Στα “Εκατόν πρακτικά κεφάλαια” του Αγίου Διαδόχου Φωτικής, βλέπουμε μία από τις μεγάλες αλήθειες για την σωτηρία μας :
Εκείνος, που αγαπά τον εαυτό του, δεν μπορεί να αγαπά τον Θεόν. Εκείνος, που δεν αγαπά τον εαυτό του εξ αιτίας του υπερβολικού πλούτου της αγάπης του Θεού αυτός αγαπά τον Θεόν.
Ο άνθρωπος αυτός δεν ζητεί ποτέ την δική του δόξα, αλλά την δόξαν του Θεού. Γιατί εκείνος, που αγαπά τον εαυτό του, ζητεί την δική του δόξα. Εκείνος όμως, που αγαπά τον Θεόν, αγαπά την δόξα του Δημιουργού του.
Είναι ιδίωμα της ψυχής που έχει πνευματική αίσθηση και αγαπά τον Θεόν, το να ζητεί πάντοτε την δόξα του Θεού σε όλες τις εντολές, που πράττει και να ευχαριστητε στην δική της ταπείνωση.
Γιατί στον Θεόν πρέπει η δόξα για την μεγαλοσύνη Του, ενώ στον άνθρωπο αρμόζει η ταπείνωση με την οποία γινόμαστε οικείοι του Θεού. Ότι κι αν κάνουμε, ας λέμε πάντοτε κι’ εμείς με χαρά για την δόξα του Θεού, εκείνο, που έλεγε ο Άγιος Ιωάννης ο Βαπτιστής.” Εκείνος πρέπει να δοξάζεται, ενώ εγώ να μικραίνω”( Ιω, Γ’, 30).
Γι’ αυτό ας Τον δοξάζουμε συνεχώς λόγω, έργω και διανοια, παντού και πάντοτε.
