Η επικράτηση των ΛΟΑΤΚΙ ξεκίνησε από τον καλλιτεχνικό χώρο σαν εξωτερίκευση, σαν έκφραση μιας ελευθεριότητας που ξεπερνούσε το δικαίωμα και την αποδοχή. Παραμερίστηκε αυτή καθαυτή η αμαρτία και επιβλήθηκε βίαια ως διαφορετικότητα
Στις ορθάνοιχτες δυτικές κοινωνίες ο ρυθμός αποδοχής της αμαρτίας “βαπτίστηκε” ΛΟΑΤΚΙ κουλτούρα και αποδόθηκε στην ωριμότητά τους.
Στην Ελληνική κοινωνία η χρηματοδότηση της “ΛΟΑΤΚΙ” κουλτούρας ήταν εξωφρενική, όταν η πρόοδος που σημειώθηκε στην αποκαθήλωση κάθε τι χριστιανικού και ορθόδοξου, πραγματοποιήθηκε με την προκλητική συνενοχή “δια της σιωπής” της εκκλησιαστικής μας διοίκησης.
Όταν απομακρύνεται μια ψυχή από το Θεό, σκληραίνει και γίνεται έρμαιο στην κακία του διαβόλου. Η αμαρτία διαφημίζεται και στοχοποιεί ανυποψίαστα παιδιά και εφήβους.
Όταν ένα κράτος συμπράττει δια νόμου στην καθολική επικράτηση του αμαρτήματος, που ο Ιερός Χρυσόστομος χαρακτηρίζει ως «κολοφῶνα τῶν κακῶν καὶ κεφάλαιον τῆς συμφορᾶς»¹, ούτε οι άκρατοι πανηγυρισμοί των ολετήρων της πίστεως, ούτε η δικαίωση των τραγικών πρωταγωνιστών θα πρέπει να αφήσουν στο περιθώριο ένα κεντρικό ερώτημα: Ποιος χρηματοδοτεί την επικράτηση των ΛΟΑΤΚΙ;
Πόση ισχύ διαθέτει, για να χειραγωγεί κυβερνήσεις και να επιβάλλει τη δια νόμου διδασκαλία της αμαρτίας;
Η δαιμονική τούτη κατάσταση έχει ένα μόνο αρχηγό, ένα μόνο αφεντικό και εκτελεστικά όργανα, τους δικούς του υπηρέτες, τον αρχέκακο διάβολο.
Κλείνοντας τα μάτια στην αλήθεια αυτή, απομακρυνόμαστε και από την ελπίδα της μετάνοιας.
Αν η Εκκλησία δεν προχωρήσει στο επιτίμιο που οι Ιεροί Κανόνες επιβάλλουν για τον ίδιο τον Πρωθυπουργό της χώρας, θα θεωρηθεί απέναντι στο Θεό συνένοχη εις τον αιώνα.
Καλή Μετάνοια!
- 1. ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ, Πρός τούς πολεμοῦντας τοῖς ἐπί τό μονάζειν εἰσάγουσι 3, 8, PG 47, 360-361.