π. Διονύσιος Ταμπάκης: Φτάνοντας στο Άγιο Όρος
ΞΕΜΠΑΡΚΑΡΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ
Ὁ ΗΛΙΟΣ ,σον ουράνιο πορτατίφ, ξεπροβάλει λαμπρός στον ορίζοντα του Άθωνα και βάφει μὲ τὶς ζωηφορες μαρμαρυγές του το Ἅγιον Όρος .
Ανατέλλει και σαλπίζει ὡς ἄγγελος στην κτίση γιὰ νὰ ἐγερθει καὶ νὰ ἀναστηθεῖ καὶ πάλι, σὲ αὐτην τὴν ἀέναη καὶ καθημερινὴ νεκρανάσταση ποὺ χιλιάδες χρόνια ἀκάματος ἐπαναλαμβάνει .
Τότε θωρεῖς ἀναμεσα σὲ πολλους νοικοκυρεμενους καὶ καθάριους προσκυνητὲς στὴν Δάφνη καὶ καποιους ξεμπαρκους κι’ αὐτοεξορισμένους ἀπὸ τὴν καλὴ καὶ φρόνιμη κρίση τῶν ἀνθρώπων.
Οἱ πιοτεροι δὲν ἀπογευτηκαν ποτε την ἀγαπη καὶ τὸ σιγουρο χαδι φιλοστόργου μητερας.
Ἄλλοι προδωμένοι καὶ ἀπογοητευμένοι.Πολλοί διωγμένοι,σταυρωμένοι καὶ πληγωμένοι ἀπο τον κοσμο.
Φτωχοί ,ἀνεπαρκεῖς,περιφρονημένοι ἀπο την ζυγιά των ἀνθρώπων…
Καὶ ὀσο ἡ ἀπεραντη θαλασσα δὲν χορταίνει νὰ πίνει τὰ γλυκὰ ποτάμια ποὺ πέφτουν στὴν ἀγκάλη της καὶ πάλι ἀλμυρη ἀπομένει,έτσι καὶ αὐτοὶ οἱ ξέμπαρκοι σὰν μπαρκάρουν στῆς Παναγίας τὸν λιμένα δὲν χορταίνουν νὰ θηλάζουν τῆς Παναγιᾶς τὸ χάδι ποὺ τοὺς βγάζει ἀπ’τον Ἅδη.
Ἔκει στὴν ἀκορεστη ἀγκαλιὰ τῆς μυριοτραγουδισμένης Θεοτόκου της Ἀθωνίτισσας ποὺ ὀλα …ἡ γῆ,το χῶμα,οι πέτρες, ὁ χρόνος ,τὰ ἄνθη μέχρις καὶ αὐτὸ τὸ ὀξυγόνο, λαλοῦν καὶ τραγουδουν ἀνένοχη γαληνάδα ,ἀτιμώρητη ἀποδοχὴ καὶ οὐράνια σιωπηλὴ στοργή.
π.Διονύσιος Ταμπάκης