Οπωσδήποτε πρέπει να τονίσουμε πως και καθισμένος κάποιος μπορεί να προσευχηθεί, εφόσον συντρέχουν λόγοι υγείας. Για όσους όμως δεν αντιμετωπίζουν κάποιο πρόβλημα υγείας υπάρχουν μερικά σημεία των Ακολουθιών μας που πρέπει να είμαστε όρθιοι. Και αυτά είναι τα εξής:
Στον Εσπερινό (είμαστε όρθιοι):
α. Από την έναρξη της Ακολουθίας, μόλις δηλ. ο ιερέας εκφωνήσει το «Εὐλογητός ὁ Θεός…», μέχρι το τέλος του «Προοιμιακού ψαλμού», οπότε ο ιερέας αρχίζει τα «Εἰρηνικά».
β. Από την έναρξη του «Κύριε, ἐκέκραξα» μέχρι το τέλος του θυμιάματος του ναού.
γ. Κατά την «είσοδο» του εσπερινού, στο «Φῶς ἱλαρόν», στο «προκείμενο» και στην απαγγελία του «Καταξίωσον Κύριε…».
δ. Όταν ο ιερέας πριν από το τέλος των πληρωτικών μας ευλογεί με το «Εἰρήνη πᾶσι» και παραμένουμε όρθιοι με σκυμμένο το κεφάλι και στην εκφώνηση «Τάς κεφαλάς ἡμῶν…»
ε. Από το «Νῦν ἀπολύεις τόν δοῦλόν σου Δέσποτα…» μέχρι και το τέλος του εσπερινού.
Στον Όρθρο (είμαστε όρθιοι):
α. Από την έναρξη της Ακολουθίας μέχρι και τη λήξη του «εξάψαλμου».
β. Από το «Θεός Κύριος…» μέχρι και το τέλος των απολυτικίων των εορταζομένων αγίων.
γ. Κατά την ανάγνωση του συναξαρίου – μηνολογίου και την ψαλμωδία των «καταβασιών»
δ. Όταν ο ιερέας εκφωνεί «Τήν Θεοτόκον καί μητέρα τοῦ φωτός…» και στη συνέχεια ψάλλεται το
«Τήν τιμιωτέραν τῶν Χερουβίμ…»
ε. Όταν ψάλλεται η Δοξολογία μέχρι το τέλος του Όρθρου.
Στη Θεία Λειτουργία (είμαστε όρθιοι):
α. Στην αρχή της Θείας Λειτουργίας, όταν ο ιερεύς εκφωνεί το «Εὐλογημένη ἡ Βασιλεία…», που είναι και η εναρκτήριος φράση της Θείας Λειτουργίας.
β. Όταν ψάλλεται το Α΄ αντίφωνο «Ταῖς πρεσβείαις…», και το Β΄ αντίφωνο «Σῶσον ἡμᾶς Υἱέ Θεοῦ…»
γ. Από τη «Μικρή Είσοδο» μέχρι και το τέλος του Τρισαγίου ύμνου «Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός,Ἅγιος Ἀθάνατος…» έως και την έναρξη της απαγγελίας του αποστολικού αναγνώσματος.
Επίσης όταν θυμιάζει ο ιερέας.
δ. Μόλις δοθεί το παράγγελμα «Σοφία ὀρθοί…», για να ακούσουμε την απαγγελία του Ευαγγελικού αναγνώσματος, όταν ψάλλεται ο «Χερουβικός Ύμνος» και κατά τη «Μεγάλη Είσοδο» (συμβολίζει τη πορεία του Χριστού προς το Γολγοθά).
ε. Όταν ο ιερέας μας ευλογεί εκφωνώντας το «Εἰρήνη πᾶσι.»
στ. Κατά την απαγγελία του «Συμβόλου της Πίστεως». Μόλις ο διάκονος ή ο ιερέας δώσει το παράγγελμα «Στῶμεν καλῶς, στῶμεν μετά φόβου…», που είναι η έναρξη της αγίας αναφοράς, δηλαδή η είσοδός μας στο σημαντικότερο σημείο της λατρείας, τη μεταβολή του άρτου και του οίνου σε Σώμα και Αίμα Χριστού, μέχρι και την εκφώνηση του «Καί ἔσται τά ἐλέη τοῦ μεγάλου Θεοῦ καί Σωτῆρος…»
ζ. Κατά την απαγγελία του «Πάτερ ἡμῶν..» και μέχρι να ακούσουμε το «Πρόσχωμεν τά ἅγια τοῖς
ἁγίοις».
η. Όταν ο ιερέας εκφωνήσει το «Μετά φόβου Θεοῦ…» Καλό θα είναι να παραμείνουμε όρθιοι όσο διαρκεί η θεία Μετάληψη και κατ’ επέκταση μέχρι το τέλος της Θείας Λειτουργίας.
Στα άλλα Μυστήρια (είμαστε όρθιοι):
α.Στην έναρξη των ακολουθιών.
β. Στην ανάγνωση των ευχών.
γ. Στην εκφώνηση του Ευαγγελίου ταυτόχρονα με το παράγγελμα «Σοφία ὀρθοί.»
δ. Κάθε φορά που ο ιερέας εκφωνεί το «Εἰρήνη πᾶσι»
ε. Στη βάπτιση και κατά το «Ὅσοι εἰς Χριστόν ἐβαπτίσθητε…»
στ. Στο γάμο και στο «Κύριε ὁ Θεός ἡμῶν…», «Ποτήριον σωτηρίου…» και στο «Ἡσαΐα χόρευε…».
ζ. Στα «Ειρηνικά», «Πληρωτικά» και «Μικρή Συναπτή» πρίν την Τριαδική εκφώνηση ακούγεται η εκφώνηση «Τῆς Παναγίας ἀχράντου, ὑπερευλογημένης … » . Καλό είναι να σηκωνόμαστε και να κάνουμε μία υπόκλιση στη Θεοτόκο.
η. Γενικά όποτε δώσει το παράγγελμα ο ιερέας.
Αγαπητοί αδελφοί, πριν αναφέρουμε πότε κάνουμε το σταυρό μας, ας φροντίσουμε όταν τον κάνουμε να τον κάνουμε σωστά και φυσικά
ΟΧΙ επιδεικτικά.
ΌΧΙ βιαστικά,
ΟΧΙ κουνώντας το χέρι πάνω κάτω, σαν να χτυπάμε φραπέ ή να παίζουμε κιθάρα,
ΟΧΙ ντροπαλά, αλλά ακουμπώντας το χέρι πάνω μας και σχηματίζοντας σωστά το σχήμα του σταυρού. Πρώτα στο μέτωπο, μετά στην κοιλιακή χώρα, ύστερα στον δεξιό ώμο και τέλος στον αριστερό ώμο . Είναι προτιμότερο να τον κάνουμε μία και σωστά παρά πολλές και λάθος.
Πότε κάνουμε το Σταυρό μας:
1. Όταν μπαίνουμε, περνούμε ή βγαίνουμε από Ιερούς Ναούς
2. Μόλις ανάψουμε το κερί μας.
3. Στην αρχή κάθε Ακολουθίας.
4. Σε κάθε εκφώνηση «Τῆς Παναγίας, ἀχράντου, ὑπερευλογημένης…», που φωνείται στα
«ειρηνικά», «πληρωτικά» και «μικρές συναπτές».
5. Κάθε φορά που ακούγεται η Τριαδική εκφώνηση «Δόξα Πατρί καί Υἱῷ καί Ἁγίῳ Πνεύματι…» ή όταν ακούγεται «τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος…».
6. Στο άκουσμα του ονόματος ενός αγίου κατά την ψαλμωδία του απολυτικίου του.
7. Στον Όρθρο όταν ψάλλεται το «Τήν τιμιωτέραν τῶν Χερουβίμ…».
8. Στη Μικρή και Μεγάλη Είσοδό όταν περνά από μπροστά μας το Ευαγγέλιο και τα Τίμια Δώρα
αντιστοίχως.
9. Στον Τρισάγιο Ύμνο «Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος…».
10. Στο «Δεῦτε προσκυνήσωμεν…» μαζί με το σταυρό κάνουμε και μία μικρή υπόκλιση.
11. Πριν το τέλος του εσπερινού στο «Νῦν ἀπολύεις…»
12. Στις απολύσεις των Ακολουθιών Εσπερινό, Όρθρο, θεία Λειτουργία, Βάπτιση, Γάμο, Κηδεία
και λοιπές ακολουθίες.
13. Πρίν προσέλθουμε για να κοινωνήσουμε.
14. Όταν προσκυνούμε τις εικόνες και τα άγια λείψανα.
ΔΕΝ κάνουμε το σταυρό μας:
• Όταν μας θυμιάζει ο ιερέας.
• Κατά την διάρκεια της αναγνώσεως του «εξάψαλμου», γιατί αυτός ο χρόνος της αναγνώσεως προεικονίζει τη διάρκεια της Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου μας επί της γης.
• Όταν φιλάμε το χέρι του ιερέα και όταν λαμβάνουμε αντίδωρο από το χέρι του ιερέα.