμή πού το ζητάτε είναι δίπλα σας
Όσιος Αμβρόσιος Λάζαρης:
Όταν ζητάτε τη βοήθεια ενός Αγίου και λέτε «Άγιε μου, βοήθα με», ο Άγιος την ίδια στιγμή πού το ζητάτε είναι δίπλα σας.
Δεν σας αφήνει να το καταλάβετε.
Σας προσφέρει τη βοήθεια όχι άμεσα, αλλά απαλά, σιγά, όπως ο Θεός πλησιάζει τον άνθρωπο, ώστε να μην ανέβει ο εγωισμός σας.
Θα δείτε, μέρα με τη μέρα, ότι αυτό πού ζητήσατε λύνεται και έρχεται, αν είναι για το όφελος της ψυχής σας…
Έτσι να μιλάς με τον Θεό, σαν να σηκώνεις το τηλέφωνο…
Άγιος Σωφρόνιος του Έσσεξ
-Κάθε φορά που είχα να κάνω κάτι και που έπρεπε να μην σφάλω με την απόφαση που θα έπαιρνα, ήθελα πάντα να έχω την ευχή του Γέροντα. Γι’ αυτό μερικές φορές ήταν συχνά τα τηλεφωνήματα.
Ένα βράδυ σε ένα τηλεφώνημα δεν μου είπε τίποτα, παρά αναφερόταν με έντονο τρόπο στην αγάπη και την πρόνοια του Θεού. Μου είπε αρκετές φορές την φράση: «Υπάρχει πρόνοια, υπάρχει πρόνοια», μη φοβάσαι- να χαίρεσαι. Να έχεις την πρόνοια του Θεού ως μία ομπρέλα και να είσαι από κάτω.
Ήταν πολύ συγκινητικά όλα αυτά που έλεγε, τα λόγια του ήταν σαφή με αργό καθαρό ρυθμό. Στο τέλος μου είπε:
-Ξέρεις τώρα μιλάμε με το τηλέφωνο- έτσι να μιλάς με τον Θεό, σαν να σηκώνεις το τηλέφωνο και να του λες ότι θέλεις απ’ευθείας. Να έχεις πάντα ανοικτή γραμμή, μη σπάσεις ποτέ το καλώδιο αυτό.
Όλα στη ζωή μας ήθελε να τα προσανατολίζει έτσι, ώστε να έχουν πάντοτε σχέση με τον Θεό. Και πάλι μου έβαλε στην καρδιά μου το νόημα και την βασική ουσία της Προσευχής.
«Αναμνήσεις από τον Γέροντα Σωφρόνιο του Έσσεξ», Δαβίτη Δήμητρα Β., Εκδόσεις: Άθως
Όταν επικαλούμαστε αυτό το όνομα, ο Θεός είναι παρών, όπως σ’ ένα δοχείο γεμάτο άρωμα η γλυκύτητα της οσμής. Με αυτή την οσμή γίνεται κατανοητή η παρουσία του Θεού στον κόσμο.
Το κομποσχοίνι-τηλέφωνο του π. Ζωσιμά (1850-1936)
…Τελικά, ο Στάρετς έμεινε κατάκοιτος, διότι ήταν τόσο άρρωστος που δεν υπήρχε καμιά ελπίδα αποκαταστάσεως της υγείας του. [Στάρετς, στα ρωσικά = ορθόδοξος πνευματικός διδάσκαλος, αυτό που λέμε ελληνικά “Γέροντας”] Ήταν έτοιμος με χαρά να περάσει στην αιωνιότητα και είχε πληροφορία από τον Θεό ότι θα πέθαινε σε λίγες ημέρες. Ο Στάρετς διάβασε την ευχή εις ψυχορραγούντας μόνος του, και έψαλε τον κανόνα της Αναστάσεως σιγά, με μια φωνή που μόλις ακουγόταν (*).
Τότε όμως, ξαφνικά, αισθάνθηκε μέσα στην καρδιά του, ότι ο Μητροπολίτης Τρύφων τον ήθελε και ότι ο Κύριος θα παρέτεινε την ζωή του και θα του χάριζε λίγο χρόνο ακόμα.
«Τι είναι αυτό; Γιατί;», στέναξε ο Στάρετς στην προσευχή του. «Μα, γιατί με θέλει τόσο πολύ ο Βλαντίκα Τρύφων; [βλαντίκα, στα ρωσικά = πατερούλης (στοργική έκφραση για επισκόπους)] Νομίζω πως θα τον φωνάξω εδώ. Ας μου πει ο ίδιος τι σημαίνουν όλα αυτά».
Τότε ο Στάρετς πήρε το κομποσχοίνι του, το έβαλε στο μέτωπό του και μπροστά στην νοικοκυρά του διαμερίσματός του Ε.Γ.Π. είπε:
–«Λοιπόν, ας είναι το κομποσχοίνι αυτό ένα τηλέφωνο για μένα. Τρύφων, αγαπητέ μου, έλα εδώ σε μένα αμέσως. Ήμουν έτοιμος να πεθάνω, αλλά η καρδιά μου μου λέει ότι με θέλεις ακόμα. Έλα για να μιλήσω μαζί σου».
Η νοικοκυρά κοίταξε τον Στάρετς με οίκτο:
– «Τώρα, γιατί κοροϊδεύετε και κάνετε τον τρελλό; Λέτε πως το κομποσχοίνι σας είναι ένα τηλέφωνο… Είστε μωρό και παίζετε κάποιο παιχνίδι; Ποιος θα σας ακούσει; Μα κι αν ακόμα πράγματι τηλεφωνούσατε στον Μητροπολίτη Τρύφωνα, δεν θα ερχόταν».
– «Τον έχω φωνάξει και θα δούμε τι συμβαίνει», είπε ο Στάρετς με πραότητα.
Μετά από μισή ώρα, χτύπησε το κουδούνι στην πόρτα. Την άνοιξαν. Ο υποδιάκονος του Μητροπολίτου Τρύφωνος είχε φθάσει για να τούς προειδοποιήσει πως ο Μητροπολίτης θα ερχόταν στον Στάρετς, και ήδη είχε ξεκινήσει. Η έκπληξη της νοικοκυράς δεν είχε όρια.
Η συνάντηση των δύο Γερόντων ήταν πολύ συγκινητική.