Πρώτη μέρα στο σχολείο παλιά…
Σούλα Παπαλάμπρου
Είχαμε περάσει ένα καλοκαίρι με ατελείωτες ώρες παιχνιδιού.
Από την ανατολή του ηλίου μέχρι την εμφάνιση των αστεριών, τα παιχνίδια δεν είχαν τελειωμό στους δρόμους.
Σήμερα χασμουριόμασταν και τα μάτια μας έκλειναν από την νύστα.
Το προηγούμενο βράδυ δεν είχαμε κλείσει μάτι από τη χαρά (;) και την αγωνία της πρώτης μέρας στο σχολείο.
Πόσα παγωτά φάγαμε, πόσα (αν) μπάνια είχαμε κάνει και ποια δασκάλα θα θέλαμε να είχαμε (την πιο όμορφη) τα θέματα συζήτησης.
Και χτύπαγε το κουδούνι και όλοι τρέχαμε να στοιχηθούμε με σπρωξίματα.
Μπλε ποδιά, άσπρο γιακαδάκι, άσπρη κορδέλα στα μαλλιά για τα κορίτσια, για τα αγόρια το κεφάλι γλόμπος!(οι ψείρες έκαναν παρέλαση)
Ο διευθυντής με τη βέργα στο χέρι να επιβάλει την τάξη, οι δάσκαλοι πιο πίσω να μας κοιτάζουν βλοσυρά μη και τους πάρουμε τον αέρα και οι δασκάλες σεμνές, με ταγεράκια, να προσπαθούν να φανούν καλοσυνάτες.
Μας κατάβρεχε ο παπάς με τον βασιλικό και αμέσως τρέχαμε σαν δαιμονισμένα στις τάξεις να πιάσουμε θρανίο. Είχαμε κανονίσει από μέρες με ποιον θα μοιραστούμε το θρανίο μας.
Όποιος έπιανε το τελευταίο, δίπλα στο παράθυρο ήταν «μάγκας» όποιος έπιανε το πρώτο ήταν»φυτό». Τα θρανία ξύλινα, μονοκόμματα με το κάθισμα, βαμμένα πράσινα.
Αν έκανες κάποια απότομη κίνηση, τα χέρια σου θα γέμιζαν ακίδες.
Η έδρα ανεβασμένη σε βάθρο για να μας ελέγχει ο δάσκαλος.
Λουλούδια σε ένα βάζο πάνω στην έδρα, και τα βιβλία μας στοίβες έτοιμα να μοιραστούν.
Ξύλινο αριθμητήριο, μια υδρόγειο σφαίρα, και ένα ανθρώπινο σώμα το μισό με τα ανθρώπινα όργανα σε κοινή θέα (τρομακτικό!).
Δίπλα στην έδρα ο μαυροπίνακας με λευκές κιμωλίες και καινούριο σφουγγάρι.
Γύρω γύρω οι κορνιζαρισμένοι ήρωες της επανάστασης να μας κοιτάζουν καχύποπτα και χάρτες φθαρμένου, πολυκαιρισμένοι να μας προκαλούν να μάθουμε τις λίμνες τα ποτάμια και τα σύνορα των κρατών.
Η εικόνα του Χριστού πάνω από τον πίνακα να μας κοιτάζει και Εκείνος κάθε φορά που ετοιμαζόμασταν να πούμε ψέματα.
Πατριδογνωσία, αριθμητική, αναγνωστικό, θρησκευτικά, μυθολογία, φυτολόγιο, καλλιγραφία, ξυλοκοπτική, κέντημα…
Ανοίγαμε τις σάκες και η μυρωδιά από τα καινούρια τετράδια, μολύβια, γομολάστιχες, ξύστρες, χρώματα πλημμύριζε το χώρο.
Γέλια, κλάματα, άγχη, φιλίες, σπρωξίματα, τσακωμοί, αγκαλιές, παιχνίδι, και υποσχέσεις για…διάβασμα.
Και κάπως έτσι ξεκινούσε η σχολική χρονιά τον προηγούμενο αιώνα…
Καλή σχολική χρονιά! (κάποιοι δυσανασχετούν, αλλά κάποτε θα τα θυμούνται με νοσταλγία…)
Πηγή: Ιτέα Καρδίτσας
https://simeiakairwn.wordpress.com