Παπα-Ηλίας Υφαντής: Ο δρόμος της σωτηρίας είναι ένας και μοναδικός: Ο δρόμος της δικαιοσύνης. Που δεσποτάδες και βουλευτάδες από κοινού αποστρέφονται
Παπα-Ηλίας Υφαντής
Ο Χριστός μιλούσε στους μαθητές του, για τη σταύρωση. Κι εκείνοι ονειρεύονταν εξουσίες και μεγαλεία.
Μάλιστα ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης του ζήτησαν να καθίσουν, όταν θα γινόταν βασιλιάς, ο ένας στα δεξιά του και ο άλλος στ’ αριστερά του.
Ο Χριστός τους κοίταξε με συγκατάβαση, για τη μωροφιλοδοξία τους, και τους είπε: Δεν ξέρετε τι ζητάτε! Μπορείτε να πιείτε το ποτήρι (εννοούσε του σταυρικού θανάτου), που εγώ θα πιω και να πάρετε το βάπτισμα (το λουτρό αίματος), που εγώ θα πάρω;
-Και βέβαια μπορούμε! Αποκρίθηκαν εκείνοι, που δεν είχαν καταλάβει τι εννοούσε.
-Ε, λοιπόν, τους είπε, αυτή η χάρη μπορεί και να σας γίνει. Αλλά το προνόμιο να γίνετε πάρεδροί μου πρόλαβαν και το πήραν κάποιοι άλλοι. Και που, βέβαια, τα γεγονότα απόδειξαν, πως αυτοί οι άλλοι θα ήταν οι ληστές, που θα σταυρώνονταν μαζί του.
Αλλά εκείνοι και πάλι δεν κατάλαβαν τι εννοούσε. Και το χειρότερο ήταν πως προκάλεσαν και την αγανάκτηση των υπολοίπων. Που κι εκείνοι είχαν ανάλογες μωροφιλοδοξίες. Γι’ αυτό και ο Χριστός τους κάλεσε όλους μαζί και τους είπε:
Οι κοσμικοί άρχοντες παίρνουν, συχνά, την εξουσία με εγκλήματα. Και γίνονται τύραννοι. Και, ενώ καταδυναστεύουν και καταληστεύουν το λαό, δεν ντρέπονται να παρουσιάζονται και σαν ευεργέτες του και απελευθερωτές του.
Ε, λοιπόν, η δική σας η κοινωνία, η πολιτεία του Θεού, σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να είναι ίδια με την κοινωνία των τυράννων, που αυτοτιτλοφορούνται ελευθερωτές και των ληστάρχων, που αυτοπροσδιορίζονται ως ευεργέτες. Και που αντιπροσωπεύουν την εξουσία της ύβρης…
Η εξουσία της ύβρης θέλει τους άρχοντες στην κορυφή της πυραμίδας. Έτσι ώστε, όσο ψηλότερα βρίσκονται τόσο και χειρότεροι υβριστές να γίνονται. Και το λαό υποπόδιο των ποδών τους. Σε τρόπο, που, να είναι ανύπαρκτη η ελευθερία τους και αθλιότερη η ζωή τους.
Ε, λοιπόν, εσείς θα κάμετε το τελείως αντίθετο! Θα αναλάβετε το βαρύ έργο να αναποδογυρίσετε την πυραμίδα της ύβρης. Έτσι ώστε ο λαός να βρίσκεται πάνω και οι άρχοντες κάτω. Όσοι από σας θα θελήσουν να γίνουν πρώτοι, θα πρέπει να αντιτάξουν στην ύβρη την ταπείνωση και στην αρπαγή την προσφορά και την υπηρεσία προς τους συνανθρώπους τους.
Και βέβαια το κατεστημένο της ύβρης (οικονομικό, πολιτικό, θρησκευτικό, κλπ), δεν θα σας υποδεχθεί μετά βαΐων και κλάδων. Και δεν θα σας ράνει με ροδοπέταλα. Αλλά αντίθετα θα σας επιφυλάξει διωγμούς και βασανιστήρια και μαρτυρικούς θανάτους.
Αυτό, βέβαια, δεν θα ισχύσει μόνο για σας, αλλά και για μένα τον ίδιο. Που δεν ήρθα στον κόσμο, όπως εσείς νομίζετε, για ν’ απολαύσω μάταιες κοσμικές δόξες και ανόητα μεγαλεία. Ούτε να εκμεταλλευτώ και να καταπιέσω το λαό. Αλλά να τον υπηρετήσω. Και να προσφέρω τον εαυτό μου θυσία για τη σωτηρία του και την προκοπή του…
Και ερωτάται: Έγινε μήπως η χριστιανική κοινωνία, όπως τη θέλησε ο Χριστός; Δυστυχώς όχι! Γιατί, αντί να αναποδογυρίσουν την πυραμίδα της ύβρης, βρήκαν συμφεροντικότερο να αναποδογυρίσουν το Ευαγγέλιο…
Κι όχι μόνο η χριστιανική κοινωνία δεν έγινε, όπως την ήθελε ο Χριστός, αλλά ούτε καν η Εκκλησία. Της οποίας οι άρχοντες αρέσκονται να προσφωνούνται δεσποτάδες, που σημαίνει τύραννοι. Κάτι, που είναι και με βάση το πνεύμα του Ευαγγελίου, η χειρότερη ύβρη. Και σε βάρος του Θεού και σε βάρος των συνανθρώπων τους.
Γιατί, ενώ παρουσιάζονται ως αντιπρόσωποι του Χριστού του ενσαρκωτή της ύψιστης αυταπάρνησης είναι ακριβώς αυτοί, που περισσότερο από κάθε άλλον ενσαρκώνουν το νιτσεϊκό ιδεώδες. Αφού θέλουν να είναι νομοθέτες του εαυτού τους και εκτελεστές του νόμου τους. Και να βρίσκονται έτσι σε άκρα αντίθεση με το όραμα, που ο Χριστός θέλησε να εμπνεύσει στους μαθητές τους…
Ρώτησε- σε ραδιοφωνική συνέντευξη-ο αείμνηστος θεολόγος Παναγιώτης Κουτσούκης τον μακαριστό Ηγούμενο Της Ι. Μονής Τατάρνας π. Δοσίθεο: Πάτερ το πολίτευμα της Εκκλησίας είναι σταυρικό; Όχι παιδί μου, αποκρίθηκε εκείνος. Είναι δικτατορικό!
Και ρωτάω και ο υποφαινόμενος, με τη σειρά μου, τους περί τα δογματικά επαΐοντες: Η εκ βάθρων ανατροπή του πολιτεύματος της Εκκλησίας και η ερήμην του Θεού και του λαού αναπαραγωγή των εκπροσώπων της δεσποτοκρατίας δεν συνιστά αίρεση;
Αν η εκκλησιαστική ηγεσία ακολουθούσε τη διδασκαλία και το παράδειγμα του Χριστού, θ’ αποτελούσε αντίπαλο δέος για την πολιτική ηγεσία. Η οποία, ακολουθώντας τις εντολές των αντίχριστων νεοταξιτών καλπάζει προς το άκρον άωτον της ασυδοσίας.
Βέβαια, όταν κάποιος λέει τέτοια πράγματα, μπορεί να χαρακτηριστεί αναρχικός. Αναρχικότερη, όμως, με αστρονομική διαφορά, έναντι των οποιωνδήποτε αναρχικών είναι η άρχουσα αναρχία, η κοσμική και η θρησκευτική. Δεδομένου ότι μπορεί να καπηλεύονται κάποιες αρχές, αλλά αρχές ούτε έχουν ούτε σέβονται. Και πριν και πάνω απ’ όλες δεν σέβονται τις αρχές της ελευθερίας και της δικαιοσύνης, που είναι οι συνιστώσες της κάθε ευνομούμενης κοινωνίας.
Και ποια είναι δικαιοσύνη τους; Δεν χρειάζεται να πάμε μακριά. Ο μακαριστός Μητροπολίτης Φλωρίνης Αυγουστίνος την είχε χαρακτηρίσει κυκλώπεια. Ο δε μακαριστός Μητροπολίτης Ελευθερουπόλεως Αμβρόσιος χειρότερη κι απ’ τη δικαιοσύνη των Σαρματών και των Σκυθών.
Που σημαίνει ότι ο δρόμος της σωτηρίας είναι ένας και μοναδικός: Ο δρόμος της δικαιοσύνης. Που δεσποτάδες και βουλευτάδες από κοινού αποστρέφονται.
Και συνεπώς η απάντηση, που δίνει η άρχουσα αναρχία στο «ουχ ούτως υμείς» του Χριστού, είναι το: Έτσι και τρισχειρότερα!