«Ποδιά» εδώ και τώρα
Γραφει ο Γιώργος Βενετσανος
Όταν λοιπόν δεν λειτουργεί μια πρακτική που έχεις εφαρμόσει τότε τι κάνεις; Το απλούστατο γυρνάς στο δοκιμασμένο και αυτό λέγεται «ποδιά ή στολή», η οποία λειτουργούσε θετικά προς τα νέα παιδιά, μια και είναι ένας τρόπος για να δείξει ο κάθε μαθητής ότι είναι μέλος της κοινωνίας και περήφανος για την εκπαίδευση που λαμβάνει. Εκτός όμως αυτού σε χαλεπούς καιρούς όπως οι σημερινοί και επειδή οι πολίτες βρίσκονται σε πολύ δύσκολη θέση βλέποντας τα εισοδήματα τους να εξαφανίζονται από τις 20 του μήνα, εξαιτίας της ακρίβειας και των χαμηλών μισθών, είναι εξαιρετικά δύσκολο για τον γονείς να αντέξουν τον ανταγωνισμό των ρούχων και καλλυντικών, ειδικά μεταξύ κοριτσιών και όχι μόνο. Εφόσον λοιπόν γίνει αυτή η επιλογή, θα προκύψει και ένα έξτρα σοβαρό εισόδημα στον πενιχρό οικογενειακό προϋπολογισμό.
Ξέχωρα όμως από αυτό ο μαθητής ή η μαθήτρια με την στολή ή την ποδιά, θα διστάσει να κάνει και την οποιαδήποτε παραβατική κίνηση μια και θα είναι δακτυλοδεικτούμενος–η , άρα η κοινωνία αποκομίζει κέρδος και από εδώ φτιάχνοντας σωστούς πολίτες. Και αν νομίζουμε ότι δεν εφαρμόζεται πουθενά η «ποδιά» να ξέρουμε ότι δεν είναι λίγες οι χώρες που εφαρμόζουν αυτή την λογική, μεταξύ αυτών είναι η Αυστραλία, Ιαπωνία, Ινδία, κ.α . Πριν λοιπόν η κατάσταση φτάσει στο απροχώρητο, δεν χρειάζονται απαραίτητα φυλακές και αναμορφωτήρια, που συνήθως φέρνουν χειροτέρα αποτελέσματα, αλλά το σωτήριο «ποδιά» εδώ και τώρα.
Γιώργος Θαλάσσης: Αν δεν επανέλθει και ο σεβασμός – φόβος προς τον δάσκαλο, ούτε οι ποδιές, ούτε οι κελεμπίες δεν μας σώζουν. Ζούμε αυτά που προφητικά έλεγε ο Άγιος Κοσμάς για τα σχολεία.
Όσο πιο πίσω πάμε ως έθνος στις πρακτικές παιδείας, τόσο πιο κοντά θα πλησιάσουμε στην αναγέννηση και δόξα του Ελληνισμού.