Μου είπε ένας Ιερομόναχος πώς, όταν ήταν Ηγούμενος στη Μονή Αγίου Σπυρίδωνος στά Ίερουσόλυμα, συνέχεια έρχόταν σ’ αύτόν μία Άράβισσα καί τόν παρακαλοΰσε νά διαβάσει εύχή στό παιδί της πού είχε άκάθαρτο πνεύμα. Εκείνος δέν ήθελε μέ κανένα τρόπο, διότι ή γυναίκα ήταν Άράβισσα. Αύτή όμως είχε εύλάβεια στόν Άγιο Σπυρίδωνα καί πεποίθηση στήν προσευχή τού Ηγουμένου.
Μία μέρα πού έκεΐνος ήταν πάρα πολύ θυμωμένος, ξαναήλθε ή γυναίκα μαζί μέ τό άρρωστο παιδί, νά τόν παρακαλέσει ώς συνήθως. Τότε ό «εύλαβής» ρασοφόρος
είπε μία μακριά καί ρητή βρισιά. Ή καημένη γυναίκα δέχτηκε τήν βρισιά του σάν προσευχή καί χάρηκε. Επι πλέον τόν παρακάλεσε νά σταυρώσει τό άρρωστο παιδί. Αύτός περισσότερο οργίστηκε καί τόν σταύρωσε μάλλον ώς κοροϊδία. Καί έδωσε μία μικρή κατάρα στό παιδί, λέγοντας στά Ελληνικά:
«Νά φύγεις άπό δώ, άσκημια, νά μή σέ ξαναδώ!». Ή καημένη γυναίκα, άφοΰ δέν κατάλαβε τί εΐπε, τόν εύχαρίστησε μέ δάκρυα καί πήγε σπίτι μέ πλήρη έμπιστοσύνη ότι τό παιδί θά γίνει καλά μέ τήν προσευχή τού Ιερωμένου.
Πράγματι, άπό τήν ήμέρα έκείνη τό παιδί θεραπεύθηκε, ή μάνα του πήγαινε συχνά στήν Εκκλησία μέ δώρα καί διηγείτο σέ όλους τό θαύμα πού έγινε μέ τήν εύλογία
τού όσιου Ηγουμένου!
Εκείνον τόν τρόμαξε ή δύναμη τής πίστεώς της, άλλά έπειδή δέν τολμούσε νά ομολογήσει τί «προσευχή» είχε κάνει, είσήλθε σ’ αύτόν τό άκάθαρτο πνεύμα πού πρίν βασάνιζε τό παιδί καί όπως ό ίδιος
ομολογεί άκόμα μέχρι σήμερα τόν βασανίζει.
Από αύτό τό παράδειγμα μπορούμε νά καταλάβουμε πώς ή άλογη καί άδικη κατάρα ή έκείνη που δίνεται ώς κοροϊδία, γυρνάει πίσω στό κεφάλι έκείνου πού τήν έδωσε. Ένώ έκεϊνον ό όποιος τήν δέχτηκε άν είναι άθώος, όχι μόνο δέν τόν άγγίζει, άλλά άκόμη καί εύλογία δέχεται, κατά τήν πίστη του.
Απο το βιβλίο: Σπίθες από πυρόλιθο
Ανέκδοτα στην Ελληνική, κείμενα έπιστολών καί ποιήματα Αγίου Ίωάννου τοϋ Νέου Χοζεβίτου σελ. 202- 203