Στις αρχές Σεπτεμβρίου, όταν πόλεις και χωριά της Θεσσαλίας, ο Βόλος και το Πήλιο ήταν κάτω από το νερό και μετρούσαν τις πληγές τους από την καταιγίδα «Daniel», ειδικοί και «ειδικοί» υποστήριζαν ότι τέτοια φαινόμενα δύσκολα θα επαναληφθούν σε ορατό για εμάς χρονικό ορίζοντα. Ανάλογα με την αίσθηση του χωροχρόνου που έχει ο καθένας, υπολόγισαν ότι η συχνότητα επανάληψης του φαινομένου είναι από 400 έως και 16.000 χρόνια.
Προ ημερών, μας ήρθε η καταιγίδα «Elias», η ένταση της οποίας ποίκιλλε από περιοχή σε περιοχή. Σε ορισμένα μέρη ήταν κατώτερη του «Daniel», όμως σε άλλα ήταν ισχυρότερη. Και δεν πέρασαν παρά μόνο 20 γήινες ημέρες από την προηγούμενη δοκιμασία. Οι «ειδικοί» που προέβλεπαν επανάληψη του φαινομένου σε έως 16.000 χρόνια ίσως αναφέρονταν σε κάποιο άλλο πλανητικό σύστημα, άλλου γαλαξία, όπου οι 20 γήινες μέρες πιθανόν να αντιστοιχούν σε 16.000 έτη. Επιστρέφοντας στον πλανήτη Γη, οι τόσο μακροπρόθεσμες προβλέψεις υποκρύπτουν σκοπιμότητα και μοιρολατρία και δεν είναι ούτε τυχαίες ούτε αθώες.
Αφενός δίνουν το μήνυμα ότι όλο αυτό που βιώσαμε είναι πάνω από τις δυνατότητες του κρατικού μηχανισμού για να το αντιμετωπίσει, με τα μέσα που διαθέτει σήμερα, γιατί ποτέ στο παρελθόν δεν είχε ανάλογη εμπειρία και δεν μπορεί να τα βάλει με τις ισχυρές δυνάμεις της φύσης.
Αφετέρου υποκρύπτουν μικροπολιτική τακτική. Γιατί να κάνουμε αντιπλημμυρικά έργα τώρα, για κάτι που θα συμβεί μετά από εκατοντάδες ή χιλιάδες χρόνια; Ας τα κάνουν οι επόμενοι. Και θεωρούν πιο αποδοτικό, εκλογικά, να διαθέσουν εθνικά και κοινοτικά κονδύλια για έργα βιτρίνας και χριστουγεννιάτικα λαμπιόνια.
Κάποτε, όμως, πρέπει να σοβαρευτούμε και να αντιμετωπίσουμε κατάματα την πραγματικότητα, ώστε οι πολίτες να μη νιώθουν απροστάτευτοι και να μην τρομάζουν με το πρώτο σύννεφο που βλέπουν στον ορίζοντα.