Ο θάνατος του Εγώ – η γέννηση του νέου ανθρώπου.
”Πρέπει να πεθάνει ο παλιός, για να γεννηθεί ο νέος.”
Έργο δύσκολο! Θέλω το δικό μου! Θέλω Εγω να κάνω οτι θέλω!
Φωνάζει ο παλιός μας εαυτός!
Δεν θέλει περιορισμούς και ελέγχους, χρόνια αλυσοδεμένος με τα πάθη του!
Τα έκαμε δεύτερη φύση του, δεσμεύτηκε, υποδουλώθηκε, έμαθε στήν εωσφορική υπερηφάνια του έγκλειστος να ζει!
Σαν θελήσει ο πνευματικός άνθρωπος να ελευθερωθεί απο την αμαρτία, τότε έρχεται αντιμέτωπος με τον παλιό του εαυτό. Σύγκρουση σφοδρή, πόλεμος που λυσομανά, μα δεν πρέπει να διστάσει…
*Θάρσει! Οπλίσου με πίστη και θάρος Χριστού.
Θάρσει και χτύπα! Μετά απο κάθε θάνατο έρχεται μια Ανάσταση…
«Θάρσει τέκνον αφεώνταί σοι αι αμαρτίαι σου». (Ματθ. 9,2)
Ένας ”παράλυτος” ο σύγχρονος εαυτός μας, δέσμιος στην κλήνη των παθών του.
Ο Κύριος, ως καρδιογνώστης που είναι, βλέπει την αιτία της ασθενείας μας που είναι η αμαρτία. Και θέλει πρώτα – πρώτα να θεραπεύσει την ψυχή μας. Η δε απαλλαγή από την ενοχή της αμαρτίας είναι η σωτηρία, και ο οδηγός στην αιώνια ζωη.
Η ρίζα, η βαθύτερη αιτία, από την οποία φυτρώνουν όλα τα άλλα, είναι μία.
Η αμαρτία και προπάντων η αμετανοησία.
«Δε σε κατηγορώ γιατί αμαρτάνεις. Σε κατηγορώ γιατί δε μετανοείς και δεν εξομολογείσαι».
Θάνατος του παλαιού εαυτού. Είναι η μετάνοια λοιπόν το μόνο αντίδοτο για το δηλητήριο της αμαρτίας. Είναι η μόνη που θα φέρει την ευσπλαχνία του Θεού.
Για τη λύτρωση των ψυχών από τη θλιψή, και τις συνέπειες της αμαρτίας ήλθε στον κόσμο ο Υιός του Θεού.
*”Θάρσει. Λέγων τ’ αληθές ου σφαλεί ποτέ”. (Έχε θάρρος. Όταν λες την αλήθεια, δε θα κάνεις ποτέ λάθος)
– Σοφοκλής