Sanyo: Γιατί εξαφανίστηκε η θρυλική ιαπωνική μάρκα και τι συμβαίνει τώρα
Ο Sanyo στάθηκε κάποτε στην ίδια σειρά με τη Sony και την Sharp. Παρήγαγε, φαινόταν, τα πάντα, από συσκευές αναπαραγωγής μουσικής, μαγνητόφωνα και τηλεοράσεις μέχρι μπαταρίες και ηλιακούς συλλέκτες. Γιατί όμως η θρυλική μάρκα εξαφανίστηκε ξαφνικά; Πώς η εταιρεία εξελίχθηκε από ένα μικρό εργοστάσιο σε έναν τεχνολογικό κολοσσό και γιατί απέτυχε; Ας το καταλάβουμε.
Πώς ξεκίνησαν όλα;
Η ιστορία της Sanyo ξεκίνησε στη σκιά της Matsushita Electric, της εταιρείας που αργότερα έγινε Panasonic. Ιδρύθηκε από τον Konosuke Matsushita, έναν μηχανικό και επιχειρηματία που έγινε διάσημος τη δεκαετία του 1920 για τα φώτα του ποδηλάτου του. Αυτά τα φανάρια, αξιόπιστα και ανθεκτικά, πωλήθηκαν σε εκατομμύρια παρτίδες σε όλο τον κόσμο. Μέχρι το 1947, η Matsushita Electric είχε επιβιώσει από τον πόλεμο και παρέμεινε σημαντικός παίκτης στις οικιακές συσκευές. Λέγεται ότι οι αμερικανικές αρχές, φοβούμενες την επιρροή της, πρόσφεραν στον Konosuke να χωρίσει την εταιρεία, αλλά ίσως ο ίδιος αποφάσισε να δώσει μια ευκαιρία στη νέα μάρκα.
Έτσι γεννήθηκε το Sanyo – το όνομά του μεταφράζεται ως “Τρεις Ωκεανοί”, σύμβολο του ονείρου παγκόσμιας κλίμακας. Ο Toshio Iue, ο κουνιάδος του Konosuke, ανέλαβε το τιμόνι: η αδερφή του Mumeno ήταν σύζυγος του Matsushita από το 1915 και ο ίδιος ο Toshio εργαζόταν στο οικογενειακό εργαστήριο από την ηλικία των 14 ετών, το 1917. Αργότερα παντρεύτηκε τη μικρότερη αδερφή του Konosuke, συνδέοντας τον εαυτό του με τους Matsushita. Το 1947, ο Konosuke του παρέδωσε το εργοστάσιο της Οσάκα και ο Sanyo ξεκίνησε το ταξίδι του με τα ίδια φανάρια. Μέχρι το 1949, έστελνε 100.000 σετ στο εξωτερικό ετησίως και την 1η Απριλίου 1950 έγινε SANYO Electric Co., Ltd.
Το 1952, η Sanyo έκανε ένα βήμα παραπέρα: το πρώτο πλαστικό ραδιόφωνο της Ιαπωνίας και ένα πλυντήριο ρούχων τύπου ενεργοποιητή κέρδισαν το όνομά του.
Ενώ οι Αμερικανοί είχαν συνηθίσει σε αυτά τα νέα πράγματα, οι Ιάπωνες μόλις ανακάλυπταν την ευκολία των ηλεκτρονικών. Στα μέσα της δεκαετίας του 1950, η Sanyo είχε κατακλύσει την αγορά με τηλεοράσεις, σίδερα, ανεμιστήρες, ηλεκτρικές σκούπες, στερεοφωνικά μαγνητόφωνα και οι εξαγωγές στις Ηνωμένες Πολιτείες —μέσω αποσυναρμολογημένων ραδιοφώνων— έγιναν η τηλεκάρτα της.
Η άνοδος του Sanyo
Στη δεκαετία του 1960, η Sanyo άκμασε. Η οικονομική ανάκαμψη μετά τον πόλεμο της Κορέας έδωσε ώθηση στην εταιρεία. Το 1961 άνοιξε ένα εργοστάσιο στο Χονγκ Κονγκ και το 1962 εμφανίστηκαν οι μπαταρίες νικελίου-καδμίου Cadnica – η βάση για ξυράφια και παίκτες.
Στις ΗΠΑ, ο εξοπλισμός Sanyo κυκλοφόρησε ακόμη και με την επωνυμία RCA και το μαγνητόφωνο MR-100 έγινε ένα από τα πιο δημοφιλή στον κόσμο στα μέσα της δεκαετίας του 1960.
Ταυτόχρονα, η εταιρεία πρακτικά δεν κυκλοφόρησε τα δικά της καινοτόμα προϊόντα. Εξέλιξε τις δημοφιλείς τεχνολογίες άλλων ανθρώπων, τις βελτίωσε, εξάλειψε τις ατέλειές τους και τις κυκλοφόρησε γρήγορα στην αγορά.
Μέχρι τη δεκαετία του 1970, μετά το θάνατο του Toshio, ανέλαβε ο αδελφός του Kaoru Iue. Σχεδίαζε να χωρίσει την παραγωγή σε τρία μέρη: για την Ιαπωνία, για εξαγωγή και στο εξωτερικό, ονειρευόμενος 100 εργοστάσια. Το 1975, η Sanyo αγόρασε το αμερικανικό αστέρι Hi-Fi Fisher Corporation και το επανέφερε στην παλιά του αίγλη – το μαγνητόφωνο Fisher PH-492 είναι απόδειξη αυτού.
Και το 1979, το Sanyo M9998 με δυνατά μπάσα και το M9996 κατέκτησαν πολλές χώρες, συμπεριλαμβανομένης της ΕΣΣΔ.
Παράλληλα, κυκλοφόρησε ένα ρολόι με αριθμομηχανή και ραδιόφωνο, που πουλήθηκε σε εκατομμύρια αντίτυπα.
Μέχρι τη δεκαετία του 1980, η Sanyo είχε φτάσει στο απόγειό της: έγινε μια από τις πιο επιτυχημένες εταιρείες της εποχής της. Κάθε χρόνο, τα ραδιόφωνά της πωλούνταν σε εκατομμύρια, και σχεδόν κάθε νέο μοντέλο έγινε επιτυχία στις πωλήσεις.
Οι πρώτες κρίσεις
Όμως το 1986 όλα άρχισαν να κλονίζονται. Ο Καόρου έφυγε εξαιτίας ενός σκανδάλου: ελαττωματικές θερμάστρες κηροζίνης Sanyo οδήγησαν σε θύματα και πήρε την ευθύνη. Τον διαδέχθηκε ο γιος του Satoshi Iue.
Αλλά το 1991, η οικονομική φούσκα έσκασε στην Ιαπωνία. Το γεν εκτινάχθηκε στα ύψη, η ζήτηση μειώθηκε και οι εξαγωγές έγιναν ακριβές. Το 1992, η Sanyo πήγε στο κόκκινο για πρώτη φορά, μειώνοντας την παραγωγή προϊόντων ήχου-βίντεο και απολύοντας χιλιάδες υπαλλήλους. Έχει στρέψει το ενδιαφέρον της στις μπαταρίες, τους ημιαγωγούς και τους ηλιακούς συλλέκτες. Παρεμπιπτόντως, τα ηλιακά πάνελ Sanyo έκαναν μια σημαντική ανακάλυψη: ένα αεροπλάνο που χρησιμοποιεί την ενέργειά του διέσχισε την Αμερική – αυτή ήταν η πρώτη τέτοια πτήση στην ιστορία.
Η εταιρεία προσπάθησε επίσης να εισέλθει σε μια νέα κατεύθυνση – ψηφιακές φωτογραφικές μηχανές – το μοντέλο VPC-G1 του 1995 βοήθησε να πάρει το 30% της αγοράς point-and-shoot. Επιπλέον, η εταιρεία ασχολήθηκε με τους προβολείς και άρχισε ακόμη και να παράγει τηλέφωνα. Αργότερα, όμως, αυτό το τμήμα πουλήθηκε στην Kyocera.
Η οριστική κατάρρευση
Ο Sanyo φαινόταν να έχει ξεκινήσει καλά τη δεκαετία του 2000. Το 2002, η επαρχία Gifu της Ιαπωνίας άνοιξε μια ηλιακή μονάδα παραγωγής ενέργειας 30 εκατομμυρίων δολαρίων, μία από τις μεγαλύτερες στον κόσμο, συμβολίζοντας την επιτυχία της στην πράσινη ενέργεια. Η εταιρεία προμήθευε επίσης μπαταρίες για υβριδικά οχήματα από τη Honda, τη Ford και άλλες μάρκες, παραμένοντας ηγέτης σε αυτή τη θέση.
Και τότε συνέβη το 2004 – ένας σεισμός στην Ιαπωνία έπληξε τα εργοστάσια της Sanyo. Οι απώλειες αυξήθηκαν, τα χρέη βαρύνουν. Η εταιρεία άρχισε να πουλά μέρη του εαυτού της για να επιβιώσει. Το 2007, το τμήμα κινητής τηλεφωνίας τους ενεπλάκη σε σκάνδαλο όταν ανακαλύφθηκε ότι έκρυβαν απώλειες και εξωραΐζονταν αναφορές. Ο πρόεδρος του τμήματος διέφυγε και το 2008 πουλήθηκε στην Kyocera. Αλλά και αυτό δεν βοήθησε.
Τι συμβαίνει τώρα με τον Sanyo;
Σήμερα, η Sanyo δεν είναι πλέον η ανεξάρτητη εταιρεία που ήταν στην ακμή της. Μετά από οικονομικές δυσκολίες που προκλήθηκαν από κρίσεις και κακές διαχειριστικές αποφάσεις, η Panasonic απέκτησε το 50,19% των μετοχών της Sanyo τον Δεκέμβριο του 2009 έναντι 4,6 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Μέχρι τις 2 Απριλίου 2012, η διαδικασία εξαγοράς ολοκληρώθηκε και η Sanyo έπαψε να υπάρχει ως ανεξάρτητη εταιρεία. Τα περιουσιακά της στοιχεία διανεμήθηκαν: οι οικιακές συσκευές πήγαν στην κινεζική εταιρεία Haier, οι ημιαγωγοί στην ON Semiconductor και η μάρκα και οι τεχνολογίες παρέμειναν εν μέρει στην Panasonic.
Σήμερα, το όνομα Sanyo παραμένει μόνο ως εμπορικό σήμα που χρησιμοποιείται για ορισμένα προϊόντα. Η Panasonic χρησιμοποιεί τη μάρκα για τηλεοράσεις χαμηλού κόστους στην Ινδία: από το 2016, τα μοντέλα LED παράγονται εκεί και από το 2019, η σειρά Kaizen με Android TV. Στις ΗΠΑ, η Funai κατασκευάζει απλές τηλεοράσεις για τη Walmart – τίποτα το ιδιαίτερο. Η Haier χρησιμοποιεί τη μάρκα Sanyo για ψυγεία και πλυντήρια ρούχων στη Νοτιοανατολική Ασία, ιδιαίτερα στην Ιαπωνία και την Κίνα, αλλά αυτά τα προϊόντα δεν εισέρχονται στις παγκόσμιες αγορές, συμπεριλαμβανομένης της Ευρώπης και της Ρωσίας, όπου κυριαρχεί η δική της μάρκα Haier. Οι τεχνολογίες Sanyo βρήκαν επίσης μια συνέχεια, για παράδειγμα, οι μπαταρίες Cadnica μετατράπηκαν στη δημοφιλή Panasonic Eneloop. Ωστόσο, το πρώην μεγαλείο δεν είναι πια εκεί.
ΑΠΟΔΟΣΗ : Corfiatiko.blogspot.com