Έλεγαν για ένα αδελφό ότι επειράσθηκε σε βλασφημία και ντρεπόταν να το πει- κι όπου άκουγε ότι υπήρχαν μεγάλοι γέροντες, τους επισκεπτόταν, για να τους το εξομολογηθεί- αλλά όταν έφθανε εκεί, ντρεπόταν να το ομολογήσει.
Πολλές φορές λοιπόν επισκέφθηκε τον αββά Ποιμένα. Κι’ έβλεπε ο γέρων ότι είχε λογισμούς κι’ ελυπόταν που ο αδελφός δεν το φανέρωνε.
Μια μέρα λοιπόν καθώς τον προέπεμπε, του είπε:
–Τόσο καιρό τώρα έρχεσαι εδώ έχοντας λογισμούς για να μου τους εξομολογηθείς, και όταν έρχεσαι δεν θέλεις να τους πεις, αλλά φεύγεις αμέσως θλιβόμενος διότι τους διατηρείς.
Πες μου λοπόν, παιδί μου, τι είναι αυτό που έχεις;
Αυτός του είπε:
-Είναι το ότι ο δαίμονας με πολεμεί σε βλασφήμηση του Θεού και ντρεπόμουν να το πω. Κι όταν του διηγήθηκε το πράγμα, αμέσως ελαφρύνθηκε.
Και του είπε ο γέρων:
-Μη θλίβεσαι, παιδί μου, αλλά όταν έρχεται ο λογισμός αυτός, λέγε: «εγώ δεν έχω καμμία ευθύνη – η βλασφήμια επάνω σου, Σατανά. Διότι η ψυχή μου δεν το θέλει αυτό το πράγμα».
Κάθε πράγμα που δεν το θέλει η ψυχή είναι ολιγοχρόνιο.
Από το Γεροντικό