Ὁ μέγας τῶν θεσσαλονικέων δεύτερος πολιοῦχος ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς λέει ὅτι ἀκόμα καὶ τὴν ὥρα ποὺ ἁμαρτάνει -ὅπως καὶ νὰ ἁμαρτάνει ὁ ἄνθρωπος- μὴν τὸν κατακρίνεις διότι ,”μετέχει τοῦ θείου κατ’ ἀμυδρὸν ἀπήχημα” δηλαδὴ εἶναι -ἂς ποῦμε- ἡ Ὀμορφιὰ τοῦ Θεοῦ λαβωμένη ἢ ἡ εἰκόνα τῆς ἀρρήτου δόξης τοῦ Θεοῦ στιγματισμένη, μαυρισμένη.
Ἔτσι κινοῦνταν καὶ κινοῦνται οἱ ἅγιοι καὶ ἡ Ἐκκλησία, τὸ Σῶμα.
Ὅλα τὰ ἄλλα εἶναι προβολὲς τῶν δικῶν μας ἀνεπαρκειῶν στὸ πρόσωπο τοῦ ἁμαρτάνοντος ἀδελφοῦ.
