Ρίγος από την αποκάλυψη του K.Γρίβα για το τι κρύβεται πίσω από την USAID. Ο μυστικός παίκτης της παγκοσμιοποίησης
Ο καθηγητής Γεωπολιτικής και Σύγχρονων Στρατιωτικών Τεχνολογιών Κων/νος Γρίβας μίλησε στην εκπομπή “Ο ΕΞΑΡΧΕΙΩΝ” (13-02-2025) για την USAID (United States Agency for International Development) και τον ευρύτερο ρόλο της στις παγκόσμιες πολιτικές εξελίξεις, αναφέροντας και την προσωπική του εμπειρία.
Ο κ. Γρίβας αρχικά περιγράφει την προσωπική εμπειρία με την USAID κατά τη διάρκεια συμμετοχής του σε μεταδιδακτορικό πρόγραμμα το 2006 στις ΗΠΑ. Το πρόγραμμα περιλάμβανε σεμινάρια από ακαδημαϊκούς, αξιωματούχους και στελέχη κυβερνητικών οργανισμών. Η επίσκεψη στα κεντρικά γραφεία της USAID στην Ουάσιγκτον αποκάλυψε ότι τα ανώτερα στελέχη της προέρχονταν από τις μυστικές υπηρεσίες (CIA, FBI) και τις ειδικές δυνάμεις. Ένας Μεξικανός συνάδελφος του τον προειδοποίησε ότι η USAID είναι το όργανο των ΗΠΑ για τις “μαύρες επιχειρήσεις”, τα πραξικοπήματα και τις πολιτικές ανατροπές.
Η δράση της USAID δεν περιοριζόταν μόνο σε ανθρωπιστική βοήθεια αλλά και σε στρατηγικές επιρροής. Τα 72-73 δισεκατομμύρια δολάρια που διαχειρίστηκε το 2023 η USAID χρησιμοποιήθηκαν σε 180 χώρες, αλλά πολλοί θεωρούν ότι τα χρήματα αυτά δεν είναι για ανθρωπιστικούς σκοπούς, αλλά για την προώθηση πολιτικών συμφερόντων των ΗΠΑ.
Ο κ. Γρίβας κάνει αναφορά σε μελέτη του Francis Stonor Saunders για τον πολιτιστικό Ψυχρό Πόλεμο και τη χρηματοδότηση διανοουμένων και καλλιτεχνών από τη CIA. Το έργο της USAID και των σχετικών οργανισμών ήταν η διάβρωση αριστερών και σοβιετόφιλων ιδεολογιών. Αναφέρθηκε επίσης στη στρατηγική της Δύσης να προωθήσει φιλελεύθερες, μηδενιστικές, ατομοκεντρικές ιδεολογίες, αντί να ενισχύσει τα συλλογικά και ταξικά κινήματα.
Ο κ. Γρίβας υποστηρίζει ότι η πολιτική της παγκοσμιοποίησης όπως εφαρμόστηκε μέχρι σήμερα έχει αποτύχει. Η κυβέρνηση Τραμπ φαίνεται να προωθεί μια νέα πολυπολικότητα, αποδεχόμενη ότι οι ΗΠΑ δεν μπορούν να επιβάλλουν πλήρως την ατζέντα τους στον κόσμο. Η νέα στρατηγική των ΗΠΑ περιλαμβάνει έναν συνδυασμό προστατευτισμού και παγκοσμιοποίησης, καθώς και την αναγνώριση της Ρωσίας και της Κίνας ως αναπόφευκτων ανταγωνιστών. Η πολιτική αυτή δημιουργεί μεγάλες προκλήσεις για την ελληνική πολιτική σκηνή, καθώς τα ελληνικά κόμματα είναι συνηθισμένα να λειτουργούν ως παθητικοί αποδέκτες εντολών από τις ΗΠΑ.