Όταν με την παρουσία του Αγίου Πνεύματος σταματήσει το ακατάσχετο νερό των εμπαθών λογισμών του νου και χαλιναγωγηθεί η αλμυρή άβυσσος των απρεπών εννοιών και ενθυμήσεων με το χαλινάρι της εγκράτειας και της μελέτης του θανάτου, τότε φυσάει το θείο πνεύμα της μετανοίας και κατέρχονται τα δάκρυα της κατανύξεως, τα οποία βάζει ο Θεός και Δεσπότης στο νιπτήρα της μετανοίας, και πλένει και καθαρίζει καλά τους νοητούς πόδες μας και τους καθιστά άξιους να πατούν στην αυλή της Βασιλείας του.
Άλλοτε πίκρα και πόνος κυριαρχεί στην νοερή αίσθηση της καρδιάς μας από τα δάκρυα που χύνονται, άλλοτε δε ευφροσύνη και αγαλλίαση.
Όταν με μετάνοια θερμή σαν φωτιά καθαριζόμαστε από το δηλητήριο και το ρύπο της αμαρτίας, έχοντας φυσικά τα δάκρυα της μετανοίας, τα οποία φλογίζονται από τη θεία φωτιά, αισθανόμαστε πίκρες και πόνους να βγαίνουν με τους στεναγμούς από το βάθος της καρδιάς μας, σαν να χτυπούν το λογισμό μας βαριά σφυριά.
Όταν δε καθαρισθούμε αρκετά από αυτά τα δάκρυα της μετανοίας και φτάσουμε στην ελευθερία από τα πάθη, τότε παρηγοριόμαστε από το θείο Πνεύμα, αποκτάμε γαλήνια και καθαρή καρδιά και γεμίζουμε από άφατη ευχαρίστηση και γλυκύτητα από τα χαροποιά δάκρυα της κατανύξεως.
Όσιος Νικήτας Στηθάτος
