Επρόσταξεν ο Θεός και έγιναν επτά ημέραι, και πρώτην έκαμε την Κυριακή και την εκράτησε δια λόγου του και τας άλλας έξ τας εχάρισεν εις ημάς να εργαζώμεθα δια τα ψεύτικα ταύτα γήινα, και την Κυριακήν να σχολάζωμεν και να πηγαίνωμεν εις τας εκκλησίας μας να δοξάζωμεν τον Θεό μας, να ιστάμεθα με ευλάβειαν, ν’ ακούωμεν το άγιον Ευαγγέλιον και τα λοιπά Βιβλία της Εκκλησίας μας.
Τι μας παραγγέλλει ο Χριστός μας να κάμνωμεν;
Να στοχαζώμεθα τας αμαρτίες μας, τον θάνατον, την κόλασιν, τον παράδεισον, την ψυχή μας όπου είναι τιμιωτέρα από όλο τον κόσμον, να τρώγωμεν και να πίνωμεν το αρκετόν μας, ομοίως και τα ρούχα μας τα αρκετά, τον δε επίλοιπον καιρόν να τον εξοδεύωμεν δια την ψυχή μας, να την κάμνωμεν νύμφη του Χριστού μας, και τότε πρέπει να λεγώμεθα άνθρωποι και επίγειοι άγγελοι.
Εί δε και ζητούμεν πώς να τρώγωμεν, πώς να πίνωμεν, πώς να αμαρτάνωμεν, πώς να στολίζωμεν, τούτο το βρώμικο σώμα, όπου αύριον θα το φάνε τα σκουλήκια, και όχι δια την ψυχήν όπου είναι αθάνατος, τότε δεν πρέπει να λεγώμεθα άνθρωποι, άλλα ζώα.
Λοιπόν κάμετε το σώμα δούλον της ψυχής, και τότε να λέγεστε άνθρωποι.
Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός
