Ιχνηλατώντας στο μέτρο των ασήμαντων δυνάμεων μου, τον καημό του Γένους μας για την Άλωση της Πόλης, βρέθηκα στην Αγιά Σοφιά. Οι σφυγμοί έγιναν τότε δυνατότεροι. Ο οφθαλμός της Οικουμένης στις μέρες μας έγινε μουσείο. Το κάλλος και το πνεύμα της αγια-Σοφιάς παραμένει όμως αναλλοίωτο, συνεχίζει να ζει μέσα στο αίμα του κάθε Ρωμιού. Με συντάραξε συθέμελα η σκέψη πως εδώ στην καρδιά της Ορθοδοξίας, δεν τελείται εδώ και αιώνες η Θεία Λειτουργία, όμως ένιωσα πως το Ορθόδοξο Πνεύμα ζει και βασιλεύει, ως μια αέναη αντίσταση του Γένους μας, στις δυνάμεις της Νέας Εποχής που επιθυμούν όλα να τα διαλύσουν.
Με ανάμεικτες σκέψεις βρέθηκα σε παρακείμενο πάρκο, καθισμένος σε παγκάκι να θαυμάζω αυτή την έκπαγλη ομορφιά. Δεν πέρασε καιρός και ένας κύριος, περίπου σαράντα ετών, ήρθε και κάθισε δίπλα μου. Πιάσαμε την κουβέντα σε σπασμένα αγγλικά και με ρώτησε από πού προέρχομαι.
Τότε θεωρώντας πως είναι τουρκικής καταγωγής, τον ρώτησα εάν είναι Πολίτης και εκείνος μου απάντησε πως είναι Κούρδος! Του μίλησα τότε για τον Αμπντουλάχ Οτσαλάν και τότε διεξήχθη η εξής στιχομυθία που χαράχτηκε βαθιά στη μνήμη μου.
– Γνωρίζεις τον Αρχηγό μας, με ρώτησε συγκινημένος με δάκρυα να τρέχουν στα μάτια του.
– Φυσικά του είπα, όλοι οι Έλληνες τον γνωρίζουμε και είμαστε αλληλέγγυοι στον αγώνα σας για να αποκτήσετε τη δική σας πατρίδα. (Σκέφτηκα τότε την προδοτική δράση των δήθεν Ελλήνων πολιτικών, που παρέδωσαν τον Οτσαλάν, ο οποίος κρατείτε από το 1999 σε τουρκικές φυλακές).
– Ο Αρχηγός μας είναι αγαπητός, αλλά έχει ένα κακό: Δεν μπορεί να σκοτώσει(!!!) μου είπε, συγκλονίζοντας με, σκεφτόμενος πόσο σπουδαίος άνθρωπος μπορεί να είναι ο ηγέτης του απελευθερωτικού αγώνα ενός έθνους, όταν είναι «ανίκανος» να βλάψει άνθρωπο!
Το γεγονός αυτό μου ενίσχυσε την πεποίθηση πως ο Κουρδικός λαός θα απελευθερωθεί και θα αποκτήσει τη δική του πατρίδα, γεγονός που ευχήθηκα στον Κούρδο φίλο με όλη μου την καρδιά.
Μερικά χρόνια αργότερα χάρητι Θεού συνδέθηκα με πνευματική φιλία με ενα απο τα αγαπημένα παιδιά του Αγίου Παϊσίου.
Ένα βράδυ σε μια πνευματική μας συζήτηση μου φανέρωσε την προφητεία του μεγάλου μας Προφήτη για την απελευθέρωση της Κωνσταντινουπόλεως και τον χρονικό ορίζοντα που αυτή θα συμβεί!
Είχε πάει στην Παναγούδα μαζί με έναν φίλο του και κάποια στιγμή είπε στον Άγιο:
«Γέροντα , η πατρίδα μας περιβάλλεται από εχθρούς και όλοι οι μεγάλοι (Αμερικάνοι , Ευρωπαίοι) βοηθούν αυτούς και , κυρίως , τους Τούρκους.
‘Οι Τούρκοι’, του απάντησε ο Αγιος , τα κόλλυβα τα έχουν στη μέση τους . Θα πάθουν μεγάλο κακό. Θα γίνει σύγκρουση στο Αιγαίο . Εμείς δεν θα πάθουμε μεγάλο κακό . Τότε θα επέμβει από πάνω ο Ρώσος και θα γίνει όπως τα λέει η προφητεία του Αγίου Κοσμά.
Οι μεγάλοι θα φροντίσουν ….Την Κωνσταντινούπολη οι Έλληνες πρέπει να την φυλάξουν. Και , έτσι ,ο Θεός θα την χαρίσει σε εμάς. Θα μας βοηθήσει ο Θεός , γιατί είμαστε ορθόδοξοι.
“Γέροντα” του αντείπε ‘τι χριστιανοί είμαστε; Ξέρεις έξω πόσο αμαρτωλά ζουν οι Έλληνες; Μέρα νύχτα διασκεδάζουν και κυλιούνται στην αμαρτία. Πως θα μας βοηθήσει ο Θεός να πάρουμε την Πόλη ;
Και με το απλό , σοφό του ύφος , του είπε : ‘Υπάρχει η μαγιά και αυτή η μαγιά κρατάει την Εκκλησία και την Ελλάδα . Γι’ αυτή τη μαγιά ο Κύριος θα κάμει ότι θα κάμει».
Έχοντας μεγάλη αγάπη στην Κωνσταντινούπολη και θάρρος στον Άγιο τον ρώτησε:
– Γέροντα πότε θα γίνουν τα αυτά τα γεγνότα;
Ο Άγιος τότε απάντησε: «όταν οι Η.Π.Α. ανακηρύξουν την ίδρυση ανεξάρτητου Κουρδικού κράτους».
Η φωτιά άναψε. Όσα συμβαίνουν στις έσχατες ξερές μας, όχι μόνο δεν είναι τυχαία, αλλά επιβεβαιώνουν το σχέδιο του Θεού όπως μας το φανέρωναν οι μεγάλοι μας Άγιοι, Πατροκοσμάς και Παΐσιος! Πλέον δε βρισκόμαστε στην αρχή, αλλά στο τέλος της αρχής και να περιμένουμε προβοκάτσιες και στημένα επεισόδια. Οι Τούρκοι φημίζονται για την εξειδίκευση τους σε αυτούς τους τομείς.
Να είμαστε σε ετοιμότητα, σε πνευματική εγρήγορση, γιατί δεν έχουμε πολύ χρόνο. Με πίστη και εμπιστοσύνη στο σχέδιο του Θεού. Να ζητάμε απο τους Αγίους να μας ενισχύουν και όταν έρθει η μεγάλη ώρα να αναφωνήσουμε όλοι μαζί, με μια φωνή και μια ψυχή : “Ταις πρεσβείες της Θεοτόκου, Σώτερ σώσων ημάς”.
“Βασιλεύς Βασιλέων, Βασιλεί Βοήθει, έλεος, έλεος Επουράνιε Θεέ
Η πόλη ήταν το σπαθί, η πόλη το κοντάρι, η πόλη ήταν το κλειδί της Ρωμανίας όλης
Σώπασε Κυρά Δέσποινα και μην πολυδακρύζεις,
πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά Σου θάναι.
Στην πύλη του αγίου Ρωμανού
έφυγες για αλλού
κι άγγελος θα σε φέρει εδώ
στον σωστό καιρό.
Μες την Άγια Σοφιά
θα βρεθούμε ξανά λειτουργία μελλοντική
οι Έλληνες μαζί”
*Αληθινή ιστορία
Δημήτριος Γκιουζέλης
πηγή: https://yiorgosthalassis.blogspot.com/
