Τίποτα δεν είναι πολυτιμότερο στους ανθρώπους από τον λόγο. Είναι τόσο δυνατός ο λόγος ώστε με λόγια και ευχαριστίες να λατρεύουμε τον Θεό. Αν χρησιμοποιούμε, όμως, άχρηστα υβριστικά λόγια, προκαλούμε κατάκριση και καταδίκη της ψυχής μας.
Αν προσπαθούμε να θεραπεύσουμε τα σωματικά μας πάθη και ελαττώματα γιατί μας κοροϊδεύουν όσοι μας συναναστρέφονται, πολύ περισσότερο είναι ανάγκη να φροντίζουμε με πολλή επιμέλεια να θεραπεύουμε τα πάθη της ψυχής, για να μην βρεθούμε άτιμοι ή γελοίοι, γιατί πρόκειται να κριθούμε μπροστά στο Θεό.
Έχοντας δηλαδή το αυτεξούσιο μπορούμε, αν θέλουμε, να μην πραγματοποιήσουμε τις πονηρές πράξεις, παρόλο που τις επιθυμούμε. Αυτό το μπορούμε και εξαρτάται από μας να ζήσουμε όπως πρέπει και αρέσει στο Θεό. Και κανένας δεν μπορεί να μας αναγκάσει να κάνουμε κάτι πονηρό ή κακό, αν δεν θέλουμε. Αν έτσι αγωνιζόμαστε, θα γίνουμε άνθρωποι άξιοι του Θεού και θα ζούμε στη γη σαν τους αγγέλους που είναι στους ουρανούς.
Αν θέλεις, είσαι δούλος των παθών. Αν θέλεις να είσαι ελεύθερος, να μην υποδούλωθείς στα πάθη σου, γιατί ο Θεός σε έκανε ελεύθερο. Όποιος νικάει τα πάθη, στεφανώνεται με την αφθαρσία, δηλαδή με την υπερνίκηση της φθοράς. Γιατί αν δεν υπήρχαν τα πάθη, δεν θα υπήρχαν και οι αρετές. Ούτε θα υπήρχαν στεφάνια που ο Θεός τα δίνει σε όσους είναι άξιοι.
Άγιος Αντώνιος
