Σόδομα, Γόμορρα, Νινευή και η Ελλάδα του 2024, μέσα από το προφητικό μάτι του π. Αθανασίου Μυτιληναίου
Ἡ καταστροφή τῆς Νινευῆ. Σαρδανάπαλος, ὁ τελευταῖος αὐτοκράτωρ τῆς Νινευῆ.
†.Θά ἤθελα νά ρίχναμε μιά ματιά σ’ αὐτήν τήν ταλαίπωρη Νινευή, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ ἕναν τύπον μελλούσης καταστροφῆς. Καί εἶναι πολύ ἀξιόλογος αὐτός ὁ ἱστορικός τύπος μελλούσης καταστροφῆς. Διότι ἔχομε καί ἕναν ἄλλον ἱστορικόν τύπον, ὁ ὁποῖος ἔλαβε χώρα εἰς τήν Νινευή. Εἶναι ὅταν ὁ Ἰωνᾶς δέν πηγαίνει στήν Νινευή καί τελικά τό ψάρι τόν τρώγει χωρίς νά τόν χωνέψη καί μέσα εἰς τήν κοιλίαν τοῦ κήτους μένει τρεῖς μέρες καί τρεῖς νύχτες κι ἐκεῖ εἶπε τήν περίφημη ὠδή του, ἡ ὁποία εἶναι Χριστολογική.
Λέγει τό ἑξῆς ἐκεῖ στήν ὠδή του ὁ Ἰωνᾶς: «ἔδυ ἡ κεφαλή μου εἰς σχισμάς ὀρέων» Πρό αὐτοῦ λέγει ὅτι κατέβηκα, λέει, στόν Ἅδη πού εἶναι ἐκεῖ αἰώνιοι μοχλοί -δέν ἀνοίγει δηλαδή κατά τρόπον πού νά παραβιαστῆ ἀπό ἄλλους, ξέρω ’γώ ἐχθρούς καί τά λοιπά.- Κι ὅμως δέν ἦταν εἰς τόν Ἅδη. Ἡ κοιλία τοῦ κήτους εἶναι τύπος τοῦ Ἅδου. Καί ἔγειρε «ἔδυ» -ἐβασίλεψε κατά λέξι, ἔδυσε- ἔγειρε ἡ κεφαλή μου σέ σχισμές ὀρέων. Ποιές σχισμές ὀρέων, ἀφοῦ ἤτανε μέσα στήν κοιλία τοῦ κήτους;
Ἀλλά ὁ Χριστος ὁ ἴδιος ἑρμηνεύει καί λέγει ὅτι ἡ κοιλία τοῦ κήτους εἶναι ὁ τάφος ὁ δικός Του. Καί εἰς λαξευτήν πέτραν ἐτοποθετήθη. Ἔγειρε ἡ κεφαλή τοῦ Χριστοῦ εἰς σχισμάς ὀρέων. Διότι τόν ἔβαλαν μέσα εἰς τόν λαξευμένον βράχον.
Βλέπετε προφητεία! Εἶναι Χριστολογική ἡ ὠδή τοῦ Ἰωνᾶ. Ἀλλά ἐάν ἀπετέλεσε αὐτή ἡ φυγή τοῦ Ἰωνᾶ τό κυριότατον μέρος τῆς προφητείας του -διότι ὁ Ἰωνᾶς δέν ἔγραψε τίποτα, ἄν διαβάσετε τό βιβλίο τοῦ Ἰωνᾶ δέν ἔγραψε τίποτα ὁ Ἰωνᾶς- ἀλλά ὁ ἴδιος ἀπετέλεσε προφητεία· ὁ ἴδιος! Δέν ἔγραψε προφητεία, ὁ ἴδιος στάθηκε προφητεία! Δηλαδή κατά ἕναν ἐποπτικόν τρόπον δημιούργησε γεγονότα. Αὐτά τά γεγονότα ἀποτελοῦν τήν προφητεία.
Καί τό σπουδαῖον εἶναι ὅτι, ὅταν ὁ Χριστός θέλησε νά μιλήση γιά τήν Ἀνάστασίν του, δέν ἐπεστράτευσε οὔτε τόν Ἠσαΐα, οὔτε τόν Ἱερεμία, οὔτε τόν Ἰεζεκιήλ, οὔτε τόν Δανιήλ· ἐπεστράτευσε τόν Ἰωνᾶ, ὁ ὁποῖος θεωρεῖται ἀπό τούς λεγόμενους μικρούς, ὄχι σέ ἀξία μικρούς προφήτας -ὄχι σέ ἀξία!- ἀλλά ἀπό πλευρᾶς ὄγκου ἔργου. Δέν ἔγραψε τίποτα ὁ Ἰωνᾶς κι οἱ ἄλλοι ἔγραψαν λίγα πράγματα. Εἶναι δώδεκα οἱ λεγόμενοι μικροί προφῆται.
Ὁ Κύριος χρησιμοποιεῖ τόν Ἰωνᾶ γιά τήν Ἀνάστασίν του· εἶπε στούς Ἑβραίους: «ζητᾶτε σημεῖον; θά σᾶς δοθῆ τό σημεῖον τοῦ Ἰωνᾶ». Καί μέ τόν τρόπον αὐτό ἀποδεικνύει τήν Ἀνάστασίν του, προφητικά.
Τό ἴδιο πρόσωπο τοῦ Ἰωνᾶ συνδέεται καί μέ τήν καταστροφή τῆς Νινευῆ. Καί ἡ καταστροφή τῆς Νινευή ἀποτελεῖ ἱστορικόν τύπον μελλούσης κατασροφῆς τοῦ κόσμου.
Ἔχομε τρεῖς -τρεῖς!- ἱστορικούς τύπους καταστροφῆς τοῦ κόσμου. Ἂν θέλετε εἶναι τέσσερις. Εἶναι πρῶτος ὁ κατακλυσμός· μετά εἶναι τά Σόδομα καί τά Γόμορα, εἶναι κατά κυριολεξίαν ἱστορικός τύπος καταστροφῆς τοῦ κόσμου· κατόπιν εἶναι ἡ καταστροφή τῆς Νινευή· κατόπιν εἶναι ἡ καταστροφή τῆς Βαβυλών ος -δέν χρησιμοποιεῖται μάλιστα ἡ Βαβυλών εἰς τήν Ἀποκάλυψι;- Σημειώσατε, σημειώσατε ὅτι, ὅταν ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης γράφη τήν Ἀποκάλυψί του, ἡ Βαβυλών ἦταν κατεστραμένη πεντακόσια χρόνια· πεντακόσια χρόνια ἡ Βαβυλών! «Τότε;» θά πῆτε. Κι ὅμως χρησιμοποιεῖ τ’ ὄνομα Βαβυλών ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης στήν Ἀποκάλυψι καί ἐννοεῖ τήν Ρώμη. Ἄρα τί σημαίνει αὐτό; ὅτι ἡ Βαβυλών εἶναι ἱστορικός τύπος μελλούσης καταστροφῆς -ὄχι μιᾶς πόλεως!- τοῦ κόσμου.
Καί τέλος, ὁ τελευταῖος ἱστορικός τύπος εἶναι ἡ καταστροφή τῆς Ἱερουσαλήμ πού συνδέεται μέ τό τέλος τοῦ κόσμου. Ἡ Βαβυλών καί ἡ Νινευή δέν συνδέεται μέ τό τέλος τοῦ κόσμου, ἁπλῶς γεγονότα μέσα στήν ἱστορία ὡς ὑπόδειγμα καταστροφῆς. Τά Σόδομα καί τά Γόμορα καί ἡ Ἱερουσαλήμ συνδέονται μέ τό τέλος τοῦ κόσμου.
Ἀντιλαμβάνεσθε λοιπόν, ἀφοῦ εἶναι ἱστορικοί τύποι μελλόντων συμφορῶν, μᾶς ἐνδιαφέρει˙ καί μᾶς ἐνδιαφέρει πολύ, διότι αὐτό μποροῦμε νά τό πάθωμε ἐμεῖς τώρα στόν εἰκοστό αἰῶνα, στόν πολιτισμό μας, στήν Ἑλλάδα, στήν Εὐρώπη, στήν ὑφήλιο, στήν Ἀμερική, δέν ξέρω ποῦ, καί νά ’χωμε φοβερές καταστροφές, φτάνοντας σέ πληρότητα ἀπ’ ὅ,τι οἱ πόλεις ἐκεῖνες.
Γι’ αὐτό ἀξίζει νά δοῦμε: τί συνέβη εἰς τήν Νινευή, ὥστε ἔφθασε νά καταστραφῆ;
Βέβαια θά ’χα πάρα πολλά νά σᾶς πῶ, πού θά μποροῦσε ν’ ἀποτελέση ἕνα ἀκόμη μάθημα μίας ὥρας ἐκεῖνα τά ὁποῖα θά εἶχα νά σᾶς πῶ. Ἀλλά δέν πειράζει ὅμως˙ σᾶς λέγω μόνον μερικά πολύ πολύ στοιχειώδη· ὅτι ἡ Νινευή καί ἡ Βαβυλών ἦταν δυό ἀντίζηλες πόλεις. Τελικά συμμαχοῦν οἱ Χαλδαῖοι, οἱ ὁποῖοι ἦσαν στό νότιο μέρος κοντά στόν Περσικό κόλπο, μέ τούς Μήδους ἀπό πάνω, πρός βορρᾶν, καί νίκησαν τήν Νινευή, ἡ ὁποία κατεστράφη τό 612 π.Χ. καί μετεβλήθη σέ σωρό ἐρειπίων εἰς τέτοιον βαθμόν, ὥστε ὁ Ξενοφῶν -ὁ δικός μας ὁ Ξενοφῶν!- ὅταν ἔκανε τήν γνωστή πορεία μέ τόν Κύρο -τά θυμόσαστε, ἔ; «Κύρου ἀνάβασις»- πέρασε ἀπό ’κεῖ ἀπό τήν Νινευή κάπου τό 400 π.Χ. καί δέν ἀντελήφθη ὅτι εὑρίσκετο -μόλις εἶχαν περάσει δηλαδή διακόσια χρόνια- δέν ἀντελήφθη ὅτι εὑρίσκετο πάνω ἀπό τά ἐρείπια τῆς Νινευή. Καί τοῦ εἶπαν ὅτι «ἐδῶ ἦταν ἡ Νινευή!».
Κάτι ἀνάλογο συνέβη καί μέ τήν Βαβυλώνα. Δέν ξέρουν ποῦ ἀκριβῶς ἦτο ἡ ἀκριβής της θέσις˙ τέτοια ἦταν ἡ καταστροφή της! Μέχρι τόν 18ο αἰῶνα ἡ Νινευή ἁγνοεῖτο ὡς θέσις. Γιατί μόλις διακόσια χρόνια μετά τήν καταστροφή της ὁ Ξενοφῶν δέν ἤξερε πού εἶναι˙ τοῦ ’παν ὅτι «ἐδῶ ἦταν ἡ Νινευή -ξέρω ’γώ λόφους ἀπό χῶμα- ἐδῶ ἦταν ἡ Νινευή», «μπά, ἡ Νινευή ἐδῶ;» Πόσο μᾶλλον περνῶντας οἱ αἰῶνες! Ἔτσι χάθηκε ἡ θέσις τῆς Νινευή˙ θά λέγαμε «κουκουβάγιες λαλοῦσαν στήν περιοχή!».
Ἔμεινε ἄγνωστη ἡ θέσις τῆς Νινευή καί ἀνεγνωρίσθη ὅτι βρίσκεται κοντά εἰς τήν Μοσούλη, τήν σημερινή Μοσούλη τῆς Βαγδάτης, πρός τό τέλος τοῦ 18ου αἰῶνος ἀπό τόν Γερμανόν Κάρστεν. Καί ἐπεβεβαιώθη τελικά μέ ἀνασκαφές ὅτι ἦτο ἡ Νινευή τό 1820 μ.Χ. Ἦταν τόση καί τέτοια ἡ καταστροφή της!
Ἀλλά γιά νά δοῦμε ὅμως γιατί ἦταν τόση καί τέτοια ἡ καταστροφή της. Προσέξατε! Ἡ πόλις αὐτή, πού κάποτε μετενόησε καί ἐσώθηκε, ξανάπεσε στήν ἁμαρτία· μιά ἁμαρτία πού δέν εἶχε ὅρια.
Φαίνεται -σᾶς παρακαλῶ κοπέλες, ἀνοῖξτε καλά τ’ αὐτιά σας ν’ ἀκούσετε αὐτό πού θά σᾶς πῶ- φαίνεται ὅτι οἱ ἄνθρωποι πάντα κάνουν ἁμαρτίες. Πάντοτε. Καί ψέματα λένε…, καί κλέβουν… καί πολέμους κάνουν…, καί τά λοιπά, καί τά λοιπά, καί τά λοιπά. Θά λέγαμε ὅτι οἱ Ἕλληνες ὅλο πολέμους ἔκαναν· ἔστω ἐπιθετικούς, ἔστω ἀμυντικούς, ἡρωϊκοί πόλεμοι ἦσαν, τέλος πάντων. Ὃλα ἁμαρτία εἶναι αὐτά τά πράγματα· ἀλλά ἔχει κι ἕνα μεγαλεῖο. Ἔχει κι ἕνα μεγαλεῖο! Θά τό πάρωμε κι ἔτσι.
Εἶναι ὅμως μερικές ἁμαρτίες μέσα στίς ἀνθρώπινες γενιές τίς ὁποῖες -πῶς νά τό κάνωμε;- ἰδιαίτερως ὁ Θεός δέν ἀνέχεται. Βεβαίως βασικά εἶναι ἡ εἰδωλολατρία˙ ἀλλά καί τήν εἰδωλολατρία τήν ἀνέχεται ὁ Θεός μέχρις ἑνός βαθμοῦ. Ὅταν λέγει ὁ Ἀπ. Παῦλος ἐπί παραδείγματι ὅτι «ὑπερεῖδε, λέγει, ὁ Θεός τούς χρόνους τῆς ἀγνοίας». Ἂγνοια οἱ ἄνθρωποι εἶχαν, δέν ἤξεραν τόν ἀληθινόν Θεόν. Ἔρχεται ἡ ὥρα νά γνωρίσουν τόν ἀληθινό Θεό.
Εἴτε ζοῦμε σέ κατάστασι ἀγνοίας, εἴτε σέ κατάστασι γνώσεως Θεοῦ, αὐτά τά κάποια ἁμαρτήματα, ἅμα ὑπάρχουν, φοβερά ἐρεθίζουν τόν Θεόν. Βασικά εἶναι τά σαρκικά ἁμαρτήματα. Βασικά. Ὅπως κατεστράφη ὁ ἀρχαῖος κόσμος διά τοῦ κατακλυσμοῦ, «διά τό εἶναι αὐτούς σάρκας»· ὑλισταί, σαρκικοί ἄνθρωποι! Ἀλλά ἀπό τά σαρκικά ἁμαρτήματα -πότε δέν ὑπῆρχαν πορνεῖες στήν ἱστορία; πάντα ὑπῆρχαν καί θά ὑπάρχουν πάντοτε πορνεῖες καί ἀνηθικότητες- μερικά ἁμαρτήματα ἀπό τά σαρκικά εἶναι ἰδιαζόντως σιχαμερά εἰς τόν Θεόν.
Καί τά ἰδιαζόντως σιχαμερά ἁμαρτήματα, παιδιά εἶναι: Ἡ ἀλλαγή τῶν φύλων· ὅταν τό ἀγόρι γίνεται κορίτσι, κι ὅταν τό κορίτσι γίνεται ἀγόρι· αὐτό τό μπέρδεμα. Αὐτό τό μπέρδεμα. Ἀρχίζουν οἱ ἄνδρες νά γυναικίζουν μέ τά ροῦχα τους… μέ τά μαλλιά τους… μέ τό περπάτημά τους… καί μέ τήν συμπεριφορά τους. Ὅπως καί τά κορίτσια ἀρχίζουν νά ἀνδρίζουν μέ τά μαλλιά τους…, μέ τά ροῦχα τους…, μέ τά παντελόνια πού φορᾶνε… Ἀκοῦτε;… Ἀκοῦτε; Μέ τά παντελόνια πού φορᾶνε…, καί λοιπά, καί λοιπά καί αὐτές ἀνδρίζουν· δηλαδή ἀνδροποιεῖται ἡ γυναῖκα καί γυναικοποιεῖται ὁ ἄνδρας καί γίνεται αὐτό τό μπέρδεμα τῶν φύλων. Αὐτό τό μπέρδεμα τῶν φύλων εἶναι ἰδιαζόντως σιχαμερό εἰς τόν Θεό.
Ἔχω χρέος νά τό πῶ καί νά τό φωνάξω. «Διατί κατεστράφησαν τά Σόδομα καί τά Γόμορα;» Διαβάστε εἰς τό βιβλίο τῆς Γενέσεως, κεφάλαιο 19ο, νά ἰδῆτε ἐκεῖ γιατί κατεστράφησαν, παρακαλῶ, οἱ πόλεις αὐτές. Γιατί, ἀπό μικροῦ, λέγει, ἕως μεγάλου οἱ ἄνδρες μετήρχοντο τίς διαστροφές. Αὐτές πού μετέρχεται καί ἡ ἐποχή μας. Ναί!
Γιά νά ’ρθωμε τώρα καί στή Νινευή. -Καί νά φαντασθῆτε ὅτι δέν ἐσώθη οὔτε ἕνας ἀπό τά Σόδομα καί τά Γόμορα. Οὔτε ἕνας δέν σώθηκε!- Μένει ἡ Νινευή. Γιά νά δοῦμε τή Νινευή. Γιατί κατεστράφη τόσο πολύ; τί συνέβαινε εἰς τήν πόλιν αὐτήν; Ἁμαρτίες; Πάντα εἶχε ἁμαρτίες ἡ Νινευή. Εἶχε τέτοιες ἁμαρτίες! Καί ἀπό ποῦ ξεκινοῦσαν αὐτές οἱ ἁμαρτίες; Ἀπό τόν Αὐτοκράτορα. Καί ὅταν λέει βρωμάει τό ψάρι ἀπό τό κεφάλι, τότε βρωμάει καί ἡ οὐρά· ὅταν βρωμάει τό κεφάλι! Ὅταν ὁ Αὐτοκράτωρ, ὁ Βασιλεύς, ὁ Κυβερνήτης εἶναι τέτοιος ἄνθρωπος, δέν μπορεῖ παρά καί ὁ λαός νά εἶναι ὅμοιος.
Λοιπόν, ὁ τελευταῖος Αὐτοκράτωρ τῆς Νινευή ἦταν ὁ γνωστός μας Σαρδανάπαλος. Θά σᾶς πῶ γιά τόν Σαρδανάπαλο τί γράφει ὁ Ἀθηναῖος εἰς τό βιβλίο του «Δειπνοσοφιστής» (Κεφ. 12ον, 528). Γράφει καί ὁ Πλούταρχος καί μάλιστα μία πρότασι μόνο ἀλλάζει συντακτικῶς· εἶναι ὅμως οἱ ἴδιες λέξεις. Ἀναφέρεται καί ἀπό τόν Πλούταρχο ἡ περίπτωσι αὐτή. Γράφει καί ὁ Διόδωρος, Ἕλληνες συγγραφεῖς.
Σᾶς διαβάζω πρῶτα τί γράφει ὁ Ἀθηναῖος στόν «Δειπνοσοφιστή» του. Τί εἶχε…, τί εἶχε ὁ Σαρδανάπαλος, ὁ τελευταῖος αὐτοκράτωρ τῆς Νινευή; ὁ ὁποῖος περιττόν νά σᾶς πῶ ὅτι τόν ἔσφαξαν καί λοιπά, καί λοιπά.
«Εἶχε γυναικείαν φωνήν καί ἐψιμυθιωμένος καί κεκοσμημένος γυναιστί» Ἐψιμυθιωμένος θά πῆ: φοροῦσε ψιμύθια, αὐτά πού βάζουν οἱ γυναῖκες, κοκκινάδια, ποῦδρες, ψιμύθια· αὐτά λέγονται ψιμύθια. Φοροῦσε λοιπόν ψιμύθια, τέτοια πράγματα, δηλαδή κραγιόνια καί τέτοια πράγματα καί ἦταν στολισμένος, λέγει, γυναιστί, κατά τρόπον γυναικεῖον.
«Καί μετά τῶν παλακίδων ξένων πορφύραν ἀναβάβηνται μετ’ αὐτῶν καθήμενος» Ἦταν λέγει μέ τίς παλακιδες -παλιογυναῖκες- καί -τό ρῆμα «ξένω» εἶναι μέχρι καί σήμερα, «ἒχομε νά ξάνωμε μαλλί, λέγει ἡ παροιμία»- ἒξενε πορφύρα, δηλαδή εὑρίσκετο μέσα σέ γυναικεῖες δουλειές μαζί μέ τίς γυναῖκες. Προσέξτε· «ἀναβάβηνται μετ’ αὐτῶν καθήμενος.» Ἀναβάβην θά πῆ: εἶχε τά πόδια ἀπρεπῶς τοποθετημένα ὅταν ἐκάθητο· ὃπως σήμερα βλέπομε σχεδόν κατά κανόνα· ἀκόμη καί στήν ἐξομολόγησι πού ἔρχονται τό κάνουν αὐτό, ἀκόμη καί στήν Ἐκκλησία μέσα τό κάνουν. Τό ’χω προσέξει αὐτό τό πρᾶγμα· εἶναι φοβερό! οἱ γυναῖκες πού βάζουν τό ’να πόδι πάνω στ’ ἄλλο. Ποτέ μή βάζετε τό ’να πόδι πάνω στ’ ἄλλο! εἶναι… εἶναι φοβερό, γιά νά μή πῶ κι ἀλλά γύρω ἀπό τό θέμα αὐτό.
«Τάς ὀφρύς ὑπογεγραμμένος.» Τί θά πῆ «τάς ὀφρύς ὑπογεγραμμένος»; Εἶχε ξυρίσει τά φρύδια του κι εἶχε βάλει μολυβιά, αὐτά πού βάζουν καί οἱ γυναῖκες. Ναί!
«Γυναικείαν δέ στολήν ἔχων» φοροῦσε γυναικεῖα ροῦχα «καί κατακεκηχυρισμένον τόν πόγωνα». Τελικά ἐπικράτησε οἱ ἄνδρες νά ξυρίζωνται χωρίς αὐτό νά ἔχη μία ἐπίπτωσι ἄσχημη. Ἀλλά ἐν τοιαύτῃ περίπτωσει, τότε ἐκεῖνος πού ξύριζε τά γένεια του ἦταν διαβεβλημένος ἄνθρωπος, ἠθικά διαβεβλημένος. Αὐτό δέ τό κατακεκηχυρισμένον, -ἡ κήσυρις εἶναι ἡ ἐλαφρόπετρα, ἡ γνώστη πού τρίβομε καί λυαίνομε μάρμαρα, πλακάκια ὅταν εἶναι λερωμένα· παίρνομε τήν ἐλαφρόπετρα καί τρίβομε καί τό καθαρίζομε, τό λειαίνομε. Εἶναι παρακείμενος ἐδῶ πέρα, «κατακεκηχυρισμένος» θά πῆ λειασμένος, δηλαδή μέ ἀλλά λόγια τό πρόσωπό του δέν ἦταν ἁπλῶς μόνον ξυρισμένο, ἀλλά καί πάρα πάρα πολύ λεῖο. Ποιός ξέρει τί ἀλοιφές θά ἔβαζε καί τί κρέμες θά ἔβαζε γιά νά κάνη τό πρόσωπο του τέτοιο.
Ὁ δέ Διόδωρος γράφει: «Τάς ἀφροδισιακάς τέρψεις μεταδιώκων ἀνδρός ἅμα καί γυναικός» ζοῦσε καί σάν ἄνδρας, ζοῦσε καί σάν γυναῖκα. Αὐτό πού σᾶς εἶπα πού δυστυχῶς συμβαίνει. «Ἐπίγραμμα εἰς τόν τάφο του ἦταν τό ἑξῆς:» ἔμεινε μάλιστα παροιμιῶδες μέσα στήν ἱστορία τό ἐπίγραμμα τοῦ Σαρδανάπαλου. «Ἒπιον, ἔφαγον, ἠφροδισίασα οἰδώς τόν χρόνον ὄντα βραχύν». Ἔφαγα, ἤπια, γλέντησα, ξέροντας ὅτι ἡ ζωή εἶναι μικρή.
Λοιπόν πέστε μου, σᾶς παρακαλῶ, αὐτά πού παρουσίασε ὁ Σαρδανάπαλος ὁ αὐτοκράτωρ ὁ τελευταῖος τῶν Ἀσσυρίων, ἔχει κοινά χαρακτηριστικά μέ τήν ἐποχή μας; Ἔχει. Ἐάν ἔχη -ἡ καταστροφή τῆς Νινευή εἶναι ἱστορικός τύπος- τί πρόκειται νά πάθη μία γενεά καί μία ἐποχή συγκεκριμένη, ὅταν ἐπαναλαμβάνη αὐτούς τούς τρόπους ζωῆς;
Ἄς φοβηθοῦμε, παιδιά! Παιδιά! ἄς φοβηθοῦμε! Θέλετε δέ νά γλιτώσετε ὅπως γλίτωσε ὁ Τωβίας -πού τοῦ παραγγέλει ὁ Τωβίτ νά φύγη ἀπό τήν Νινευή- καί καί νά μή καταστραφοῦμε; Θέλετε; Ὁ Θεός θά βρῆ τρόπο νά μᾶς γλιτώση. Εἶναι δυνατός ὁ Θεός. Ἀρκεῖ νά εἴμεθα κάτω ἀπό τίς ἐντολές Του. Ἀρκεῖ νά μή συμμορφούμεθα μέ τό πνεῦμα τῆς ἐποχῆς μας.
Μή πεῖ μία κοπέλα, μά ὅλες φορᾶνε παντελόνια, δέν θά βάλω ἐγώ; Ὄχι παιδί μου, δέν θά βάλης ἐσύ. Μά ὅλες κινοῦνται μ’ αὐτόν τόν τρόπο, ἐγώ νά μή κινηθῶ; Ὄχι παιδί μου, δέν θά κινηθῆς ἐσύ.
Ἐάν ἔτσι πραγματικά κινηθοῦμε τότε, ἐάν ὁ Θεός ἐπιτρέψη ξέσπασμα καμμιᾶς καταστροφῆς, νά μέ θυμώσαστε, ὁ Θεός θά γλιτώση ἐκείνους πού ἔμειναν πιστοί στ’ ὄνομά Του. Θά ταλαιπωρηθοῦν μαζί μέ τούς ἄλλους, ἀλλά θά γλιτώσουν ὅμως τελικά. Θά γλιτώσουν, γιατί ὁ Θεός γνωρίζει τούς δικούς Του, τούς ἔχει γραμμένους εἰς βίβλον ζωῆς· ἀγαπᾶ τούς δικούς του καί τούς προστατεύει.
Ἔτσι τελειώνοντας, παιδιά, ὁλόκληρο τό βιβλίο τοῦ Τωβίτ, εἴδαμε πόση ὠφέλεια πραγματικά πήραμε ἀπ’ αὐτό τό ὡραιότατο βιβλίον. Καί σήμερα μέ τήν χάριν τοῦ Θεοῦ τό κλείνομε.
Εὔχομαι ὁ Θεός νά σᾶς βοηθήση, καί νά μᾶς βοηθήση ὅλους νά γίνωνται ὅλα αὐτά πραγματικά συμπεράσματα τῆς ζωῆς μας.
Θά συνεχίσωμε μέ ἀλλά θέματα ἀπό τήν προσεχῆ φορά.
Απόσπασμα από την 18η ομιλία στο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης «Τωβίτ ».
►Όλες οι ομιλίες της Κατηγορίας :
“Τωβίτ. (Ὁμιλίες βασισμένες στό βιβλίο τῆς Π. Διαθήκης Τωβίτ).
” εδώ ⬇️
http://arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/palaia-diauhkh/vivlion-tovit
↕️
https://youtube.com/playlist?list=PLxBsMI6pr40oED0GDYsRHnrDdY5_m61pt
Απομαγνητοφώνηση ομιλίας δια χειρός του αξιοτίμου κ. Αθανασίου Καραμίντζα.
Ψηφιοποίηση και επιμέλεια κειμένου δια χειρός του αξιοτίμου κ. Γεωργίου Μαλούση.
__⬇️Playlist “Ασπάλαθου”.⬇️__
https://aspalathos21.blogspot.com/2021/07/blog-post_83.html?m=0
📃Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του πατρός Αθανασίου. ⬇️
https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_15.html?m=1
📜 Αποσπάσματα ομιλιών πατρός Αθανασίου ⬇️
https://athanasioslogos.blogspot.com/?m=0
__⬇️ Facebook ⬇️__
https://www.facebook.com/groups/1637818926362004/?ref=share
Κατάλογος ομιλιών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.
https://drive.google.com/file/d/1JmrxaObMVyTA4_pS5yuMaQdoBf8-LwBP/view?usp=drivesdk
†.Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.