Ποιοι θα καταλάβουν το ποιος είναι ο Αντίχριστος όταν θα έρθει; Πότε θα έρθει ο Αντίχριστος;
Πορφυρίτης
Μεγάλη ἡ ἀνησυχία καί ὁ φόβος τῶν, ἀγνοούντων τήν Πίστη, χριστιανῶν, γιά τά περί τοῦ Ἀντιχρίστου. Τρόμος καί ἀγωνία, ἄν θά γίνει ἀντιληπτή ἡ ἔλευσή του, ἄν θά ἀποφευχθοῦν οἱ παγίδες του, ἄν θά καταφέρει νά τούς πλανήσει, ἄν, ἄν…
Ἡ ἀπάντηση τῶν Πατέρων σέ αὐτές τίς φοβίες, εἶναι, ὅτι ὅσοι ἔχουν πνευματική ζωή, δηλαδή, γρηγοροῦν, προσεύχονται, μελετοῦν τόν λόγο τοῦ Θεοῦ, ἐξομολογοῦνται, κοινωνοῦν τά Ἄχραντα Μυστήρια, βρίσκονται ὑπό τήν πνευματική καθοδήγηση πνευματικοῦ Πατέρα πού τηρεῖ τήν Ἱερά Παράδοση καί διώκεται γιά αὐτό, τότε νά μή φοβοῦνται. Τότε θά ἔχουν ὀρθό κριτήριο καί θά λαμβάνουν τήν ἐσωτερική πληροφορία ἀπό τόν Θεό ὅτι βρίσκονται στόν σωστό δρόμο, στήν Ὁδό.
Ἐσχάτως, πορευόμενοι στά δύσκολα χρόνια τοῦ «ἀοράτου ἐχθροῦ», στά ὁποία νοιώσαμε τήν ἀνάσα τοῦ Ἀντιχρίστου, ὁ Πανάγαθος Κύριός μας, ἐπέτρεψε νά δοκιμασθοῦμε, νά ἀσκηθοῦμε, νά κοσκινιστοῦμε καί νά κακοπαθήσουμε ὡς καλοί στρατιῶτες Ἰησοῦ Χριστοῦ[1], σέ ἕνα περιβάλλον ὅπου ὅλα τά πλάκωνε ἡ σκλαβιά καί τά ἔσκιαζε ἡ φοβέρα. Ἡ ἀλήθεια ἦταν δυσδιάκριτη γιά τούς πολλούς ἐνῶ τά μαῦρα σύννεφα τῆς πλάνης σκέπασαν τίς διάνοιες τῶν Ἑλλήνων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν. Τότε τέθηκε τό γνωστό δίλημμα ἀπό τόν Ἀρχιεπίσκοπο, γιά τόν ὁποῖο ὑπῆρξε καί ἡ δυσοίωνη προφητεία ἀπό τόν ἅγιο Πορφύριο,[2] «ἐδῶ εἶναι τό ἐμβόλιο, ἐκεῖ εἶναι ὁ τάφος»[3]! Τό «πράσινο φῶς» δόθηκε ἀπό τήν διοικοῦσα ἐκκλησία, ἄνευ τῆς ὁποίας δέν θά λειτουργοῦσε ὁ μηχανισμός τοῦ συστήματος. Καί ὁ κόσμος μέ τό ἀμβλυμμένο του κριτήριο, τήν ἐμπιστεύτηκε. Οἱ πολλοί ἐμπιστεύτηκαν ὡς αὐθεντίες καί τόν ἀφορισμένο ἡγέτη μέ τούς συνεργούς του, πού δίωξε τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Κάποιοι ἄλλοι ἔχοντας πολλές ἀμφιβολίες καί κάποιοι μέ τή βία. Ποῦ ἦταν ἡ ἀλήθεια καί ποῦ ἡ πλάνη; Οἱ διοικοῦντες τήν ἐκκλησία, πέφτουν σέ ἀλλεπάλληλες πνευματικές πτώσεις, μέ τελευταῖα τόν ἐξευτελισμό τῆς Ἱερωσύνης τοῦ Χριστοῦ μέ τή νομιμοποίηση τῶν Οὐκρανῶν ψευδεπισκόπων. Ἀθῶο ὀρθόδοξο αἷμα ἄφθονο χύθηκε στήν Οὐκρανία. Καί ὁ λαός ὁδηγήθηκε μέ τό προαναφερθέν ψευτοδίλημμα, κατευθεῖαν (ἔτσι ξαφνικά) «στόν τάφο».
Καί ὁ Χριστός πέρασε ἀπαρατήρητος· «ἐγὼ ἐλήλυθα ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ πατρός μου, καὶ οὐ λαμβάνετέ με· ἐὰν ἄλλος ἔλθῃ ἐν τῷ ὀνόματι τῷ ἰδίῳ, ἐκεῖνον λήψεσθε»[4]. Οἱ χριστιανοί πίστεψαν στόν «ἄλλο», τόν «διαφορετικό», ὁ ὁποῖος φαινομενικά, ἐνεργοῦσε γιά τό «καλό μας». Κανέναν δέν πείραξε τό σφράγισμα τῶν ἐκκλησιῶν. Ἔπαψαν ἀπό χρόνια νά ἐκκλησιάζονται, γιατί «πιστεύουν μέ τόν δικό τους τρόπο» καί (νομίζουν ὅτι) «ἔχουν τόν Χριστό στήν καρδιά τους»! Δέν τούς ἐνόχλησε ὁ χλευασμός τοῦ μυστηρίου τῆς Θείας Κοινωνίας καί ὅλα τά πρωτόγνωρα καί ἀσεβῆ μέτρα πού ἐλήφθησαν· «οἱ χριστιανοί εἶναι ἀνεκτικοί»! Δέν τούς ἐνόχλησε τίποτε… Ἐκτός ἀπό κάποιους χριστιανούς πού δέν πίστεψαν τίποτε ἀπό ὅλα αὐτά! Αὐτοί ἐνόχλησαν πολύ, μισήθηκαν πολύ καί διώχθηκαν μέ διάφορους τρόπους· «καὶ ἔσεσθε μισούμενοι ὑπὸ πάντων διὰ τὸ ὄνομά μου»[5].
Καί ἡ ἀμετανοησία συνεχίζεται. Ἡ σκοπίμως ἀκατήχητη ἀπό τούς μισθωτούς ποιμένες[6] «μᾶζα» τῶν χριστιανῶν, χωρίς νά ὑποβιβάζονται καί οἱ δικές τους εὐθύνες λόγῳ ἀδιαφορίας, ζώντας σέ μιά εἰκονική – ψηφιακή πραγματικότητα, ἀφοῦ «τρῶνε, πίνουν» καί αὐτοπροβάλονται μέ τό ἀκριβό καί «ἔξυπνο» κινητό τους, δέν ἐνδιαφέρονται γιά τίποτε ἄλλο. Ζοῦν, χωρίς τήν Ζωή, νεκροί, ἐγκλωβισμένοι στήν σύγχρονη ἐπιχρυσωμένη παγίδα πού τούς ἔχει προσφερθεῖ, καί ἄς ἔχουν ἔρθει τά πάνω, κάτω: διαλυμένη οἰκογένεια, παραδομένη Πατρίδα καί προδομένη Πίστη. Ποῦ εἶναι ὁ Χριστός; Οἱ Γαδαρηνοί τόν παρακάλεσαν νά φύγει[7]. Οἱ σύγχρονοι ἀλιβάνιστοι γαϊδαρινοί, τόν ἔδιωξαν κακήν κακῶς. Εἶναι αὐτοί πού νομίζουν ὅτι ὁ Ἀντίχριστος θά ἔρθει μιά μέρα ξαφνικά, ἀπροειδοποίητα χωρίς σημεῖα τῶν καιρῶν καί θά μοιάζει μέ κάποιο μυθικό τέρας. Οἱ πρόβες ὅμως γιά τόν ἐρχομό του, συνεχίζονται. Τώρα ἑτοιμάζουν τόν προσωπικό ἀριθμό γιά τόν ὁποῖο μᾶς προειδοποίησαν οἱ ἅγιοί μας νά μήν τόν πάρουμε. Ὁ Ἀντίχριστος μᾶς τρίζει τά δόντια του. Ἤδη συλλέγονται ὑπογραφές ἐναντίον αὐτῆς τῆς ὑποχρεωτικότητας ἀπό αὐτούς πού γρηγοροῦν καί ἐνδιαφέρονται. Οἱ πολλοί ἀδιαφοροῦν, ἄλλοι φοβοῦνται, ἄλλοι ἐκφράζουν χίλιες δυό δικαιολογίες ὡς ἐμπόδια καί ἔτσι μένουν τελείως ἄπρακτοι. Τελικά ὁ Θεός θά ἐπιτρέψει αὐτό πού μᾶς ἀξίζει.
Περιμένουν οἱ ἀλιβάνιστοι χριστιανοί καί ἀσχολοῦνται μέ τόν Ἀντίχριστο, βλέπουν ἀλλά δέν ἀντιλαμβάνονται τά σημάδια του, διότι δέν ἔχουν πνευματικούς ὀφθαλμούς. Ὁ Χριστός τούς εἶναι τελείως ἄγνωστος καί ἀδιάφορος· τό ἴδιο καί ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ. Κτυπάει τήν πόρτα τους ὁ Χριστός, νουθετεῖ, προειδοποιεῖ, «εἴ τις ἔχει οὖς, ἀκουσάτω»[8]! «Καὶ ἵνα μή τις δύνηται ἀγοράσαι ἢ πωλῆσαι εἰ μὴ ὁ ἔχων τὸ χάραγμα, τὸ ὄνομα τοῦ θηρίου ἢ τὸν ἀριθμὸν τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ[9]. Ζήσαμε τόν τύπο, τή σκιά, θά λέγαμε χρυσοστομικά, αὐτῆς τῆς προφητείας. Χωρίς πιστοποιητικό «τρυπήματος», ἄλλοι ἀπολύθηκαν ἀπό τήν ἐργασία τους, ἄλλοι ἀποκλείστηκαν ἀπό τήν κοινωνική ζωή, ἄλλοι ἐκβιάσθηκαν, ἄλλοι, ἄλλοι… Καί ἄλλοι ἔβλεπαν στό πρόσωπο τοῦ ἀφορισμένου, ἕναν σωτῆρα! Εἶδαν ὡς σωτῆρα τήν ἔνεση! Εἶδαν ὡς σωτῆρα τόν Ἀντίχριστο!
Ὁ Ἀντίχριστος ἤδη προσκυνεῖται, διότι «ἀντίχριστοι πολλοὶ γεγόνασιν· ὅθεν γινώσκομεν ὅτι ἐσχάτη ὥρα ἐστίν»[10]. «Εἰδότες τὸν καιρόν», ἄς καταλάβουμε ὅτι «ὥρα ἡμᾶς ἤδη ἐξ ὕπνου ἐγερθῆναι· νῦν γὰρ ἐγγύτερον ἡμῶν ἡ σωτηρία ἢ ὅτε ἐπιστεύσαμεν»[11]. Ἄς ἀποφασίσουμε νά ἀγωνισθοῦμε συνειδητά στόν στίβο τῆς πνευματικῆς ζωῆς, νά ἑστιάσουμε στό πρόσωπο τοῦ σωτῆρος Χριστοῦ, ὅπως τότε ὁ ἀπόστολος Πέτρος[12], γιά νά μή βουλιάξουμε στή θάλασσα τῆς ἀπωλείας. Νά τόν ἀγαπήσουμε μέ ὅλη τήν ὕπαρξή μας, ὥστε νά μή φοβόμαστε τίποτε ἄλλο, πέραν τοῦ Θεοῦ, διότι ὡς γνωστόν, «ἡ τελεία ἀγάπη ἔξω βάλλει τὸν φόβον»[13].
Πορφυρίτης
https://aktines.blogspot.com