Η Καθολική Εκκλησία αποτελεί σημαντικό μέρος του πολιτισμού της Λατινικής Αμερικής για αιώνες, με περισσότερο από το 40 τοις εκατό του παγκόσμιου καθολικού πληθυσμού να κατοικεί στην περιοχή. Ωστόσο, η κυριαρχία του Βατικανού στην ήπειρο ολισθαίνει αργά και αναπόφευκτα τις τελευταίες δεκαετίες. Μέχρι τη δεκαετία του 1960, το 90 τοις εκατό των Λατινοαμερικανών αναγνωριζόταν ως Καθολικοί. Αλλά μέχρι το 2017, μόνο το 59 τοις εκατό αναγνωρίστηκε ως τέτοιο και η τάση είναι πτωτική.
Σε χώρες όπως η Χιλή, η εμπιστοσύνη στην Καθολική Εκκλησία έχει μειωθεί δραματικά, από 72 τοις εκατό το 1995 σε μόλις 31 τοις εκατό το 2020. Σύμφωνα με το Latinobarometro, η Χιλή είναι μια από τις πιο αγνωστικιστικές χώρες στον κόσμο, με το 35 τοις εκατό του πληθυσμού να αναγνωρίζεται ως αγνωστικιστές.
Επιπλέον, τώρα περίπου το 45 τοις εκατό του πληθυσμού της Χιλής προσδιορίζονται ως καθολικοί, σε σύγκριση με το 70 τοις εκατό πριν από 15 χρόνια. Παρόμοιες τάσεις μπορούν να παρατηρηθούν στο Περού, την Αργεντινή, τη Βραζιλία, το Μεξικό, το Ελ Σαλβαδόρ και την Ονδούρα, μεταξύ άλλων χωρών της περιοχής.
Η δραματική πτώση οφείλεται, εν μέρει, σε μια σειρά σκανδάλων σεξουαλικής κακοποίησης που συγκλόνισαν την Καθολική Εκκλησία στη Λατινική Αμερική και τις επακόλουθες συγκαλύψεις. Αυτά τα σκάνδαλα και οι συγκαλύψεις έχουν κάνει την εκκλησία να μάχεται για τη φήμη της και να αντιμετωπίζει όλο και περισσότερο ένα κοπάδι που δεν εμπιστεύεται τους ποιμένες του.
Οι πρώτες αναφερόμενες περιπτώσεις σeξουαλικής κακοποίησης από Καθολικούς ιερείς στη Λατινική Αμερική χρονολογούνται από τη δεκαετία του 1960, αλλά μόλις τη δεκαετία του 1990 το θέμα κέρδισε ευρεία προσοχή στα μέσα ενημέρωσης. Η πιο διαβόητη περίπτωση ήταν αυτή του πατέρα Marcial Maciel Degollado, του ιδρυτή των Legionaries of Christ, ενός ισχυρού θρησκευτικού τάγματος που λειτουργούσε σε περισσότερες από 20 χώρες. Ο Maciel κατηγορήθηκε για σeξουαλική κακοποίηση παιδιών και νεαρών ενηλίκων για δεκαετίες, και παρόλο που το Βατικανό γνώριζε για τις κατηγορίες, δεν τιμωρήθηκε παρά μόνο το 2006.
Μια άλλη περίπτωση που τράβηξε την προσοχή ήταν αυτή του πατέρα Fernando Karadima στη Χιλή, ο οποίος κρίθηκε ένοχος από το Βατικανό το 2011 για σeξουαλική κακοποίηση ανηλίκων. Η υπόθεση οδήγησε σε ευρύτερη έρευνα για την Καθολική Εκκλησία στη Χιλή, η οποία αποκάλυψε συστημική συγκάλυψη σeξουαλικής κακοποίησης από επισκόπους και άλλους εκκλησιαστικούς αξιωματούχους.
Στη Βραζιλία, η πιο δημοφιλής υπόθεση αφορούσε τον επίσκοπο Dom José Ronaldo Ribeiro της Janaúba, ο οποίος συνελήφθη το 2010 με την κατηγορία του βιασμού ενός 17χρονου αγοριού. Στη συνέχεια, ο Ριμπέιρο καθαιρέθηκε από το Βατικανό, αλλά η υπόθεση έπληξε τη φήμη της Καθολικής Εκκλησίας στη Βραζιλία. Την ίδια χρονιά, ένα βίντεο που φέρεται να δείχνει έναν ιερέα να κακοποιεί σeξουαλικά ένα παπαδάκι μεταδόθηκε στην τηλεόραση, οδηγώντας σε έρευνα για τρεις ιερείς.
Επιπλέον, το 2018, κυκλοφόρησε μια έκθεση που τεκμηριώνει εκτεταμένη σeξουαλική κακοποίηση εντός της Καθολικής Εκκλησίας στη Χιλή, η οποία είχε ως αποτέλεσμα την παραίτηση και των 34 Χιλιανών επισκόπων.
Το Ελ Σαλβαδόρ έχει επίσης επηρεαστεί από σκάνδαλα σeξουαλικής κακοποίησης εντός της Καθολικής Εκκλησίας, με την Αρχιεπισκοπή του Σαν Σαλβαδόρ να εκδιώκει τον τρίτο υψηλόβαθμο ιερέα, Ιησού Ντελγκάδο, μετά από έρευνα που αποκάλυψε ότι είχε κακοποιήσει ένα κορίτσι ηλικίας μεταξύ 9 και 17 ετών. Το 2016, ένα κανονικό δικαστήριο καταδίκασε τον Ντελγκάδο και δύο άλλους ιερείς του Ελ Σαλβαδόρ για διάπραξη πράξεων σeξουαλικής κακοποίησης μεταξύ των ετών 1980 και 2000, με αποτέλεσμα την καθαίρεσή τους από την ιεροσύνη.
Η απάντηση της Καθολικής Εκκλησίας σε αυτά τα σκάνδαλα κακοποίησης έχει επικριθεί ως ανεπαρκής και μάλιστα ως συνένοχη στην απόκρυψη των κακοποιήσεων. Πολλοί επιζώντες σeξουαλικής κακοποίησης έχουν κατηγορήσει την Εκκλησία ότι προστατεύει τους κακοποιούς και ότι δίνει προτεραιότητα στη φήμη της έναντι της ευημερίας των οπαδών της.
Αυτά τα σκάνδαλα έχουν διαβρώσει την εμπιστοσύνη στην Καθολική Εκκλησία σε ολόκληρη τη Λατινική Αμερική, οδηγώντας σε μείωση του αριθμού των ανθρώπων που αναγνωρίζονται ως Καθολικοί και σε αύξηση του αριθμού των ατόμων που ταυτίζονται ως αγνωστικιστές ή ως μέλη άλλων χριστιανικών δογμάτων. Η άλλοτε ισχυρή επιρροή της Καθολικής Εκκλησίας στην πολιτική και την κοινωνία στη Λατινική Αμερική έχει επίσης αποδυναμωθεί ως αποτέλεσμα αυτών των σκανδάλων.
Πολλοί επιζώντες σeξουαλικής κακοποίησης παραμένουν δύσπιστοι ως προς την ικανότητα της Εκκλησίας να αντιμετωπίσει το ζήτημα, και ορισμένοι επέκριναν την απάντηση της Εκκλησίας ως ανεπαρκή.
Ως εκ τούτου, αυτά τα σκάνδαλα έχουν επισημάνει την αποτυχία της Καθολικής Εκκλησίας να αντιμετωπίσει τη σeξουαλική κακοποίηση εντός των τάξεων της και την ιεράρχηση της φήμης της έναντι της ευημερίας των οπαδών της. Ενώ η Εκκλησία έχει λάβει κάποια βήματα για να αντιμετωπίσει το ζήτημα, έχει ακόμη πολύ δρόμο να διανύσει για την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης με τους οπαδούς της και την αντιμετώπιση του ζητήματος της σeξουαλικής κακοποίησης.