παπα-Ηλίας Υφαντής για τους Ελληνομάχους
(…) Τα τελευταία χρόνια βρίσκεται σε έξαρση το φαινόμενο της, θα μπορούσαμε να πούμε, Ελληνομαχίας. Της με κάθε τρόπο, δηλαδή, εξαφάνισης των Ελλήνων. Ως φυλετικής, θρησκευτικής και πολιτισμικής οντότητας.
Λέγεται πως η δικτατορία είχε ελάχιστα χρέη. Τα οποία αυξήθηκαν, με οργιώδεις ρυθμούς, κατά την Μεταπολίτευση. Ιδιαίτερα τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια: Με πολλές και διάφορες μεθοδεύσεις, που όλες συντελούν στην φτωχοποίηση και την πολύμορφη χρεοκοπία της χώρας και του λαού.
Έτσι μια χώρα πάμπλουτη και πανέμορφη κατάφεραν να την καταντήσουν πάμπτωχη και αποκρουστική. Με αποτέλεσμα οι νέοι άνθρωποι να αναγκάζονται να αυτοεξορίζονται σε ξένες χώρες, προκειμένου να λύσουν το βιοποριστικό τους πρόβημα, αλλά και να δημιουργήσουν βιώσιμη οικογένεια. Πράγμα σχεδόν αδύνατο στην Ελλάδα. Όπου ακόμη και τα παιδιά συνιστούν φορολογητέο περιουσιακό στοιχείο. Οι ξεδιάντροποι!.
Τα Τέμπη έχουν γίνει σύμβολο της ελληνικής πραγματικότητας. Η σύγκρουση της εμπορικής με την επιβατική αμαξοστοιχία παραπέμπει στη σύγκρουση του λαού με μια εγκληματική πολιτική συμμορία. Και η κραυγή αγωνίας «δεν έχω οξυγόνο» είναι η κραυγή ολοκλήρου του λαού. Που ασφυκτιά και φωνάζει:
Δεν έχουμε οξυγόνο ελευθερίας και δικαιοσύνης. Δεν έχουμε οξυγόνο υγειονομικής περίθαλψης. Ασφυκτιούμε κάτω απ’ τη μπότα των γερμανοτσολιάδων του 4ου Ράιχ. Που υποτίθεται ότι μας «κυβερνούν. Ενώ στην πραγματικότητα μας αντιμετωπίζουν με περισσή αναίδεια.
Όπως την Παρασκευή (28-2-25), στα συλλαλητήρια. Οπότε, δίνοντας ρεσιτάλ αλητείας, κατ’ εντολήν των διεστραμμένων αφεντικών τους, μας αποκρίθηκαν:
Δεν εχετε οξυγόνο; Πάρτε, για να ‘χετε, ασφυξιογόνα!