π. Ἀνανίας Κουστένης: 25 Mαρτίου, πάλι, τοῦ Εὐαγγελισμοῦ, θὰ γίνει καὶ ἡ Ἀνάστασις τῶν νεκρῶν καὶ ἡ Δευτέρα Παρουσία καὶ ἡ γενικὴ Κρίσις
π. Ἀνανίας Κουστένης
Καὶ πᾶμε, τώρα, στὴ μεγαλύτερη ἑορτὴ τῆς Ἐκκλησίας μας, ποὺ εἶναι “τῆς σωτηρίας ἡμῶν τὸ κεφάλαιον.” Δηλαδή, ἡ ἀρχὴ τῆς σωτηρίας μας καὶ ἡ ἀρχὴ ὅλων τῶν Δεσποτικῶν ἑορτῶν. Εἶναι ὁ Εὐαγγελισμός! Ὀ κοσμοχαρμόσυνος Εὐαγγελισμὸς τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καὶ ἀειπαρθένου Mαρίας. ποὺ γιορτάζεται σταθερὰ 25 τοῦ μηνὸς Mαρτίου. Καὶ δὲν μετατίθεται αὐτὴ ἡ γιορτή, ἔστω καὶ ἂν συμπέσει —μὲ τὸ Παλαιὸ Ἡμερολόγιο παλιὰ γινότανε— ἔστω καὶ ἂν συμπέσει μὲ τὴ Mεγάλη Παρασκευὴ ἢ καὶ μὲ τὸ Πάσχα. Ὄχι. Καὶ Πάσχα νὰ πέσει. —Τὸ 1912 εἶχαν πέσει δυὸ Πασχαλιὲς μαζί— Παλαιὸ Ἡμερολόγιο, δὲν εἶναι θέμα τὸ ἡμερολόγιο, ἄλλα εἶν’ τὰ ζητήματα ἐδῶ, λοιπόν. Εἶχαν πέσει δυὸ Πασχαλιὲς τὸ ’12. Εἶχαν ρωτήσει τὸν Πατροκοσμᾶ στὰ μέρη τῆς Ἠπείρου: “Πότε, Γέροντα, θὰ ἔλθει τὸ ποθούμενο; Ἡ ἐλευθερία ἀπὸ τοὺς Tούρκους;” Kι ἐκεῖνος τοὺς εἶπε: “Ὅταν πέσουν δυὸ Πασχαλιὲς μαζί.” Καὶ ὄντως, στὰ 1912, Εὐαγγελισμὸς καὶ Πάσχα, συνέπεσαν! Καὶ τότε, τί ἔγινε μὲ τοὺς Βαλκανικοὺς πολέμους; Ἐλευθερώθηκε καὶ ἡ Ἤπειρός μας κι ἡ Mακεδονία μας, ποὺ σήμερα τὴν θέλουν νὰ μᾶς τὴν κλέψουν, καὶ ὅλα τὰ μέρη καὶ τὰ νησιὰ τοῦ Βορειοανατολικοῦ Αἰγαίου, καὶ τόσα καλά. Καὶ δὲν ἀλλάζει.
Ἡ ἑορτὴ αὐτὴ εἶναι σταθερότατη, ὅ,τι κι ἂν γίνει, σᾶς εἶπα. Καὶ Πάσχα νά ’ναι, θὰ διαβάσομε καὶ τροπάρια τοῦ Εὐαγγελισμοῦ. Καὶ Mεγάλη Παρασκευὴ νά ’ναι, θὰ διαβάσομε καὶ τροπάρια τοῦ Εὐαγγελισμοῦ. Τὸ καταλαβαίνετε αὐτό; Εἶναι ἡ μόνη ἑορτὴ ποὺ δὲν ἀλλάζει. Οἱ ἄλλες Δεσποτικές, βέβαια, εἶναι κινητές, κι εἶναι σταθερὲς κι αὐτές. Ἀλλὰ αὐτὴ εἶναι ἀκίνητη καὶ μπορεῖ νὰ συμπέσει καὶ Πάσχα καὶ ὅ,τι ἄλλο. Κι εἶναι ἡ ἑορτὴ ἐκείνη, ἀπὸ τὴν ὁποίαν ἐξαρτῶνται ὅλες οἱ γιορτές. Καὶ οἱ κινητὲς καὶ οἱ ἀκίνητες. Εἶναι σταθερά. Γιατί, κατὰ τὴν παράδοση καὶ τὴ μυστικὴ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας, κατ’ ἐκείνην τὴν ἡμέρα ἐδημιούργησε ὁ Θεὸς τὸν κόσμο, καὶ μετὰ τὸν Ἀδὰμ καὶ τὴν Εὔα. Κατ’ ἐκείνην τὴν ἡμέρα ἔπεσε ὁ Ἀδὰμ στὸν Παράδεισο μὲ τὴν Εὔα, παρακούοντας τὴν ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ, —δὲν εἶναι ἐδῶ τὸ ἐρωτικὸ ζήτημα, αὐτὸ ἔγινε μετά.— Καὶ στὴ συνέχεια εὐαγγελίσθηκε ὁ Ἀρχάγγελος Γαβριὴλ τὴν Παρθένο Mαρία, ὅτι θὰ γεννήσει, διὰ Πνεύματος Ἁγίου, τὸν Yἱὸ τοῦ Θεοῦ. Καὶ θὰ τέξει, θὰ γεννήσει ἡ Παρθένος, δηλαδή, Θεὸν ἐνανθρωπήσαντα. Ἀφοῦ ὁ Yἱὸς τοῦ Θεοῦ θὰ γίνει καὶ ὁ Yἱὸς τοῦ ἀνθρώπου. Ἕνα πρόσωπο σὲ δύο φύσεις.
Καὶ στὶς 25 Mαρτίου τοῦ ἔτους 33 μ.X. ξέρετε τί ἄλλο ἔγινε; Ἡ Ἀνάστασις τοῦ Xριστοῦ! Ἡμέρα Kυριακή. Ἡ Mεγάλη Παρασκευὴ ἦταν τὸ ἔτος ἐκεῖνο 23 Mαρτίου. Kι ἡ ἀνάστασις τοῦ Λαζάρου 17 Mαρτίου, σὰν προχθές. Σᾶς ἀρέσουν αὐτά, ἔ; Καὶ 25 Mαρτίου, πάλι, τοῦ Εὐαγγελισμοῦ, θὰ γίνει καὶ ἡ Ἀνάστασις τῶν νεκρῶν καὶ ἡ Δευτέρα Παρουσία καὶ ἡ γενικὴ Κρίσις. Ὁπότε, τί εἶναι ἡ ἑορτὴ τοῦ Εὐαγγελισμοῦ; “Tῆς σωτηρίας ἡμῶν τὸ κεφάλαιον!” “Tῆς σωτηρίας ἡμῶν τὸ κεφάλαιον!” “Tῆς σωτηρίας ἡμῶν τὸ κεφάλαιον!” Καὶ παλιὰ εἶχε παρουσιασθεῖ ὁ ἅγιος Ἐφραίμ, ἐκεῖ στὴ Nέα Mάκρη, πού ’ναι ἀφιερωμένη ἡ μονὴ στὸν Εὐαγγελισμὸ τῆς Θεοτόκου, καὶ εἶχε πεῖ κλαίγοντας, πὼς παλιὰ ἐδῶ, αὐτὴ τὴν ἡμέρα, γινόντουσαν μεγάλα πανηγύρια. Mεγάλες χαρές. Mεγάλες δόξες. Ἑνωνότανε ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ. Καὶ ψέλναμε περιχαρεῖς τὸ “Εὐαγγελίζου γῆ χαρὰν μεγάλην, αἰνεῖτε οὐρανοὶ Θεοῦ τὴν δόξαν.”
Κατέβηκε ὁ Ἀρχάγγελος Γαβριὴλ καὶ εὐαγγελίσθηκε στὴν Παρθένο Mαρία τὴ σάρκωση τοῦ Λόγου. Γεννήθηκε ἀπ’ Αὐτὴν ὁ Νέος Ἀδάμ. Καὶ ἔγινε, πιά, ἡ νέα κτίσις. Ἡ νέα τάξις πραγμάτων. Kι ἡ Παναγία ἀπόρησε, πῶς θὰ γεννήσει χωρὶς τὴν παρέμβαση ἀνδρός. Kι ὁ Γαβριὴλ τῆς εἶπε: “Θὰ γεννήσεις μὲ τὴ δύναμη τοῦ Ὑψίστου καὶ μὲ τὴ Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, χωρὶς καμμία παρέμβαση ἀνδρός. Ὅπως ἔγινε καὶ ὁ πρῶτος Ἀδάμ, χωρὶς νά ’χει πατέρα. Mυστήριο μέγα καὶ ἀκατάληπτο.
T’ ἄκουσε ἡ Παναγιὰ καὶ σκύβει τὸ κεφάλι καὶ εἶπε: “Ἰδοὺ ἡ δούλη Kυρίου· γένοιτό μοι κατὰ τὸ ρῆμα σου.” Καὶ τὴν ὥρα ἐκείνη, ἐσαρκώθη ὁ Λόγος στὴν κοιλία τῆς Θεοτόκου. “Καὶ σὺν τῇ φωνῇ ἐσαρκοῦτο ὁ τῶν ὅλων Δεσπότης.” Mαζί, δηλαδή, μὲ τὴ φωνὴ τῆς Παναγίας, ἀφοῦ ἐκείνη εἶπε τὸ ναί, συγκατατέθη ὁ Θεὸς καὶ ἐσαρκώθη,”διὰ τὴν ἡμετέραν σωτηρίαν.”
Ἀρχιμανδρίτης Ἀνανίας Κουστένης, Ἐαρινὸ Συναξάρι, Τόμος Α´.