Λυκούργος Νάνης, ιατρός
Γνωστά δημοσιογραφικά πορνεία με, κατά τα άλλα, διαφορετικό πολιτικό προσανατολισμό, ομονοούν όταν πρόκειται να πλήξουν την γνήσια εκκλησιαστική διδαχή και το εξ αυτής απορρέον εκκλησιαστικό Ήθος και την εκκλησιαστική τάξη.
Το ένα μάλιστα από τα εν λόγω πορνεία, κατέφυγε στις «βαθυνούστατες» δηλώσεις του σπεύσαντος, δίκην συμπιεσμένου ελατηρίου, να υποστηρίξει τον ένοχο του εκραγέντος σκανδάλου, ομόφρονα και ομογάλακτό του («συναξιακοί», γαρ, αμφότεροι…), π.Βασιλείου Θερμού, γνωστού για τις περί σοδομισμού ελεεινές του θέσεις, για τις οποίες έχει ασκηθεί καταλυτική και εξουθενωτική κριτική, όπως είναι γνωστό.
Στο χορό των υποστηρικτών του ενόχου ιερέως προστέθηκαν με «βαρύγδουπες», «πολιτικά ορθές», παρεμβάσεις τους και ο γνωστός, επί αμετρήτω και αιρετιζούση αγαπολογία διακρινόμενος π.Λίβυος, εκλεκτός των πασχόντων από τη λοιμώδη πνευματική νόσο της εκκοσμικεύσεως και του συσχηματισμού με τον κόσμο μελών της Εκκλησίας αλλά και κάποιων δημοσιογραφικών χαμαιτυπείων, τα οποία, τους κληρικούς αυτής της κοπής και του συγκεκριμένου φυράματος τους ονομάζουν «φωτισμένους» ( αυθόρμητα ανακαλείται στη μνήμη μας το Kυριακό λόγιο «Εἰ οὖν τὸ φῶς τὸ ἐν σοὶ σκότος ἐστί, τὸ σκότος πόσον;» (Ματθ. 6, 24)>> καθώς και ο διευθυντής της Βολιώτικης «ακαδημίας του αίσχους», της αντιπατερικής και πατρομάχου, Παντελής Καλαιτζίδης. «Όμοιος ομοίω»…
Στην «ευκλεή χορεία» των «αλληλέγγυων», εκτός από τους εκπροσώπους του δημοσιογραφικού υποκόσμου και υπονόμου και τους «φωταδιστές» κληρικούς και θεολόγους προστέθηκαν, με θλιβερές δημόσιες παρεμβάσεις τους, και κάποιοι πιστοί , πιθανώς ενορίτες του ναού στον οποίο διακονεί ο «φωτισμένος» καινοτόμος κληρικός. Κάποιοι πιστοί με στρεβλά αξιολογικά κριτήρια και πάσχοντες από τη νόσο της κοσμικοφροσύνης, επενδεδυμένης με ψευτο-εκκλησιαστικό και ψευτο-θεολογικό μανδύα. Το διάτρητο σκεπτικό τους φανερώνει περίτρανα το μέγεθος της εισβολής του εγκοσμιοκρατικού και «πολιτικά ορθού» πνεύματος εντός των κόλπων του εκκλησιαστικού σώματος.
Βεβαίως, κάτι τέτοιο τυγχάνει ευεξήγητο, εφ όσον ενδεχομένως κάποιοι από αυτούς έχουν μαθητεύσει παρά τους πόδας του «συναξιακού-νεοορθόδοξου» ιερέα του ναού του αγίου Νικολάου του Ραγκαβά. Για τους εν θέματι κοσμικόφρονες ταιριάζει γάντι, κατά το δη λεγόμενο, το Ιωάννειο «αὐτοὶ ἐκ τοῦ κόσμου εἰσί· διὰ τοῦτο ἐκ τοῦ κόσμου λαλοῦσι καὶ ὁ κόσμος αὐτῶν ἀκούει.» (Α Ιω. 4,5).
Θα πρέπει να ντρέπονται που ο εκλεκτός τους αποσπά τα εύσημα των εκκλησιομάχων δημοσιογράφων της αισχύνης, των ζώντων εκ μισθωμάτων ασεβείας,των αλιβάνιστων, αλειτούργητων, ακοινώνητων, αγιογραφικά αστοιχείωτων και εχόντων μαύρα μεσάνυχτα περί Εκκλησίας, Δόγματος, Θεολογίας, Λατρείας, Ιερών Κανόνων και εκκλησιαστικής ζωής εν γένει. Το να αποκαλούν τους προς αυτούς αντιφρονούντες και υγιώς, εν προκειμένω φρονούντες, «σκληροπυρηνικούς», «ταλιμπάν», «σκοταδιστές» και ό,τι άλλο κατεβάσει η εκκοσμικευμένη κούτρα τους, είναι τίτλοι τιμής και παράσημα. Αυτό μας έλειπε, να αποτελούν κριτήριο γνησιότητας του εκκλησιαστικού βίου οι οθνείες απόψεις των θεραπόντων της «πολιτικής κορρεκτίλας» και της κοσμικοφροσύνης. Των οπαδών και ακολούθων της «πλατείας και ευρυχώρου οδού», που αποσπούν τους επαίνους του δαιμονόπνευστου και δαιμονοκίνητου, αντιεκκλησιαστικού κατεστημένου.
ΝΤΡΟΠΗ ΚΑΙ ΑΙΣΧΟΣ, και στα «χριστιανικά» εκείνα ιστολόγια που έσπευσαν να αναπαραγάγουν μέσα από τις στήλες τους τα ληρήματα και φληναφήματα των υποστηρικτών του ενόχου δεινού σκανδαλισμού και οπαδού και πραγματοποιού αθέσμων καινοτομιών κληρικού. Προσφέρουν χειρίστη υπηρεσία στο εκκλησιαστικό σώμα.