Αν πίσω στα φοιτητικά μου χρόνια μου έλεγε κάποιος ότι θα απαξιωνόταν ότι μου δίδαξαν οι καθηγητές μου για την ιατρική δεν θα μπορούσε να το χωρέσει το μυαλό μου
Θα μου πείτε εδώ απαξιώθηκαν πλέον τα πάντα…
Από αύριο λοιπόν είμαστε παρίες γιατί απλά για τους δικούς του ο καθένας μας λόγους αντιστέκεται στην υποχρεωτική ιατρική πράξη η οποία παρουσιάζει όλο και περισσότερους θανάτους και αμετάβλητες παρενέργειες…
Οι περισσότεροι θα πούνε, επιλογή σου θα πληρώσεις το τίμημα…
Επιλογή αγαπητοί μου είναι να κάνω ή να μη κάνω κάτι από μόνη μου και τότε ναι πληρώνω το τίμημα της επιλογής όπως πχ. να νοσήσω ή όχι, δεν είναι επιλογή να μου επιβάλλουν ένα φάρμακο που δεν εμπιστεύομαι, γιατροί στους οποίους δεν απευθύνθηκα, και μια κυβέρνηση που θεωρώ αποτυχημένη και προδοτική για τον λαό και την χώρα…
Δεν είναι επιλογή επίσης να μου στερούν το μόνο μέσο επιβίωσης, την εργασία μου που υπηρετώ εδώ και 27 πλέων χρόνια…
Δεν είναι επιλογή να αναλαμβάνω όλα μα όλα τα ρίσκα εγώ αδιαφορώντας εκείνοι για το αποτέλεσμα, ενώ η μόνη τους υποχρέωση είναι να κάμψουν την αντίστασή μου…
Αν εργαστώ θα με καταδώσουν και θα μου υποβάλουν ποιος ξέρει τι είδους πρόστιμα (31/8 και ούτε αυτά δεν έχουν γίνει γνωστά)
Αν δεν εργαστώ θα εξαθλιώσω το σπίτι μου…
Άρα πρέπει να κάνω το εμβόλιο και μπορεί να πεθάνω μπορεί και όχι, μπορεί να μείνω παράλυτη (όπως μια άλλη συνάδελφος) μπορεί και όχι μπορεί….
Τέλος πάντων ότι και να αποφασίσω εγώ θα είναι για τον δικό μου κόσμο και δεν θα επηρεάσει τους άλλους, ο εμβολιασμός μου όμως ή όχι επηρεάζει την υποταγή και όχι την σωτηρία της ανθρωπότητας…
Όταν σε τούτο το χιλιοκατατρεγμένο νησί θα φύγουν άξιοι γιατροί και θα τρέχετε στην Αθήνα για νοσηλεία θα επηρεάσει κι εσάς…
Όταν το νοσοκομείο θα γονατίσει από την έλλειψη προσωπικού θα επηρεάσει τον κάθε έναν σας…
Όχι αγαπητοί μου δεν ισχύει το ουδείς αναντικατάστατος γιατί ο κάθε ένας είναι μοναδικός
Όμως εσείς επιλέξατε…
Φοβάμαι ότι θα πληρώσετε κι εσείς το τίμημα των επιλογών σας…
Και τότε ίσως να καταλάβετε ότι κάθε μικρός προσωπικός κόσμος φτιάχνει το όλο!
Εγώ συνεχίζω να αγκαλιάζω τους φίλους μου, δίνουμε και τα χέρια, δεν είμαστε ανόητοι άνθρωποι, φτιάχνουμε την ανοσία όπως πρέπει έξω στον ήλιο, στον καθαρό αέρα με την επαφή και με την αγάπη…
Ν. Τ.
