Ο κόκορας θ’ αγνοήσει τα χρυσά και θα ενδιαφερθεί μόνο για τα καλαμπόκια.
Κάτι παρόμοιο συμβαίνει στον άνθρωπο .
Τα όσα λεφτά κι αν έχει ο άνθρωπος δεν τον κάνουν ευτυχισμένο γιατί η ψυχή ειναι πλασμένη για την ΜΟΝΗ ΑΛΗΘΕΙΑΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.!
Είναι τολμηρό κι ασεβές να διορθώσει κανείς τον πίνακα ενός μεγάλου ζωγράφου..
Και πώς να διορθώσει ο ανόητος το έργο του Θεού που μας έφτιαξε για το αιώνιο παλάτι της Αγάπης Του;
Τα θεμέλια μπήκαν όταν κατέβηκε ο ΧΡΙΣΤΟΣ στον Άδη κι εκεί δίδαξε, ενώ με την Πεντηκοστή άρχισε η ” κατασκευή ” της Εκκλησίας..
Το σχολείο ναι θα σας “μορφώσει”..
Η Εκκλησία θα σας χαριτώσει.
Το σχολείο θα σας μάθει αριθμούς και γράμματα, ενώ η Εκκλησία θα σας κάνει αληθινούς , πνευματικούς ανθρώπους.
Όπως ο ασθενής και το καλύτερο φαγητό να του προσφέρεις, δεν έχει όρεξη να το φάει,
Έτσι κι ο πνευματικά άρρωστος , απέναντι στην Εκκλησία αδιαφορεί.
Ξέρετε τι θα πει, να σου ανήκει ένα σπιτι πολυτελέστατο , με πολλά δωμάτια , κήπο, πραγματικός παράδεισος ..και να μην έχεις το κλειδί για να εισέλθεις μέσα σ’ αυτό;
Μεγάλο πράγμα αυτό!
Σ’ αυτή τη θέση είναι οι καλοί άνθρωποι, που έχουν πολλά καλά έργα στη ζωή τους, αλλά δεν έχουν ΧΡΙΣΤΟ, που είναι το “κλειδί” για να εισέλθουν στον παράδεισο και μένουν εκτός της Βασιλείας Του.
Σαν σύγχρονοι Φαρισαίοι είναι.
Πράττουμε το καλό αδερφοί , όχι για να εισέλθουμε στον Παράδεισο, αλλά για να καλυτερεύσουμε τη θέση μας σ’ αυτόν .
Το εισιτήριο για την είσοδο ειναι η ΘΕΊΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ.
Ένας μικρός 14χρονος εργαζόταν με ζήλο στο εστιατόριο του πατέρα του
Μια μέρα πήγε ένας πελάτης να φάει που ήταν πολύτεκνος πατέρας 8 παιδιών…που όμως δεν είχε πείσει κανένα του παιδί να τον βοηθά στην εργασία του.
Βλέποντας τον μικρό να δουλεύει με όρεξη στο εστιατόριο χάρηκε πολύ, και του είπε:
-” Μπράβο παιδι μου, τα συγχαρητήρια μου που στέκεσαι κοντά στον πατέρα σου!”
Απάντησε τότε ο μικρός:
-” Τι συγχαρητήρια μου δίνετε κύριε, είναι καθήκον μου, να είμαι δίπλα στον πατερα μου και να τον βοηθώ..Εξάλλου είναι η περιουσία μας!”
Έτσι κι εμείς που θελουμε να λέγομαστε χριστιανοί, παιδιά του Θεού Πατέρα ,μόλις κάνουμε μια αγαθοεργία ή δωρεά, θέλουμε να το γράψουν μέχρι και οι εφημερίδες..
Μα είμαστε υποχρεωμένοι ως Χριστιανοί να κάνουμε πάντοτε το καλό.
Τα καλά κι οι ελεημοσύνες κι οι πνευματικές ελεημοσύνες ( δηλ. παρηγορώ, νουθετώ με αγάπη, προσεύχομαι για τον συνάνθρωπο) είναι σπόρια κρυμμένα στο χώμα που θα φέρουν καρπό εκατονταπλάσιο.
Σβήνουν οι ελεημοσύνες μας κι εκείνες τις αμαρτίες που δεν τις εξομολογηθήκαμε επειδή τις ξεχάσαμε και υπήρχαν στα κατάστιχα των δαιμόνων.
Καλά ανθρωπέ μου πες μου ποιός ειναι ο προορισμός του ανθρώπου;
Ήρθε για να ταΐσει το χώμα με το νεκρό σώμα του;
Ή ήρθε στη γη, για να φάει τις μπάμιες και τα φασολάκια;
Είμαστε τουλάχιστον αστείοι να το πιστεύουμε αυτό.
Πρέπει να το πιστέψουμε και να το συνειδητοποιήσουμε , ότι όλοι μας έχουμε ανάγκη απο Πνευματικό .
Έξω του κλήρου δεν συγχωρούνται οι αμαρτίες.
Πρέπει να λες: ” Γιατί να συμμορφωθώ με τον κόσμο και να μην συμμορφωθεί ο κόσμος με μένα;”
Οι περισσότεροι συμμορφώνονται με τον κόσμο κι με το πνεύμα που ακολουθεί ο κόσμος , η μόδα …κλπ
Πρέπει να έχει προσωπικότητα ο άνθρωπος , δεν πρέπει να γίνεται και υποχείριο και ” πρόβατο ” του κόσμου.
Στο χέρι μας ειναι.
Από το ίδιο μας το στόμα βγαίνει και ο αέρας , βγαίνει και το σάλιο.
Ο διάβολος είναι ένα κακό κάρβουνο κι αν τον φυσήξουμε , θα μας ανάψει πυρκαγιά κι αν το φτύσουμε θα σβηστεί.
Μην περιμένετε λοιπόν ο κόσμος να πάψει να ειναι ζούγκλα ή ο άνθρωπος να πάψει να ειναι αγριάνθρωπος εάν δεν προσέρχεται στο μυστήριο της εξομολόγησης και της θείας ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ.
Όπως τότε που είμασταν παιδιά που δεν καταλαβαίναμε πως ψηλώναμε , έτσι ακριβώς δεν καταλαβαίνει ο πιστός πως καλλιεργεί μυστικά την ψυχή του η ΧΑΡΗ Του ,για να την κάνει κατάλληλη, λαμπερή , Αγία για την Ουρανια Βασιλεια Του.!
Ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός περπατούσε σ’ έναν κήπο με λουλούδια μαζί με έναν φίλο του.
Ο φίλος του τον ερώτησε:
-” Μιλάς συνέχεια για τον ΧΡΙΣΤΟ.
Μπορεις να μου πεις, τι σε εκανε ο ΧΡΙΣΤΟΣ στη ζωή σου;”
-” Ο Σολωμός κοντοστάθηκε και δείχνοντάς τον ένα όμορφο λουλούδι του είπε:
-” Οτι ο ήλιος στο λουλούδι αυτό!”
Δημήτριος Παναγόπουλος Ιεροκήρυξ